به گزارش خبرگزاری ایران پرس، زندگی پيامبر اسلام و ائمه هدی(ع) داستان انسان های پاک و به کمال رسيده ای است که برای هر پوينده ای، راهی هموار و مستقيم به سوی حقيقت را نشان می دهد، و زندگی پرفراز و نشيب و سراسر صلابت و جاودانگی آنان، می تواند همه ابعاد و شئون مختلف حيات انسان کامل را تأمين نمايد.
حضرت محمد (ص) پیامبر گرامی اسلام تا قبل از رحلتشان در سال 11 هجری‌قمری با عطوفت، احکام و مبانی شریعت نبوی را به شیوه‌های پسندیده و درعین حال، متین و محکم بیان کردند و در ترویج و نشر معارف حقه دین و هدایت آن به بهترین نحو ممکن تلاش کردند.
قرآن کریم در آیات خود رسول خدا (ص) را سراج منیر و چراغ فروزان در مسیر رستگاری خواند و او را رحمتی برای جهانیان و الگو و اسوه چگونه زیستن معرفی نمود. همچنین یاد آورشد که آخرین فرستاده الهی اگرچه متصل به نیروی وحی الهی است، انسانی است که در نیاز به خوراک و پوشاک ازدواج، بیماری و پیری مانند دیگر افراد بشر است. اینک نیز زمان آن رسیده که چون سایر انسانها دعوت حق را لبیک گوید.
آن حضرت در آخرین حج خود هنگام رمی جمرات فرمود: «مناسک خود را از من فرا گیرید شاید بعد از امسال دیگر به حج نیایم و هرگز مرا دیگر در این جایگاه نخواهید دید.»
از طرفی 28 صفر مصادف با شهادت سبط اكبر رسول خدا، امام حسن مجتبی (ع) است؛ امامی كه پيامبر خدا او را سيدِ جوانان اهل بهشت معرفي كرد. آن حضرت در طول مدت حيات خويش با ستم‌ها و جفاهای فراواني مواجه شد، تا آنجا كه آن دسته از يارانش كه به مقام امامت الهی آن حضرت و عصمت ايشان، معرفتی نداشتند با شنيدن خبر صلح ايشان با معاويه، به خيمه آن حضرت حمله ور شدند، سجاده را زير پای ايشان كشيدند و پای مباركشان را مجروح نمودند.
بی‌آنكه بدانند يا بخواهند بپذيرند كه امام معصوم و حجت خدا هر عملی كه انجام دهد بر اساس دستور الهی است و جای چون و چرا و اعتراض ندارد. چرا كه اعتراض به حجت معصوم الهی در واقع اعتراض به خداوند حكيمی است كه عمل امام (ع) به امر و رضايت او انجام شده است.
حضرت امام حسن مجتبی (ع) که حدود سی سال با پدر بزرگوارشان حضرت علی بن ابی طالب (ع) ملازمت داشتند، در 28 صفر سال پنجاه هجری‌قمری در 47 سالگی به دستور معاویه و به دست همسرش مسموم شدند و به شهادت رسیدند.
samira akbari
