سازمان اطلاعات هند اعلام کرد، احتمال حمله به مراکز دیپلماتیک این کشور در افغانستان افزایش یافته، زیرا طراحی‌هایی در این ارتباط در حال انجام است.
سازمان اطلاعات هند مدعی شد، سازمان اطلاعات ارتش پاکستان موسوم به "آی.اس.آی" از "لشکر طیبه" و افراد وابسته به گروه تروریستی داعش خواسته است که به مراکز دیپلماتیک هند در افغانستان حمله کنند.
اسلام آباد تاکنون درباره این ادعای دهلی نو واکنشی نشان نداده است، اما پیش از این بارها ادعا کرده سازمان‌های اطلاعاتی هند و افغانستان گروه‌های تروریستی در پاکستان را به حمله علیه این کشور تشویق می‌کنند.
کشیده شدن دعوای دو کشور همسایه و مجهز به سلاح اتمی به میدان افغانستان موضوع تازه ای نیست اما در ماههای اخیر این چندمین بار است که دهلی نو پاکستان را به طرح ریزی برای حمله به اماکن دیپلماتیک هند متهم کرده است.
به باور مقامات هندی لغو امتیازات ویژه منطقه کشمیر تحت کنترل این کشور و رویدادهای اخیر در ارتباط با کشمیر و مسلمانان هند، پاکستان را به سمت تشدید درگیری های نیابتی سوق داده است.
در مقابل اسلام آباد نیز می گوید هند در شرق و جنوب افغانستان و همچنین در ایالت بلوچستان پاکستان در حال توطئه ضد این کشور است.
به باور بسیاری از کارشناسان کشیده شدن اختلافات دهلی نو و اسلام آباد به زمین افغانستان حاصل به بن بست رسیدن روابط هند و پاکستان و ناتوانی آنها از حل اختلافات فیمابین است.
"رحیم حمیدی" کارشناس مسائل افغانستان در مطلبی در وبسایت "افغانستان ما" می نویسد: "هسته ای بودن هند و پاکستان باعث شده است که دو طرف بر طبل جنگ مسلحانه و گسترش دامنه منازعه نکوبند. در واقع، سلاح های هسته ای هند و پاکستان به عنوان عامل بازدارنده میان این دو کشور عمل نموده است. با این حال، منازعه این دو کشور به شکل جنگ نیابتی در افغانستان دنبال شده است."
بر اساس همین راهبرد بود که هند و پاکستان در زمان جهاد علیه نیروهای اتحاد جماهیر شوروی در افغانستان هر کدام طرف یکی از بازیگران را گرفتند.
در سال‌های اخیر نیز درحالی که هند عمدتا به دولت مرکزی افغانستان نزدیک شده و طرح های کلانی را در حوزه اقتصادی در این کشور در دست گرفته پاکستان با اتخاذ سیاستی دوگانه هم به طالبان نزدیک شده و هم در برخی ادوار طرف دولت مرکزی را گرفته است.
اگرچه این دعوای هند و پاکستان هزینه های سنگینی را بر افغانستان تحمیل کرده و همواره با واکنش منفی دولت و مردم این کشور مواجه شده است اما دولت کابل تاکنون نقشی فعال برای دور نگه داشتن افغانستان از میدان منازعه دو قدرت اتمی نداشته است.
به گفته رحیم حمیدی : "حکومت کابل در مقاطعی به اسلام آباد نزدیک شده است تا این کشور را متقاعد نماید که از حمایت گروه های مخالف دست بر دارد و این گروه ها را تشویق به گفت وگو و مذاکره با حکومت کابل نماید. در مقاطعی نیز که افغانستان از اسلام آباد ناامید شده است روابطش را با دهلی نو گرم کرده است که این رفتار به تشدید نگرانی اسلام آباد منجر شده است."
در حالی که افغانستان محل بازی قدرت‌های اشغالگر خارجی است و راهبرد اشغالگران به شکست کامل منجر شده است قبل از هر چیز انتظار افکار عمومی این کشور تلاش بازیگران منطقه برای خودداری از کشاندن اختلافات خود به داخل افغانستان و در عوض هم اندیشی این کشور ها برای حل بحران افغانستان است، چرا که تداوم بحران در این کشور می تواند برای کل منطقه پیامدهای ناگوار داشته باشد.
از همین رو منطقی است که دهلی نو و اسلام آباد یک بار برای همیشه به جای جنگ نیابتی در افغانستان با به رسمیت شناختن دغدغه ها و نگرانی های طرفین، با کمک دیگر کشورهای تاثیرگذار منطقه برای حل بحران افغانستان طرحی نو ارائه دهند.
نویسنده: بلنداختر
117
بیشتر بخوانید:
انتقاد «عمران خان» از رفتار تبعیض آمیز دولت هند با مسلمانان/ تحلیل
برقراری صلح در افغانستان باید مطالبه جهانی شود
