«هوا چون اینگ» سخنگوی وزارت خارجه چین اعلام کرد، نیروهای نظامی هند در منطقه «سیکیم» وارد منطقه مرزی چین شده‌اند و این باعث شده است که خطر درگیری‌های نظامی افزایش یابد.
این مقام چینی افزود، پکن بطور جدی به مقامات دهلی‌نو هشدار داده است که هر چه سریعتر نیروهای خود را از این مناطق خارج کنند.
این در حالی است که منابع دولتی هند نیز از ورود نظامیان چینی به داخل خاک آن کشور، خبر داده اند.
این منابع اعلام کردند، نیروهای ارتش چین ضمن نفوذ به ناحیه «دو کالا» درایالت «سیکیم» (Sikkim)، دو سنگر متعلق به ارتش ھند را منهدم کرده اند.
تردیدی نیست این مشکل، ناشی از ادعای مالکیت دو کشور چین و هند بر بخش هایی از مناطق مرزی همچون ایالت سیکیم است و هر دو کشور این حق را برای خود قایل هستند که نیروهای خود را وارد این مناطق کنند.
متقابلا چین و هند ورود نیروهای طرف مقابل را تعدی و تجاوز به خاک خود تلقی و هشدار می دهد.
اکنون دولت چین مدعی است که نیروھای ھندی با نفوذ به مناطق مرزی ان کشور، مانع از ساخت جاده توسط کارگران چینی شده اند و انرا مداخله در امور داخلی خود می داند.
این در حالی است که هند این اقدام چین را تجاوز به منطقه مورد ادعای خود می داند.
در ماههای اخیر موضوع اختلافات چین و هند در مورد بخشهایی از ایالت «آروناچال پرادش» Arunachal Pradesh و سیکیم مجددا مطرح و بر روابط دو کشور تاثیر منفی گذاشته است.
این در حالی است که بیش از یک دهه پیش مقامات پکن و دهلی نو توافق کردند مشکلات و اختلافات مرزی خود را با تشکیل کمیته ای به ریاست مشاوران امنیت ملی پی گیری کنند که این کمیته چندین جلسه نیز تشکیل داد اما موفق به حل مناقشه مرزی میان چین و هند نشده است.
دو کشور در سال 1962 براثر اختلافات مرزی جنگ کردند که نتیجه ای نداشت.
از اینرو مقامات پکن با درک واقعیتهای بین المللی و تلاش امریکا برای سیطره بر جهان به عنوان جهان تک قطبی، تصمیم گرفتند مناسبات خود را بدون توجه به مناقشات مرزی پی گیری کنند تا مانع از حضور و نفوذ امریکا در منطقه شوند.
با این حال، از سرگیری مناقشات مرزی چین و هند از دو جهت قابل توجه است:
اول انکه توافق چین با پاکستان برای ایجاد کریدور اقتصادی، هند را به شدت حساس کرده و انرا تلاش پکن و اسلام اباد برای تکمیل تسلط خود بر کشمیر می دانند.
به همین جهت هندوستان ضمن مخالفت با برنامه های دولت چین در منطقه ، در اجلاس اخیر جاده ابریشم نوین موسوم به «یک جاده - یک کمربند» در پکن شرکت نکرد.
درواقع هند با طرح مجدد اختلافات مرزی خود با چین درصد است به این کشور نشان دهد که اگر در مسایل مرزی هند با پاکستان دخالت کند هند نیز می تواند برای چین در مناطق مرزی مورد مناقشه دردسر ایجاد کند.
دوم انکه هنوز به طور کامل مشخص نیست که عامل اصلی مشکلات مرزی میان هند و چین کدام یک از این دو کشور است، زیرا هر دو یکدیگر را به ورود به مناطق مورد مناقشه متهم می کنند.
بنابراین این احتمال که برخی عناصر تندرو بخواهند با اختلال در مناسبات مرزی چین و هند میان انها درگیری ایجاد کنند دور از ذهن نیست.
حوادث بوجود امده در این خصوص، هم زمان با سفر اخیر «نارندرا مودی» نخست وزیر هند به امریکا قابل توجه و تامل است، زیرا برخی محافل مدعی هستند که دهلی نو در حال همگرایی بیشتر با واشنگتن ضد پکن است و در واقع امریکا با استفاده از هند در حال تکمیل محاصره چین می باشد.
از اینرو از سرگیری مناقشات مرزی هشداری به هند تلقی می شود که به شدت در برابر مسایل منطقه ای اسیب پذیر است و نباید به گونه ای عمل کند که رفتار دهلی نو اتحاد با یک کشور فرامنطقه ای ضد همسایه اش تلقی شود.
با این حال کارشناسان براین باورند چین و هندوستان اشتراکات بیشتری در مقایسه با اختلافات دارند که با تکیه بر انها باید بر چالش های مرزی فایق ایند.
«ن یوئان چژِ» کارشناس آکادمی دیپلماتیک چین در این باره می گوید:
"به مرور زمان منافع مشترک چین و هند نسبت به اختلاف نظرها، برتری بیشتری پیدا می کند مشروط برانکه دو طرف واقعبینانه مسایل را تجزیه و تحلیل کنند."
پروفسور «یانگ بایون»، کارشناس مرکز تحقیقات آسیا و اقیانوس آرام در دانشگاه بیدا در پکن نیز می‌گوید:
"چین و هند نقاط مشترک بسیاری دارند، از جمله تمدنی درخشان، جمعیت زیاد و اقتصاد رو به رشد."
در هر حال، در شرایطی که امریکا و ناتو برنامه های بلند مدتی برای حضور در منطقه دارند بدون تردید تشدید اختلافات چین و هندوستان می تواند خبر خوب و مناسبی برای امریکا و متحدان ان باشد، زیرا واشنگتن از هر گونه اتحاد پکن و دهلی نو نگران است و آنرا تهدیدی جدی برای حضور خود در منطقه می داند.116/112
بیشتر بخوانید:
ورود نیروهای چین به داخل خاک هند
اعتراض چین به هند/ تحلیل
