وی در سفر به شمال این منطقه بر لزوم برقراری صلح و ثبات در کشمیر تحت کنترل هند تاکید کرد. این سفر به همراه اعلام آمادگی «راجنات سینگ» برای گفتگو با گروههای کشمیری از چند جهت قابل توجه است؛
اول آنکه نوعی واکنش به فشارهای داخلی برای پایان دادن به خشونتهای خونین ارتش هند در کشمیر تحت کنترل این کشور تلقی می شود. در بیش از یک سال گذشته دولت هند با اعمال شدیدترین خشونتها ضد مردم کشمیر تحت کنترل هند کوشیده است به اعتراضهای آنان پایان دهد که نه تنها نتیجه ای نداشته بلکه بحران تشدید شده است.
گروه های مخالف دولت هند گفتگو با گروه های کشمیری تحت کنترل این کشور را تنها راه حل بحران این منطقه می دانند و از دولت نارندرامودی نخست وزیر هند خواسته اند به مذاکره با گروههای کشمیری بپردازد.
بنابراین آمادگی راجنات سینگ برای گفتگو با گروههای کشمیری کاستن از فشارهای داخلی و انداختن توپ به زمین این گروهها است.
فاروق عبدالله سروزیر سابق منطقه کشمیر تحت کنترل هند می گوید: در گذشته من بارها از دهلی نو درخواست کردم که با مسئله کشمیر به عنوان یک مسئله سیاسی برخورد کند و برای حل آن چاره ای بیندیشد، اما حرف هایم را جدی نگرفتند. دولت هند نمی تواند به زور و با استفاده از قدرت نظامی مسئله کشمیر را حل و فصل کند.
فاروق عبدالله
دومین موضوع قابل توجه در مورد آمادگی وزیر کشور هند برای گفتگو با گروههای کشمیری تحت کنترل این کشور مشخص نبودن گروه های مخاطب وی است. اگر خطاب وی گروه های کشمیری مخالف دولت هند باشد که قانون اساسی این کشور را پذیرفته و در کشمیر تحت کنترل هند به شکل قانونی فعالیت دارند باید گفت نمی توان به سخنان راجنات سینگ دلخوش بود زیرا این گروه های مخالف، تاثیری در حل بحران کشمیر تحت کنترل هند ندارند.
اما اگر خطاب وی گروه های کشمیری همچون سازمان کنفرانس «حریت» باشد که در مورد مالکیت کشمیر با دولت هند مناقشه دارند باز هم «راجنات سینگ» مشخص نکرده است که آیا اماده است در مورد تعیین وضعیت کشمیر گفتگو کند یا اینکه صرفا اوضاع متشنج منطقه را ارام کند. زیرا گروههای کشمیری گفتگو در چارچوب قانون اساسی هند را نمی پذیرند و معتقدند این نوع گفتگو یعنی پذیرش حاکمیت هند بر کشمیر.
عمر عبدالله رئیس حزب مخالف کنفرانس ملی در کشمیر تحت کنترل هند: «سیاست هایی که دولت اختیار کرده است نتایج بدی به دنبال دارد و اکنون زمان آن رسیده است که سیاست های خود را تغییر دهد. دهلی نو به جای ساختن ایستگاه های پلیس باید برای حل مشکلات راه مذاکره و گفتگو را پیش گرفت.»
در هر حال، بحران کشمیر بعد از استقلال هند و پاکستان در سال 1945 میان دو کشورهمچنان ادامه دارد و یکی از قدیمی ترین مناقشات سرزمینی در جهان است که نه تنها بر روابط دهلی نو و اسلام اباد بلکه بر کل منطقه شبه قاره سایه افکنده است. این در حالی است که دولت هند در اولین گام برای نشان دادن مسئولیت پذیریش در برابر منطقه، باید برای حل بحران کشمیر تلاش کند. 118/110
بیشتر بخوانید:
رئیس جمھور کشمیر تحت کنترل پاکستان برحل مسئله کشمیر تاکید کرد
درگیری تظاهرکنندگان با پلیس در کشمیر تحت کنترل هند
مودی: مشکل کشمیر تحت کنترل هند را با گلوله حل نخواهیم کرد
برگزاری تظاهرات ضد دولتی در کشمیر تحت کنترل هند
