رادیو ارمنی ایران پرس: توماس دووال، تحلیلگر انگلیسی، در مقاله ای تحت عنوان "میراث سنگین پیروزی" می نویسد: ارمنستان شدیدترین بحران سیاسی هشت سال اخیر را پشت سر می گذراند.
دووال با اشاره به اشغال یکی از مراکز مهم پلیس ارمنستان در شهر ایروان که اخیرا از سوی اعضای یک گروه افراطی مسلح به وقوع پیوست، می نویسد: "حمایت هزاران نفر از شهروندان ارمنی از این اقدام برای بسیاری تعجب برانگیز بود."
وی یکی از دلایل بروز این بحران را عدم توانایی دولت ارمنستان در جلب اعتماد شهروندان خود می داند.
این کارشناس افزوده است: مقامات ارمنی هیچ توفیقی در زمینه حل مشکلات عمده این کشور، از جمله بیکاری، فساد، مهاجرت و مجازات مقامات دولتی نداشته اند.
به گفته این کارشناس، اعضای گروه گروگانگیران، افرادی رادیکال و افراطی هستند که خواستار عدالت اجتماعی می باشند.
وی همچنین آن ها را ملی گرایانی می داند که مخالف هر گونه سازش با جمهوری آذربایجان و ترکیه و بازگرداندن اراضی قره باغ هستند.
به نوشته این تحلیلگر سیاسی، در میان مقامات ارمنستان نیز قهرمانان و کهنه سربازان جنگ قره باغ حضور داشته و هسته مرکزی حاکمیت ارمنستان را شکل می دهند و در راس آن ها نیر سرژ سرکیسیان با اصلیت قره باغی حضور دارد.
آن ها سوار بر موج پیروزی در جنگ قره باغ به قدرت رسیده و تمایل دارند، جایگاه خود را به هر قیمتی حفظ کنند.
توماس دووال با اشاره به این نکته که پیروزی در جنگ قره باغ، موجب تقویت جایگاه یونیفورم پوش ها در حکومت ارمنستان شد، تاکید کرده است: آن ها ابتدا قدرت را در قره باغ به دست گرفتند و سپس رزمندگان سابق جبهه های جنگ قره باغ در سال 1998 میلادی با کودتا علیه "لون تر پطروسیان"، رئیس جمهوری وقت ارمنستان، وی را مجبور به استعفا کردند.
روبرت کوچاریان به ریاست جمهوری رسید و سرکیسیان نیز به عنوان متحد در کنار او حضور یافت.
این گروه با تکیه بر نیروهای امنیتی موفق به حفظ حاکمیت خود شده است.
آن ها موفق به غلبه بر کلیه تهدیدات علیه حکومت خود شده اند و با توجه به اصلاحات سال گذشته در قانون اساسی این کشور، سرژ سرکیسیان و طرفداران او می توانند تا مدت زمان طولانی قدرت را دست خود نگه دارند.
به اعتقاد توماس دووال، مسئله مهم این است که اگرچه حکومت سرکیسیان از مشروعیت در داخل این کشور برخوردار نیست، اما جایگزین دیگری نیز برای آن وجود ندارد.
