درسال 1319 هجری قمری (1280 ش. 1901 م.) که میرزا حسین نوری، صاحب کتاب «لولو مرجان» برای آخرین بار پیاده، بدون هیچ امکانات و موکبی با جمع ۳۰ نفره ای در ایام اربعین حسینی از نجف به کربلا حرکت کرد، هرگز فکر نمی‌کرد این سنت خالصانه و پاک که به فراموشی سپرده شده بود، این چنین فرا گیر بشود به گونه ای که اینک جمعیتی حدود سی میلیون نفر عاشق را از هر جانب عراق و سایر کشورهای اسلامی به وادی کربلای عشق بکشاند.
نگاه به این جمعیت عظیم در این دنیای پرتلاطم به ما می آموزد عملی که از سر اخلاص باشد شعاع تاثیرش وسعتی عظیم دارد. این سخن خداوند است که می فرماید: «...الیه یصعد الکلم الطیب والعمل الصالح یرفعه» : سخنان پاکیزه به سوی او صعود می‌کند، و عمل صالح را بالا می‌برد؛ فاطر/۱۰).
در حماسه اربعین طبق آماری که دولت عراق منتشر کرده درسال 2015 جمعیت زائرین به بیش از 27 میلیون نفر رسید و 17 هزار و 500 موکب (ایستگاههای صلواتی مردمی) در مسیر پیاده روی زائرین امام حسین علیه السلام توسط اقشار مختلف مردم بصورت خودجوش برپا شده بود.
این آمار طی سال های گذشته با توجه به گسترش و همه گیری ویروس کرونا همچنان بیش از16 میلیون برآورد می شود.
از سوی دیگر، بزرگترین حجم خدمات داوطلبانه و رایگان همچون استراحتگاهها، حمل و نقل زائرین، توزیع میان وعده ها و وعده های مختلف غذایی فقط در ایام اربعین حسینی دیده می شود به نحوی که تنها در یک موکب روزانه 32000 پرس غذا در سه وعده پخت و توزیع می شود. در این حال برق شادی و رضایت زمانی در چهره خادمین زده می شود که توانسته باشند از زائران به خوبی پذیرایی کنند.
اینجاست که دشمنان از شکوه اربعین و اینهمه عشق و ایثار، لرزه بر پیکره وجودشان می افتد و ضمن سانسور شدید خبری از راهپیمایی اربعین، در جستجوی این هستند تا دریابند چرا نتوانسته اند همچون جسم مطهّر اباعبدالله الحسین علیه‌السلام و اصحابش، یاد آنها را هم از خاطره نسل بشر محو کنند. و چگونه است که این اتفاق بزرگ، توانسته برای زدودن گرفتاری‌ها و تاریکی‌های دوران آیندۀ تاریخ ، اثری روشن‌گر و افشاکننده داشته باشد؟
در پاسخ این سوال مسئله‌ی مهم دیگری مطرح میشود و آن اینکه در طول تاریخ انسانهای زیادی به شهادت رسیدند، هزاران هزار انسان در جنگ جهانی اول کشته شدند و هیچ اثری از آنها برجای نمانده ولی چگونه است که در سال 61 هجری قمری در نقطه ای به نام کربلا، امام حسین (ع) به همراه 72 تن از یاران باوفایشان توسط جبهه کفر به شهادت می رسند و این چنین نامشان در تاریخ می ماند و خون پاک و حق طلب آنها دلها را به جوش می آورد و در تاریخ سرازیر میشود؛ حتی می‌بینیم تمام دستگاه های تبلیعاتی برای منزوی کردن و در ظلمت نگه داشتن مسئله عاشورا و تخریب چهره امام حسین (ع ) تجهیز شدند تا نگذارند مردم بفهمند که چه شد و واقعیت قضیه چه بود؛ آنها حاضر بودند هرچه دارند، هزینه کنند به قیمت اینکه نام و یاد حسین(ع) در یاد و خاطر مردمِ آن‌زمان و ملت‌های بعد باقی نماند؛ به همین دلیل در اواسط دوران بنی‌عباس، حتی قبر حسین‌بن‌علی (ع ) را هم ویران کردند و بر آن آب انداختند تا بتوانند آن را از خاطره‌ها محو کنند.
خداوند در آیه 54 سوره مائده به کسانی که از دین خدا منحرف شده اند، یادآور می شود که برگشتشان از دین زیانی به خدا نمی رساند. «خداوند به زودی گروهی را خواهد آورد که آنها را دوست دارد و آنها نیز او را دوست دارند، در برابر مؤمنان رام و خاضعند و در برابر کافران مقتدر و پیروز ، در راه خدا جهاد می کنند و از سرزنش هیچ ملامتگری نمی هراسند. این فضل خداوند است که به هر کس بخواهد می دهد و (فضل) خدا وسیع، و خداوند داناست.»
حماسه آفرینان اربعین مؤمنانی این چنینند که آرام ولی با اقتدار، پای در رکاب حق نهاده اند و حرکتی عظیم را آغاز نموده اند تا تفاوت حق را با باطل، و ظلمت را از نور یشناسانند وبگویند در مقابل باطل و زورگویی هایش حتی اگر شده به قیمت بذل جان و خونمان هم ایستادگی خواهیم کرد تا برای همیشه سرافراز باشیم. آنان می خواهند همچون امام خود نشانه های دین خدا را آشکار کنند و در پرتو آن صلح و امنیت را جاری سازند. این هدف اصلی قیام امام حسین (ع ) بود.
فرمود: « بار خدایا! تو می دانی که آنچه از ما اظهار شده برای رقابت در قدرت و دستیابی به کالای دنیا نیست، بلکه هدف ما این است که نشانه های دین تو را به جای خود برگردانیم و بلادت را اصلاح نماییم تا ستمدیدگان از بندگانت امنیت یابند و به واجبات و سنتها و دستورهای دینت عمل شود».
پیاده روی اربعین را سفر عشق و ایمان نامیده اند. حرکتی که در آن اعتقاد قلبی و باورهای راستین، تحریک‌کننده و عمل‌کننده است؛ و عشق و محبت و تفکر اهل‌بیت پیامبر (ص ) در آن موج می زند. این راهپیمایی سابقه ای طولانی دارد و اکنون چون جوانی بالغ رخ نموده و با درسهای زیادی همراه است. به تعبیر امام حسین (ع ): « تجربه‌های طولانی و مکرر، نیروی عقل را افزایش می‌دهد. »
عاشقان حسینی روزها و بلکه هفته ها پیش از بیستم ماه صفر یا همان اربعین ، به طور خودجوش مقدمات سفر به کربلا را فراهم می کنند. قطعاً حضور این جمعیت انبوه در یک یا چند مسیر، مشکلات فراوانی را ایجاد می کند. اما زائران با صبر و متانت و گذشت این مشکلات را تحمل می کنند. روحیه برادری و صمیمیت میان آنها، مهمترین عامل تحمل سختی هاست و درسی بزرگ برای آیندگان؛ مبنی بر اینکه در سایه اتحاد و همدلی می توان جاذبه ای مغناطیسی ایجاد کرد و همایشی عظیم و مردمی را رقم زد. زائران می کوشند به آموزه های حسین بن علی عمل کنند آن هنگام که به فرزند خود فرمود: یا بُنَی! اصْبِرْ عَلَی الْحَقِّ وَ انْ کانَ مُرّاً»؛ «فرزندم! در مسیر حق استوار و ثابت باش گرچه تلخ و سخت باشد.»
در حدیثی از رسول خدا (ص ) آمده است: « دوستی مومن با مومن از بزرگترین شاخه های ایمان است و هر کس برای خدا دوست بدارد و برای خدا دشمن بدارد و برای خدا عطا نماید و به خاطر خدا دریغ کند، از برگزیدگان به شمار آید..» اینک مسافران اربعین با همان مهر و عطوفت برگزیده شده اند تا فرهنگ عزت و آزادگی را به دنیا معرفی کنند. آنان آراسته به صفات زیبای انسانینند و انسانیت و مهر را می آموزانند چرا که امامشان فرمود :«برای کسب صفات زیبای اخلاقی بکوشید و برای به دست آوردن این سرمایه‌های معنوی شتاب کنید.»
خدمات موکب داران نیز فضایی از مهر و دوستی را رقم زده و هریک در خدمتگذاری سبقت می گیرد و این خصلت زیبا را در میان دیگران ترویج می کنند. آنان از امامشان شنیده اند : «هرکس برای رضای خدا به برادر دینی اش خدمت کند، خداوند در هنگام نیازش او را عوض خواهد داد و از گرفتاری‌های دنیا بیشتر از خدمت وی ، از او رفع خواهد کرد. و هرکس غمی را از دل مؤمنی بزداید، خداوند غصه‌های دنیا و آخرتش را بر طرف می‌کند و هرکس نیکی کند، خداوند به او نیکی می‌کند و خداوند نیکوکاران را دوست می‌دارد.»
پرچم قیام امام حسین علیه السلام براى اقامهى حق و عدل برافراشته شد. زائران در روز اربعین با جایگاه رفیع و بلند او که وارث اوصاف همه انبیای سلف است و در دفاع از دین همه انبیا که همان توحید خالص است ، مظلومانه به شهادت رسید، سلام می دهند و با او پیمان می بندند که آرمانهای بزرگ امام حسین (ع ) را لبیک گویند ، داد مظلوم از ظالم بستانند و با ستم و زورگویی مقابله کنند.
از آنجا که این آرمان فراتر از هر دین و آیین، امری فطری و انسانی است، راهپیمایی اربعین جنبه بین المللی یافته ، افراد زیادی از مسلمان و غیر مسلمان از کشورهای مختلف اروپایی و آمریکایی را درون خود جای داده است.
در این میان مسلمانان کشورهایی چون سوریه، یمن، بحرین و افغانستان با شرکت در راهپیمایی اربعین، جنایاتی را که دولتهای غربی، آل سعود و عوامل تروریستی و تکفیری آنها در کشورهایشان انجام داده اند، برای دیگران بازگو می کنند و متقابلاً از حمایت برادران مسلمان خود بهره مند می شوند.
این اجتماع عظیم به همگان می آموزد که باید یاد حقیقت و خاطرهى شهادت و ایثار را در مقابل طوفان تبلیغات دشمن زنده نگه دارند , و از ارزشهای انسانی و اخلاقی پاسداری کنند.
بیشتربخوانید:
ورود 20 میلیون زائر در ایام اربعین به کربلا
قدردانی ایران از عراق برای مساعدت به زائران اربعین
