پایگاه خبری «العربی الجدید» در گزارشی به قلم «احمد الخمیسی» نوشت: چند شهر لیبی روز جمعه صحنه تظاهرات اعتراض‌آمیز برای اعلام نابسامانی وضعیت اقتصادی مردم بود.
مردمی که به خیابان‌ها آمده بودند، از قطع طولانی برق و افزایش قیمت نان گلایه داشتند.
معترضان در میدان شهداء در مرکز شهر طرابلس پایتخت لیبی تظاهرات کرده و خواسته‌های خود را بیان کردند. مردم معترض شعار می‌دادند "نَه برق هست نَه پول.. این زندگی، عادی نیست"، "زندگی نکبت بار، زندگی نکبت بار.. نان یک دینار شده است".
حسن بن الطاهر یکی از هماهنگ‌کنندگان این تظاهرات، در مصاحبه با العربی‌الجدید گفت: این سرآغاز تظاهرات دیگر است. وضعیت اقتصادی کشور غیرقابل تحمل است، زیرا قیمت نان در برخی نانوایی‌ها به یک دینار رسیده است و برق هم در طول روز قطع است.
تظاهرات اعتراض‌آمیز طرابلس به شهرهای دیگر لیبی از جمله شهر باطن الجبل سرایت کرد و مردم معترض لاستیک‌ها را آتش زدند و خیابان‌ها را با اشیاء مختلف مسدود کردند.
علی الزنتانی یکی از معترضان تظاهرات مردمی شهر باطن الجبل در مصاحبه تلفنی با العربی الجدید گفت: تظاهرات امروز ناگهانی نبود بلکه ریشه در مشکلات مردم مناطق مختلف باطن الجبل دارد که قطعی برق و کمبود بنزین جزء این مشکلات است. قیمت 20 لیتر بنزین در بازار سیاه به 80 دینار رسیده است ولی در جایگاه‌های دولتی 4 دینار فروخته می‌شود.
الزنتانی هشدار داد که اگر مسئولان کاری نکنند، معترضان گذرگاه "ذهبیه" در مرز لیبی با تونس را برای جلوگیری از قاچاق و اجبار مسئولان به بهبود اوضاع اقتصادی خواهند بست.
سازمان‌های جامعه مدنی در شهر وادی عتبه در جنوب لیبی هم چند تظاهرات در اعتراض به افزایش ساعت‌های قطع برق برگزار کردند و خواستار فعال سازی نیروگاه گازی تولید برق "اوباری" شدند.
"علی المصلح" یکی از مشارکت کنندگان در تظاهرات وادی عتبه در تماس تلفنی با العربی‌الجدید گفت: در این شرایط که دمای هوا به 50 درجه رسیده است، مناطق جنوبی لیبی در روز 22 ساعت برق ندارند و دولت به وعده خود مبنی بر حل بحران برق عمل نمی کند.
مشکل اقتصادی مردم لیبی در 6 سال گذشته بدتر شده است که این مشکل ریشه در ناآرامی‌ها و نابسامانی وضعیت اقتصادی کشور دارد و به عنوان مثال، کارمندان سازمان‌های کشوری (غیرنظامی) که اکثریت نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند، حداقل از 2 ماه پیش تاکنون هیچ حقوقی دریافت نکرده‌اند.
جمعیت لیبی هفت میلیون و 500 هزار نفر است که یک میلیون و 850 هزار نفر از آنها در سازمان‌های دولتی (اداری غیرنظامی) کار می‌کنند و دولت برای پرداختن حقوق آنها ماهانه به دو میلیارد دینار بودجه نیاز دارد.
لیبی سالانه دو میلیارد دلار به یارانه آرد، برنج، شکر، چای و محصولات دیگر اختصاص می‌داد ولی از سال 2015 یارانه را قطع کرده است و به مردم کمک مالی نیز اعطاء نمی‌کند و اکثر محصولات لازم و ضروری را از خارج وارد می‌کند و این محصولات را به قیمت تمام شده و بدون یارانه به مردم می‌فروشد.
لیبی سالانه یک میلیون و 260 هزار تُن غلات مصرف می کند و 95 درصد از گندم نرم (تازه) مورد نیاز خود را از خارج وارد می‌کند و بقیه این نوع گندم را در داخل تولید می‌کند.
مترجم: منوچهر مهدوی
بیشتر بخوانید:
اسپوتنیک: نقش خلیفه خفتر در لیبی
تظاهرات در شهرهای لیبی
