نهم ربیع الاول مصادف با آغاز امامت آخرین حجت خدا حضرت مهدی موعود (عج) است. او که جهان در انتظار ظهورش ثانیه ها را می شمارد و بی تاب زمانی است که در کنار کعبه بانگ "اناالمهدی" (منم مهدی) سر دهد. بی شک آن روز، پایان رنج و محنت بشریت خواهد بود. روزی که ظلم و بی عدالتی از جهان رخت بر می بندد و حق مظلومان و ستمدیدگان تاریخ تحت لوای حکومت حضرت مهدی (عج) از ظالمان ستانده می شود.
"اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَةِ بنِ الحَسَن صَلَواتُکَ علَیهِ و عَلی آبائِهِ فِی هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِی کُلِّ سَاعَةٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناً حَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتعَهُ فِیهَا طَوِیلا" "خدایا، در این لحظه و در تمام لحظات، سرپرست و نگاهدار و راهبر و یارى گر و راهنما و دیدبان ولىّات حضرت حجّة بن الحسن- که درودهاى تو بر او و بر پدرانش باد- باش، تا او را (به صورتى که خوشایند اوست و همه از او فرمانبرى مىنمایند) ساکن زمین گردانیده و مدّت زمان طولانى در آن بهرهمند سازى."
حضرت مهدی (عج) در نیمه شعبان سال 255 هجری قمری در شهر "سامراء" به دنیا آمد. ایشان فرزند امام حسن عسکری (ع) است. دورۀ زندگی و امامت امام حسن عسگری (ع)، از دوره های بسیار سخت برای اهل بیت پیامبر بود." مُعتمِد"، خلیفه عباسی، بر اساس اخباری که شنیده بود، می دانست که آخرین حجت الهی، آن امام بزرگواری که از ستمگران انتقام می گیرد وحکومت عدالت و توحید را برقرار می کند؛ در خانه امام حسن عسکری (ع) به دنیا خواهد آمد. برای همین تلاش داشت تا از تحقق این امر الهی جلوگیری کند؛ اما حضرت مهدی (عج) به ارادۀ خداوند، دیده به جهان گشود و به امر خدا از دیده ها پنهان گشت. خداوند آخرین حجت خود را از دیده ها پنهان داشت تا در زمانی که خود می داند؛ ظهور او را تحقق بخشد و عالم را از وجود ایشان بهره مند گرداند.
امام حسن عسکری (ع) در سفارشات خود به فرزند گرامی اش حضرت مهدی (عج) می فرماید: "خداوند با دست تو کمر ستمگران را می شکند، شعائر دین را احیا می کند، آفاق جهان را روشن می سازد و آرامش و صلح را از کران تا کران برقرار می کند ...."
اعتقاد به آینده ای روشن برای جهان در بسیاری از ادیان و مکاتب، مورد بحث قرار گرفته است. نقطه مشترک همۀ ادیان الهی، اعتقاد به ظهور شخصیتی است که جهان را از پلیدی و ستم پاک می سازد و صلح و دوستی را برای بشر به ارمغان می آورد.
در حقیقت، ادیان آسمانی دیگر نیز در انتظار آمدن منجی و مصلحی هستند که ستم را از بین ببرد و عدالت و آزادی را جایگزین آن سازد.
همۀ آنها معتقدند زمانی فرا می رسد که فساد و ظلم بیداد خواهد کرد. در آن زمان، موعود و مصلح جهانى ظهور مى کند و اوضاع آشفته را سامان می بخشد. به عقیده مسلمانان این مصلح جهانى، حضرت مهدی (عج) است که جهان را بعد از آن که از ظلم و فساد پرشده باشد؛ از عدل و داد آکنده مى نماید.
مسلمانان او را "مهدی"، مسیحیان او را "عیسی مسیح" و زرتشتیان ازاو به نام "سوشیانت" یاد می کنند.اگرچه مسیحیان معتقد، منجی موعود را باور دارند؛ اما لیبرالیسم به عنوان نظام فکری حاکم بر غرب، ظهور منجی را نمی پذیرد.
به همین علت آنان موعود گرایی و اعتقاد به پیروزی حق بر باطل را امری دست نیافتنی می دانند. حال آنکه پیامبران الهی بر ظهور منجی تاکید داشته و بسیاری از فیلسوفان، با دلایل عقلی و نقلی از آن سخن گفته اند.
درعین حال، امید بخش بودن اعتقاد به ظهور منجی و اثرات متعدد آن بر فرد و جامعه، موجب شده که روند گرایش به این اعتقاد در جهان افزایش یابد.
امروزه، با افزایش دامنۀ ستم و تبعیض در جهان، اندیشۀ موعود گرایی، ابعاد گسترده تری یافته است. زیرا این دیدگاه، مردم را به پایان بی عدالتی ها و نابسامانی ها امیدوار می کند و به آنان برای مبارزه با مفسدان و سرکشان، انگیزه و توان می بخشد. لذا از آن جا که نظام سرمایه داری نمی تواند منکر روند افزایشی این گرایش در جهان باشد؛ برخی متفکرین غربی کوشیده اند تا مدینه فاضله های خیالی و انحرافی به مردم معرفی کنند.
لازم به ذکر است که در شرایط کنونی جهان، اندیشه موعود گرایی از دو سو مورد تهدید است. از یک سو قدرت طلبان و سرمایه داران ستمگر جهان که ظهور یک مصلح و برقراری عدالت را به زیان منافع نامشروع خود می دانند؛ می کوشند از گسترش این اعتقاد امید بخش و سازنده جلوگیری کنند و یا در آن انحراف ایجاد کنند و از سوی دیگر، اندیشه اعتقاد به موعود، همچون سایر باورهای مقدس، از زنگار خرافات و انحرافات دور نمانده است.
چنان که تفسیرهای نادرست فراوانی از مهدویت و انتظار وجود دارد. بطور مثال در آمریکا برخی که خود را منتظر مسیح می دانند، می گویند که چون در آخر الزمان فساد فراوان می شود، باید با ایجاد فساد بیشتر، زمینه ظهور منجی را فراهم کنیم این گونه تفاسیر هم در مسیحیت و هم درمیان برخی مسلمانان مشاهده می شود.
لذا برای آنکه مهدویت و موعود گرایی اسلامی، به دور از کج اندیشی به مردم معرفی شود، باید از قرآن و احادیث متعدد دینی که دراین باره وجود دارد، استفاده کرد. مسلمانان برای آماده کردن زمینه ظهور حضرت مهدی (ع)، باید قبل از هرچیز خود را آماده کنند. لازمۀ این آمادگی، خودسازی روحی و معنوی و شناخت بهتر آن حضرت است گام اول در مفهوم واقعی انتظار این است که ما در قلب خود، امام زمان را درک کنیم و به او معرفت پیدا کنیم، تا به هنگام ظهور، او را کاملاً بشناسیم.
کسی که امام مهدی (ع ) را بشناسد، درمی یابد که آن مصلح بزرگ جهانی بطور واقعی طرفدار حق و عدل و مخالف ظلم و تبعیض و فساد است. بنابراین، کسی که منتظر ظهور مهدی است، باید به پیروی از او، حق طلب و عدالت خواه باشد و در هر زمان و مکان با ظلم و فساد به مبارزه برخیزد.
منجی در اسلام، نجات بخش و رهانندۀ همۀ جهانیان است که رفاه، بهروزی و عدالت اجتماعی را به ارمغان می آورد. حضرت مهدی (عج) به عنوان منجی موعود، شخصیتی جهانی است که درعصر او، روش های باطل منسوخ می شود و حق تا آنجا پرتو می افکند که همه با شور و اشتیاق به آن روی می آورند. امام مهدی (عج) آخرین بازمانده از نسل امامان معصوم از اهل بیت پیامبر است که زمین را پس ازآنکه از ستم لبریزشده باشد؛ از عدل و قسط آکنده می سازد. چنانکه وعدۀ الهی، وراثت صالحان در زمین است. این وعده در قرآن، آمده است.
خداوند در آیات 105 و106 سوره انبیا می فرماید: "وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْ‌ضَ یَرِ‌ثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ."" در زبور بعد از ذکر (تورات) نوشتیم: بندگان شایسته‌ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد."به تصریح این آیه، وراثت بندگان نیکوکار خداوند در زمین، جهان شمول است. بدین معنا که با ظهور مهدی موعود(عج)، ستم و بیداد از جهان رخت می بندد و حاکمیت کل زمین از آن نیکوکاران خواهد شد.
با ظهور آخرین حجت الهی، صلح و عدالت و امنیت، بر تمام زوایای عالم پرتو می افکند و مطلوبترین و عادلانه ترین شکل حکومت به رهبری صالح ترین شخص در زمین مستقر می شود. او به آبادانی و عمران زمین می پردازد. بگونه ای که نقطه ای ویران در جهان باقی نمی ماند. بشر به بالاترین درجه بلوغ عقلی می رسد.
مساوات کامل میان انسان ها برقرار می شود. دیگر کسی بر دیگری فخر نمی فروشد و یا درصدد سلطه بر دیگران نیست. سرانجام، تجاوز، جنگ و طغیانگری از جهان رخت برمی بندد وهمچون بهار، همه چیز در عالم تازه و با طراوت می شود. در بحث جهانی بودن حرکت منجی، روایات اسلامی به این نکته اشاره می کنند که هنگام ظهور آن حضرت، در سراسر عالم، هر قومی به زبان خویش ندای او را می شنود. محورهای دعوت مهدی (ع) نیز جهانی است و در همه جا تاثیرمی گذارد. حضرت مهدی (ع) تحقق بخش همدلی و همزیستی مسالمت آمیزی است که پیامبران بزرگ الهی، سعی در اجرای آن بین مردم داشتند.
در منطق اسلام، تبعیض و بی عدالتی ازجمله عوامل سقوط تمدنهاست و بی شک کسی می تواند عدالت را در جهان پیاده کند که خود پایبند به عدالت و حقیقت باشد . عدالت، هدیه ای است که منجی جهان به بشر ارزانی می دارد. او همه تفاخرها و برتری طلبی ها را نفی می کند و فرجامی نیک و دائمی برای بشر به ارمغان می آورد. جهان با عطر عدالت او، آباد و زیبا می شود و از آنجا که رایحه عدل، بسیار دلپذیر و خوشایند است، محبت مهدی (ع) به عنوان فرشته رهایی و دادگری در دل مردم جای می گیرد.
