پروژه کودتای نافرجام (نقاب) توطئه ای بود که توسط سازمان سیا، رژیم صدام و با همکاری برخی کشورهای عربی حاشیه جنوبی خلیج فارس و تعدادی از نظامیان مخالف انقلاب اسلامی به طور مشترک طراحی شد. نام نقاب ترکیبی ازحروف اول «سازمان نجات قیام انقلاب بزرگ» بود.

اجرای این کودتا به دستور آمریکا به  شاپور بختیار آخرین نخست وزیر رژیم شاه  محول شده بود و بر این اساس، تدارک کودتا با اهداف و زمان مشخص در دستور کار عناصر ضد انقلاب قرار گرفت.

این توطئه پس از شکست آمریکا در واقعه طبس، به طور جدی در دستور کار قرار گرفته بود. بر همین اساس، بختیار آخرین نخست وزیر رژیم پهلوی، با هدایت  آمریکا و انگلیس به سازماندهی اجزای کودتا برای مقابله با نظام جمهوری اسلامی پرداخت و به شناسایی و جذب گروه‌ها و چهره‌هایی پرداخت که به طور فردی یا جمعی، در ارتباط با هم علیه نظام جمهوری اسلامی فعالیت می کردند.

 مهمترین پایگاه هوایی که کودتاچیان در آن حضور داشتند، پایگاه سوم هوایی «نوژه» واقع  در همدان (غرب ایران) بود.  

پول و نقشه های اصلی این توطئه از جانب امریکا، انگلیس در اختیار ستاد کودتا  خارج از کشور قرار می گرفت و سپس از طریق این ستاد به ایران فرستاده می‌شد. 

کودتاگران اهدافی را به عنوان نقاط حساس و کلیدی برای بمباران و تصرف انتخاب کرده بودند تا بزعم خود  ضربه غافلگیر کننده‌ای به بدنه جمهوری اسلامی ایران وارد کنند.

 

117