محمد مهدی غفاری: مذاکرات صلح به ابتکار "او آنگ سان سوچی" مشاور عالی و وزیر خارجه دولت میانمار برنامه ریزی شده است.
سوچی قریب به چهار دهه درمقام رهبری اپوزیسیون دولت میانمار، مبارزه عاری ازخشونت را با حاکمیت دیرپای نظامیان در این کشور آغازکرد.
هزینه این مبارزات، رقم خوردن 15سال حبس خانگی برای سوچی بوده است.
پانزده سال حبس خانگی، اعتبار سان سوچی را نزد افکار عموی بالا برد، به طوری که بیشتر مردم میانمار از جمله رهبران اقوام، نژادها و مذاهب، نیل به اهداف خود را در چهار سال گذشته آسان می دیدند.
این در حالی بود که خانم سوچی تصریح می کرد: مبارزاتش برای کسب دموکراسی است نه رسیدن به ارثیه فامیلی.
سوچی فرزند ژنرال "آنگ سان" نظامی قدرتمند و ناسیونالیستی بود که برای استقلال میانمار از استعمار انگلیس، تلاش های فراوانی کرد.
با این پیشینه، تصور بیشتر مردم و مسلمانان میانمار این بود که سوچی جامعه میانماررا به سمت آزادی، دموکراسی و نیک بختی سوق خواهد داد.
شاید اقدام سوچی مبنی بر بر گزاری کنفرانس صلح با مشارکت نمایندگان اقوام، مذاهب، نژادها و دبیر کل سازمان ملل، بعد از یک وقفه طولانی در محفل سیاسی و مطبوعاتی داخل و خارج میانمار گامی مثبت برای وفاق ملی ارزیابی شود، اما منع مشارکت نماینده مسلمانان قوم روهینگیا در این مذاکرات صلح نشان می دهد که سوچی و دیگر بر گزار کنندگان این مذاکرات اغراض سیاسی و دینی خود را در نظر گرفته و نمی خواهند نقطه پایانی بر تبعیض گذاشته شود.
در حالی که سوچی پیشتر عنوان کرده بود که هرچه در توان دارد انجام می دهد تا همه رهبران قومیت ها و مذاهب بتوانند در کنفرانس صلح شرکت کنند. مضافا این که، بان کی مون دبیر کل سازمان ملل هم بهعنوان یکی از مشارکت کنند گان مهم این کنفرانس از اداره کنند گان میانمار خواسته بود تا با نگاه فراجناحی، فراحزبی و فراقومی به حقوق مسلمانان میانماری توجه داشته باشند.
اکنون به نظر می رسد که اداره کنندگان کنفرانس صلح به اظهارات بان کی مون درمورد تمرکز داشتن به حقوق اقلیت مسلمانان میانماری، بی توجه اند.
مسلمان میانمار که عمدتا در ایالت راخین این کشور زندگی می کنند، برخلاف تصورات رایج که عدالت خواهی سوچی شامل حال آنها نیز خواهد شد، در این سال ها جز خشونت، بی رحمی، آوارگی ومرگ چیزی نصیب آنها نشده است و طنز تلخ تاریخ همین جا است که سوچی نیز در محروم گذاشتن مسلمانان از حقوقشان سهم بالایی دارد.
بی توجهی سوچی به خشونت های مستمر بودیسم افراطی و تمامیت خواه در این سال هاعلیه مسلمانان قو م روهینگیا ازچشم هیچ ناظر خارجی پنهان نمانده است و طبعا خانم سوچی باید در محکمه تاریخ پاسخگو باشد.
با این حال برخی ناظران سیاسی می گویند، ازآن جا که نهادینه شدن روند دموکراسی در میانمار زمان بر خواهد بود، موضوع حقوق مسلمانان نمی تواند از حافظه تاریخی شهروندان و وجدان های بیدار جامعه این کشور پاک شود.
