شینزو آبه نخست وزیر ژاپن با هدف نشان دادن مواضع صلح آمیز به بندر پرل هاربر سفر کرد تا به جهانیان اعلام کند که ژاپن دیگر جنگ های گذشته را تکرار نخواهد کرد.
آبه قبل از ورود به این بندر خطاب به تجار ژاپنی گفت، یک ائتلاف قوی و تاریخی بین آمریکا و ژاپن شکل گرفته است که این ائتلاف، کارکرد و نقش ویژه ای در حل مسایل و مشکلات سیاسی، امنیتی و تجاری در منطقه و جهان دارد.
این دیدار تاریخی بعد از 75 سال ازحمله ارتش ژاپن به پرل هاربرانجام می شود.
واقعیت این است که همین حمله ارتش ژاپن زمینه حضور بلند مدت نظامی آمریکا را در ژاپن و سایر نقاط آسیا مهیا کرد.
در دوم سپتامبر 1945 نمایندگان شکست خورده ژاپن، اسناد تسلیم این کشور به متفقین را امضا کردند.
به این ترتیب ژاپن که ارتش امپراتوری اش چند دهه ملل آسیا و اقیانوسیه را قربانی جنایت ها و سیاست های استعماری اش کرده بود، خود به حضور متجاوز دیگری یعنی آمریکا از آنسوی اقیانوس آرام در خاک ژاپن تن داد و این مساله بعدا باعث حضور تدریجی ارتش آمریکا در جای جای آسیا شد.
لازم به یاد آوری است که ژاپن برغم ادعای داشتن سیاستی مستقل اما هنوزنتوانسته است خود را از زیرسایه سنگین امنیتی و نظامی آمریکا رها سازد؛ زیرا با شکست ژاپن و تسلیم این کشور این مجمع الجزایر رسما از سوی آمریکا اشغال شد و اداره امور ژاپن به فرمانده نظامیان فاتح یعنی ژنرال "مک آرتور" آمریکایی سپرده شد.
شاید بتوان به یکی دو اقدام شینزوآبه نخست وزیر ژاپن در این سالها که نشانه های خارج شدن ژاپن از لاک دفاعی اش بود اشاره کرد و گفت، پس از تبدیل آژانس دفاعی این کشور به وزارت دفاع و همچنین احیاء ارتش پس از جنگ جهانی دوم، اکنون ژاپن سیاست مستقلی دارد و به تبع همین سیاست، دیگر مطیع و منقاد سیاست های آمریکا نیست.
به جز بند نهم قانون اساسی که ژاپن را از داشتن یک ارتش و نیروی نظامی منع می کرد -که این بند هم در سالها اخیر به تاریخ پیوست - اما سایر مفاد و اصول قانون اساسی ژاپن همان بندها و مفادی هستند که مک آرتور بر این کشور تحمیل کرده است.
درواقع ادعای اینکه ژاپن به مفهوم واقعی مستقل است، هنوز جای تفسیر و ارزیابی وجود دارد.
دیدار آبه و اوباما در پرل هاربر شاید دیگر تداعی کننده آن حوادث و وقایع دردناک گذشته نباشد؛ اما بطورنمادین حکایت ازهمگامی و همکاری دو کشور می کند، زیرا موضوع مهم به همپیمانی امنیتی ژاپن و آمریکا باز می گردد که هنوز بسیاری از مردم ژاپن و همسایگان این کشور را به ضدیت با این همپیمانی بر می انگیزاند.
