این تصمیم با اعتراض شدید مسوولان ورزش، فدراسیون فوتبال و باشگاه‌هایی که در لیگ قهرمانان حضور دارند، مواجه شده است.
کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) روز جمعه گذشته در نامه‌ای به فدراسیون فوتبال ایران اعلام کرد، میزبانی رقابت‌های فوتبال لیگ قهرمانان آسیا از ایران گرفته شد و چهار نماینده فوتبال ایران (پرسپولیس، استقلال، سپاهان و شهرخودرو) باید دیدارهای خود را در کشور ثالثی برگزار کنند.
کنفدراسیون فوتبال آسیا میزبانی رقابت‌های مقدماتی جام جهانی در گروه سوم را که تیم ملی ایران نیز در این گروه قرار دارد، رسما به بحرین سپرد.
مسعود سلطانی‌فر، وزیر ورزش و جوانان، این تصمیم کنفدراسیون آسیا را سیاسی و غیرورزشی و بخشی از پازل تحریم‌ها علیه ایران دانست.
وزیر ورزش و جوانان با تاکید بر اینکه میزبانی برگزاری مسابقات حق ایران است، اظهار داشت؛ در این خصوص مکاتبه‌ای با «اینفانتینو» رئیس فیفا و «شیخ سلمان» رئیس AFC داشته است.
سعید خطیب زاده، سخنگوی وزارت امور خارجه هم با بیان اینکه تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا در سلب میزبانی از ایران، ورزشی نیست بلکه سیاسی است گفت؛ تمام ظرفیت‌های خود را برای موفقیت دیپلماسی ورزشی به کار خواهیم گرفت.
با توجه به اینکه طبق قانون باید عراق، بحرین و هنگ‌کنگ دور برگشت بازی‌های‌شان را در تهران برگزار می‌کردند، این حق طبیعی فوتبال ایران است که خواستار میزبانی بازی‌ها در صورت برگزاری متمرکز آن باشد.
شیخ سلمان، رئیس بحرینی کنفدراسیون فوتبال آسیا اما در یک قانون‌شکنی آشکار، ایران را حذف و بحرین را به عنوان میزبان این گروه اعلام کرد.
این در حالی است که در بین 3 نماینده قطعی ایران در مرحله گروهی (استقلال، تراکتور و پرسپولیس)، تیم پرسپولیس دارای شرایط میزبانی بود.
مسؤولان کنفدراسیون این ظرفیت را نیز نادیده گرفته و هند را که از لحاظ تجربی و کیفی قابل قیاس با ایران نیست، بر دیگر تیم‌های گروه E ترجیح دادند.
نکته دیگری که نباید به راحتی از آن گذشت؛ بی‌توجهی کنفدراسیون آسیا به عدم حضور تیم‌های ایرانی در عربستان است که بدون درنظر گرفتن ملاحظاتی که بین ۲ فدراسیون وجود دارد، میزبانی گروه استقلال را به الاهلی عربستان داده است.
سوابق موضوع نشان می‌دهد که پیش از این نیز ایران توسط نهادهای ورزشی آسیایی و جهانی به بهانه های واهی با محدودیت ها ومحرومیت‌هایی مواجه شده است.
آنچه مسلم است، کشورها از حقوق ورزشی، از جمله حق میزبانی باشگاه ها برخوردارند و این حق با تصمیمات سیاسی نمی تواند نادیده گرفته شود.
چنین تصمیماتی پیامدهای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی به دنبال دارد و سبب سلب اعتماد کشورها و جامعه ورزش به نهادهای مسوول می شود.
بدون شک در اتخاذ این تصمیم جوسازی کشورهای منطقه وجود دارد که پروژه ایران هراسی را دنبال می کنند.
مجموعه این شرایط نشان می‌دهد که تصمیم AFC فراتر ازبهانه های عنوان شده است.
کنفدراسیون فوتبال آسیا در واقع با نادیده گرفتن نقش و جایگاه ایران در عرصه ورزش فوتبال با سلب میزبانی از ایران بدنبال یک جنگ روانی با وارونه نمایی حقایق است.
این حرکت سیاسی قطعا تاثیرات روانی و بازتاب منفی بر فضای ورزش در سطح جهانی خواهد داشت زیرا نشانه نفوذ سیاسی در یک نهاد ورزشی است که تحت تاثیر راهبرد برخی از کشورهای منطقه قرار گرفته است.
مداخله برخی دول منطقه در اتخاذ چنین تصمیماتی که مغایر با گسترش صلح و نوع‌دوستی مقرر در اساسنامه‌های نهادهای ورزشی بین‌المللی است؛ یک بدعت قانون شکنانه است.
لذا این حق برای ایران محفوظ است که با شکایت از کنفدارسیون آسیا به دادگاه CAS وابسته به کمیته بین‌المللی المپیک این مسئله را پیگیری کند.
بیشتر بخوانید:
خطیب‌زاده: تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا «سیاسی» است
رئیس کمیته ملی المپیک: سلب میزبانی از ایران، حاصل تبانی فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا است
