در آن روز کوثر پیامبر خدا (ص) پا به عرصۀ هستی نهاد و قلب محمد (ص) و همسرش خدیجه (س)، غرق در سرور و شادمانی شد.
پیامبر (ص)، پس از حمد و سپاس خداوند، دخترش را در آغوش گرفت؛ پیشانی اش را بوسید و به چهرۀ با شکوه او نگریست. چشمان پر فروغ کودک، به پیامبر(ص) آرامش می بخشید.
گویی او گنج هستی بود که خداوند به پیامبر (ص) بخشیده است. آن جا که خداوند در زیباترین توصیف به پیامبر(ص) چنین فرمود: "إِنَّا أَعْطَیْناکَ الْکَوْثَر/ فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ/ إِنَّ شانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ: ما به تو کوثر(خیر و برکت فراوان) عطا کردیم. پس برای پروردگارت نماز بخوان و قربانی کن.(و بدان) مسلماً دشمن تو ابتر و بریده نسل است."
آن هنگام که پسران پیامبر(ص)، قاسم و عبد‌اللّه، در فاصله زمانی اندکی از این دنیای فانی پرکشیدند و به سوی مُلک باقی شتافتند، دشمنان و مخالفان پیامبر به اظهار شادی و مسرّت پرداختند و دهان به شماتت، طعنه و زخم‌زبان نسبت به پیامبر گشودند.
از جمله «عاص بن وائل سهمی» حضرت را ابتر و مقطوع النسل خواند. این شماتت‌ها قلب لطیف پیامبر را سخت آزرده می‌کرد؛ از این روی خداوند متعال برای دلجویی از حبیب خویش و پاسخ به طعنه‌های مشرکان، این سه آیه نورانی سوره کوثر را فرو فرستاد. آرى، وجود فاطمه(س) منبع خیر کثیر است که هم باعث ماندگارى رسالت پیامبر شده است و هم عامل جاودانگى نسل پاک او.
در آسمان معرفت، حضرت زهرا(س)، برترین اندیشه‌هاى بشر، حیران و تیزپروازترین عقل‌ها، سرگردان گشته‌اند.
بلنداى رُتبت و اوج منزلت این دُر یک‌دانه خزاین عرش الهى، چنان والا و بالاست که در گستره ادراک نمی‌گنجد.
امام صادق (ع) فرمود: "خدا، فاطمه اش نامید، چرا که کسی یارای شناسایی اش نبود. قدر و منزلت فاطمه براى مردمان، نهان است به همان سان که عظمت شب قدر براى ایشان، پنهان است. به دیگر سخن، معرفت حقیقى فاطمه (س)، همان قدر در اوج و دست‌نایافتنى است که ادراک شب قدر"
امام در بیان دیگری فرمود: "منظور از «لیله» در سوره قدر، فاطمه (س) و منظور از قدر، الله است، پس هر کسی فاطمه را شناخت، آن گونه که سزاوار شناختن است، به درستی که شب قدر را درک کرده است و غیر از این نیست که فاطمه، فاطمه نامیده شد، به خاطر اینکه خلق از شناخت و معرفت او بریده شده اند."
پیامبر خدا (ص)، حوراء الانسیه اش نام نهاد، که لطافتش مانند فرشتگان بود و جسمش انسان می نمود. دستش را بوسه می زد که به دست او حیات جاری می شد. آنگاه که با تعجب مردمان روزگار خود مواجه می شد، می فرمود: "دخترم فاطمه، پاره تن من است. او روشنی چشم من، میوه قلب من و روح میان دو پهلوی من است. او حوریه ای از جنس انسان است."
حضور حضرت فاطمه (س) در مسائل اجتماعی و سیاسی جامعه اسلامی
اما این لطافت مانع حضور ایشان در عرصه جامعه نمی شد. دختر رسول خدا (ص) در مسائل اجتماعی و سیاسی جامعه اسلامی، بی تفاوت نبود و جبهه حق را یاری می کرد، به طوری که مشاور و یار نزدیک همسرش علی (ع) در مسائل اجتماعی بود.
وی پس از رحلت پیامبر (ص) تلاش برای اثبات حق و مقابله با انحراف در رهبری امت اسلامی را تکلیف خود دانست. گاهی شبها به همراه همسرش به در خانه مهاجران و انصار می رفت و وصیت پدرش مبنی بر جانشینی حضرت علی (ع) را به یادها می آورد و آنان را به دفاع از حق فرا می خواند.
از ویژگی‌های مهم زندگی کوتاه، این حوراء انسیه، حق طلبی و حق گویی آن بانوی بزرگ در صحنه فعالیت‌های اجتماعی بود.
حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران، در این مورد می فرماید: "زندگی فاطمه زهرا (س) اگرچه کوتاه بود و حدود بیست سال بیشتر طول نکشید، اما این زندگی، از جهت مبارزه، کار انقلابی و صبر، درس و آموزش، سخنرانی و دفاع از نبوت، امامت و نظام اسلامی، دریای پهناوری از تلاش و مبارزه و درنهایت هم شهادت است. این زندگی جهادی فاطمه زهرا (س) است که بسیار فوق العاده و حقیقتاً بی نظیر است و یقیناً در ذهن بشر، یک نقطه درخشان و استثنایی است."
آیه 23 سوره شوری بر پیامبر خدا نازل شد: "قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى: بگو: بر این رسالت مزدى از شما، جز دوست داشتن خویشاوندان، نمى خواهم."
از او پرسیدند: این کسانی که مودت و محبت آنها واجب شده کیستند؟ رسول خدا (ص) فرمود: "علی و فاطمه و حسن و حسین"
این آیه، مودت و محبت نسبت به نزدیکان پیامبر (ص) را به عنوان اجر و مزد رسالت پیغمبر (ص) معرفی می کند. حال همین دو هدیه گران بها به تنها دختر خود، حضرت فاطمه (س) دادند، یکی هدیه مُلکی «باغ فدک» بود و دیگری هدیه ملکوتی که به تسبیحات حضرت فاطمه (س) مشهور شده است.
در اهمیّت این هدیه امام صادق (ع) فرموده اند: "اگر هدیه و نحله ای بالاتر از آن تسبیح بود، پیامبر اسلام آن را به حضرت فاطمه(س) تعلیم می دادند."
این تسبیح و تعلیم جزو بهترین و برترین تعلیم های ملکوتی است که به صورت خاصّی به آن حضرت تعلیم داده شده تا دیگران هم از آن استفاده کنند. این یک تعلیم عمومی نبود، بلکه یک نحله و عطایی است که پیامبر اکرم (ص) به حضرت فاطمه(س) دادند، آنگاه به برکت آن، دیگران هم از منابع معنوی آن بهره می‌برند.
از سوی دیگر حضرت فاطمه (س)، منافع هدیه خدا به او از دنیا که باغ فدک بود را در اختیار محرومان و مستضعفان قرار داده بودند.
درود خدا بر فاطمه و پدر بزرگوارش و همسر گرامی‌اش و فرزندان عزیزش!
*اللَّیلَةُ فَاطِمَةُ وَ الْقَدْرُ اللَّهُ فَمَنْ عَرَفَ فَاطِمَةَ حَقَّ مَعْرِفَتِهَا فَقَدْ أَدْرَک لَیلَةَ الْقَدْرِ وَ إِنَّمَا سُمِّیتْ فَاطِمَةَ لِأَنَّ الْخَلْقَ فُطِمُوا عَنْ مَعْرِفَتِهَا
117
بیشتر بخوانید:
تبریک سالروز ولادت باسعادت حضرت فاطمه زهرا (س)
