روزنامه المنار چاپ قدس اشغالی در این باره می نویسد، با توجه به اجرای قانون مالیات بر درآمد و افزایش بهای کالاهای اساسی و سوخت در اردن، اوضاع این کشور متشنج شده و استعفای دولت و مکلف شدن «عمر الرزازی» برای تشکیل کابینه جدید نیز نتوانسته است از شدت اوضاع بحرانی این کشور، بکاهد.
در بحبوحه تشدید بحران اردن، «سلمان بن عبد العزیز» پادشاه عربستان سعودی از شاه اردن، امیر کویت و ولیعهد امارات برای شرکت در نشست مکه دعوت کرد تا بدین ترتیب ارائه کمک به اردن با هدف بازگرداندن ثبات به این کشور، مورد بررسی قرار گیرد.
ردپای ال سعود و واشنگتن در مسیر بحران اردن
این درخواست در شرایطی مطرح شد که برخی رسانه های خبری، بحران اردن را ناشی از قطع کمک های عربستان سعودی و آمریکا به این کشور دانسته و اعلام کرده اند که مخالفت واشنگتن و ریاض با حضور اردن در نشست فوق العاده اخیر سران سازمان همکاری اسلامی در ترکیه که با هدف حمایت از ملت فلسطین برگزار شد، علت قطع این کمک ها بوده است.
به اعتقاد این مجموعه، هر کشوری که با طرح آمریکایی «معامله قرن» مخالفت کند، باید از همان ابتدا مجازات شود تا عبرتی برای دیگران باشد؛ از این رو موضعگیری اردن (با وجود این که با رژیم اسرائیل دارای روابطی طولانی است) به نوعی، مخالفت با معامله قرن قلمداد شد.
گرچه همه تحلیل های فوق می تواند بخشی از حقایقی باشد که این روزها در اردن جریان دارد، اما به نظر نمی رسد که اینها همه حقیقت باشند و در نهایت مشاهده می کنیم که معامله قرن در محیطی آرام و به دور از تنش ها، اجرا خواهد شد.
تاریخ گواهی می دهد که در دو دهه اخیر، اردن همواره برای عادی سازی روابط با اسرائیل، پیشگام بوده و برای برقراری روابط با این رژیم نیز با دیگر کشورها، رقابت داشته است.
درعین حال، موقعیت مهم راهبردی و ژئوپلیتیک اردن به سبب همسایگی با سوریه، عراق، عربستان سعودی و در نهایت اسرائیل، سبب ناآرامی و بی ثباتی این کشور شده است که این مساله نه تنها برای معامله قرن مضر، بلکه خطرناک نیز است؛ به ویژه آن که بخش زیادی از جمعیت اردن را فلسطینیان تشکیل می دهند و بی ثباتی اردن، به معنای افزایش تعداد اردنی هایی است که با اقامت فلسطینیان در خاک کشورشان، مخالفند.
این موضوع به نفع آمریکا، اسرائیل، عربستان سعودی، امارات و کشورهایی نخواهد بود که به طور پنهان و آشکار اسرائیل را به رسمیت شناخته اند و کشورهایی که در مقابل تصمیم آمریکا برای انتقال سفارت خود از تل آویو به قدس و یا جنایات رژیم اشغالگر صهیونیستی علیه فلسطینیان شرکت کننده در راهپیمایی های بازگشت، سکوت کرده اند نیز از این مساله نفعی نخواهند برد.
هدف از تشکیل نشست مکه
اگر به این مسائل، موضوع بی اعتبار شدن شورای همکاری خلیج فارس در سال های اخیر و نقض اصول این شورا را اضافه کنیم و پازل دیدار دو جانبه بن سلمان با «محمد بن زاید آل نهیان» ولیعهد ابوظبی و توافق ها و ماجراجویی های آنها، دعوت نشدن بحرین برای حضور در نشست مکه، دعوت از کویتِ ثروتمند و نیز بن زاید به جای رئیس دولت امارات برای حضور در نشست مکه را در کنار هم قرار دهیم، درخواهیم یافت که هدف از برگزاری نشست مکه، چیزی فراتر از نجات اردن از بی ثباتی است.
هدف از برگزاری نشست مکه، تلاش برای تقویت جایگاه بن سلمان به عنوان پادشاه آینده عربستان و تحمیل وی به عنوان رهبر جهان عرب و اسلام و نیز کسی است که با هدف نزدیکی بیشتر به غرب به ویژه آمریکا و جلب کمک های آن، دین زدایی در عربستان را آغاز کرده است.
بن سلمان تقویت روابط با آمریکا را درصدر اولویت های خود قرار داده و معتقد است عبور از خط قرمز جهان اسلام که همان به رسمیت شناختن اسرائیل است، نخستین گام برای تحقق این هدف خواهد بود.
بر این اساس می توان به هدف عربستان از (برگزاری نشست مکه)، پی برد، زیرا شاه اردن، پیام آمریکا، اسرائیل و عربستان سعودی مبنی بر این که کشورش در صورت مخالفت با اسرائیل و معامله قرن، چه بهای سنگینی را خواهد پرداخت، به خوبی درک کرده است.
بنابراین نخستین نتیجه نشست مکه و طبیعتا، هدف اصلی این نشست، تحمیل بن سلمان به عنوان رهبر جهان عرب و اسلام است و قطعا، این مساله نیز بخش اندکی از خواسته های عربستان از این نشست است.
مترجم: زهرا محب احمدی
116/112
بیشتر بخوانید:
العربی‌الجدید: پیروزی مردم اردن و استعفای دولت
ادامه اعتراضات مردمی در اردن علیه سیاست‌های اقتصادی دولت+ ویدئو
عربی 21: آیا عمر الرزاز خواهد توانست به اعتراضات اردن پایان دهد؟
