«مارینا فمنیا» (Marina Femenía) نماینده سابق یکی از استان‌های آرژانتین و از حزب چپگرای در گزارش خود به خبرگزاری روسی «اسپوتنیک» گفت: «تاریج مجددا در حال تکرار شدن است: در دهه 70، موجی از دیکتاتوری‌هایی در آمریکای لاتین وجود داشت که به دنبال اقداماتی از جمله نسل کشی در این منطقه بودند، همچنین در دهه 90 دولت‌های نئولیبرالی ترویج یافتند و اکنون هم شاهد پیشرفت دولت‌های راستگرا در این منطقه هستیم؛ من معتقدم که این یک طرح جهانی است که از سوی آمریکا ایجاد و منجر به تحریک این منطقه شده است.»
حزب چپگرای «قدرت شهروندی» و حزب «فرنته آمپلیو» جبهه گسترده شیلی دیروز (دوشنبه) در «سانتیاگو» گفت و گو کردند و موضوع این گفت و گو را «موج فاشیستی در آمریکای لاتین» نامیدند. به علاوه، سایر شخصیت‌های سیاسی چپگرای منطقه آمریکای لاتین نیز در این نشست حضور داشتند.
به این ترتیب، می‌توان به عنوان مثال به پیروزی اخیر «ژایر بولسونارو» (Jair Bolsonaro) رئیس جمهوری منتخب برزیل، که از حزب راستگرای افراطی است و همچنین سایر راست گرایانی از قبیل «سباستین پینیه را» (Sebastián Piñera) رئیس جمهوری شیلی، «مائوریسیو ماکری» (Mauricio Macri ) رئیس جمهوری آرژانتین، «ایوان دوکه» (Iván Duque) رئیس جمهوری کلمبیا و... که در منطقه آمریکای لاتین حضور داشتند، اشاره کرد.
«فمنیا» معتقد است که ترویج حضور راستگرایان در آمریکای لاتین، بزرگترین خطر برای منطقه محسوب می‌شود که باید سریعا از پیش روی آنها جلوگیری کرد.
وی در ادامه اظهارات خود افزود: «ترویج موج راستگرایان در منطقه موجب تضعیف حقوق مردم آمریکای لاتین می شود و اصل حاکمیت قانون آنها را به خطر می اندازد.»
در این راستا، «مارینا فمنیا» گفت: «سازمان او با برخی احزاب «جبهه گسترده» شیلی و نیز سایر سازمان‌های چپگرای آمریکای لاتین همکاری نزدیک دارد تا با پیشروی راستگرایان در این منطقه مقابله کند.»
وی همچنین تاکید کرد که «ما در آمریکای لاتین شاهد جنبش‌های قابل توجه با چشم‌اندازهای زیادی هستیم، زیرا این منطقه به عنوان پایگاهی برای بازنگری سیاست و ابزاری برای تحول اجتماعی که به ضرر دولت‌های راستگراست تبدیل شده است.»
این در حالی است که اکثریت احزاب و جنبش‌ها در آمریکای‌لاتین خواستار برقراری روابط بسیار نزدیک با رهبران چپگرای این منطقه هستند.
از سوی دیگر، «کارینا اولیوا» (Karina Oliva) روزنامه نگار شیلیایی و از حزب چپگرای «قدرت شهروندی» تاکید کرد که حزب وی با چپگرایان آمریکای لاتین به خصوص با آرژانتین همکاری نزدیک داشته است.
بحران در آمریکای لاتین: هرج و مرج اقتصادی ناشی ازایدئولوژی چپگرایان و یا راستگرایان در این منطقه است؟
با درنظر گرفتن علل مختلف بحران اقتصادی شدید در کشورهای آمریکای لاتین، می توان به برخی از متغیرهای رایج مانند مدیریت نامطلوب منابع عمومی، مطلوب بودن کم وبیش سناریوی بین المللی و توده‌ای از مشکلاتی که از دولت‌های قبلی به دولت‌های جدید به ارث رسیده است، اشاره کرد که می بایست این اوامر مورد بررسی قرار بگیرند.
از سوی دیگر، «نیکلاس مادورو» رئیس جمهوری ونزوئلا تاکید کرده بود که راستگرایان افراطی، دولت‌های مهم منطقه را به تصرف خود درآورده‌اند، و وی مجبور به تجدیدنظر در «طرح سرزمین» شد که هدف از این طرح مقابله با وضعیتی است که ممکن است تا سال 2025 ادامه یابد.
بعد از بازگشت کشورهای منطقه به دموکراسی و پایان دوره نظامیان که از دهه 80 میلادی شروع شده بود و سپس پایان جنگ سرد، از سال 1998 شاهد روی کار آمدن دولت‌های چپ از طریق انتخابات بودیم.
به دنبال پیروزی‌های پی در پی سیاستمداران چپگرای آمریکای لاتین در این منطقه، طی سال‌های اخیر شاهد عوامل متعددی در منطقه آمریکای لاتین بوده است.
با توجه به تشدید توطئه‌های آمریکا علیه دولت‌های چپگرا در آمریکای لاتین، احتمال دارد این تغییرات سیاسی در برخی دیگر از کشورهای این منطقه نیز انجام گیرد به طوری که گروهی در تحلیل و تشریح تحولات مذکور در این منطقه از عبارات و اصطلاحاتی همچون «سقوط دولت‌های چپگرا» یا «بازگشت راستگرایان در آمریکای لاتین» استفاده می‌کنند.
گفتنی است که آمریکای لاتین، همواره در سیاست خارجی آمریکا جایگاه ویژه‌ای داشته است و آمریکا این منطقه را به عنوان «حیات خلوت» خود می داند.
در همین راستا، آمریکا، سیاست‌های مختلفی را در اکثر کشورهای آمریکای‌لاتین در دو دهه گذشته به اجرا گذاشته است که می‌توان به افزایش نظامی‌گری، کمک به افزایش جنگ‌ها و آشوبهای داخلی، افزایش قاچاق مواد مخدر، توسعه سیاست‌های نئولیبرالیستی و…اشاره کرد.
آمریکا به روش‌های مختلفی سعی می‌کند تا اتحاد کشورهای آمریکای لاتین را از بین ببرد اما تاکنون موفق نشده است.
با این حال کشورهای منطقه آمریکای لاتین که اکثریت این کشورها دوران استعمار را تجربه کرده و در دهه های اخیر با تجربه جنبش های ضد استعماری و عدالت خواهانه در راستای استقلال و برقراری عدالت و آزادی گام برداشته اند، اکنون دیگر پذیرای سیاست های مداخله جویانه واشنگتن در منطقه نیستند.
کشورهای آمریکای لاتین معتقد به حل بحران ونزوئلا از طریق «مذاکره» و «دیپلماسی» هستند و مخالف استفاده از جنگ و زور برای حل بحران هستند. چرا که حمله نظامی آمریکا را نوعی دخالت در امور داخلی کشورها می‌دانند که این اقدام زمینه‌ساز دخالت بیشتر آمریکا در دیگر کشورهای آمریکای لاتین می‌شود.
مترجم: نگین فلکشاهی
141/120
بیشتر بخوانید:
ال موندو: آیا امکان دارد در آرژانتین هم یک حزب راست افراطی به قدرت برسد
پیروزی «ژایر بولسونارو» در انتخابات ریاست‌جمهوری برزیل و پیامدهای آن/ تحلیل
