به رغم برخی کامیابی‌ها اما اکنون بار دیگر چپ گرایان در برخی کشورهای مهم این منطقه روی کار آمده و یا همچنان در مصدر قدرت باقی مانده اند. دولتمردان چپ گرا در مقابل فشار آمریکا و عوامل داخلی آن به حمایت از یکدیگر برخاسته اند.
در این راستا «آلبرتو فرناندز» رئیس جمهوری جدید آرژانتین که پس از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری در آستانه تصدی این سمت قرار دارد، روز شنبه ضمن انتقاد از خودداری مخالفان دولت بولیوی از به رسمیت شناختن پیروزی «اوو مورالس» در انتخابات ریاست جمهوری این کشور، این اقدام را «بی‌عدالتی بزرگ» خواند و گفت که برای مورالس احترام زیادی قائل است.
فرناندز تاکید کرد: مورالس یک رئیس جمهور بزرگ بوده و احترام زیادی برای عملکرد و مدیریت وی در بولیوی قائل هستم.
فرناندز از جامعه جهانی خواست پیروزی مورالس را در انتخابات ریاست جمهوری اخیر بولیوی به رسمیت بشناسد. به عقیده فرناندز، مورالس تنها رهبر در بولیوی است که ساختار اقتصادی این کشور را ارتقا داده است.
نتایج نهایی انتخابات بولیوی نشان داده که مورالس توانسته است اختلاف 10 درصدی نسبت به رقیب خود "کارلوس مسا" راست گرا را برای پیروزی در همان دور اول به دست آورد.
با وجود این، به دنبال اعلام نتایج نهایی انتخابات، مخالفان اعلام کردند که به این نتایج معترض هستند و دست به اعتراض‌های خشونت آمیز زدند. با توجه به پیروزی آلبرتو فرناندز چپ گرا در انتخابات ریاست جمهوری آرژانتین، ریاست جمهوری مجدد اوو مورالس در بولیوی و تداوم قدرت نیکلاس مادورو در ونزوئلا و نیز رژیم های چپ گرا در کوبا و نیکاراگوئه با وجود توطئه‌ها و اقدامات خصمانه واشنگتن و متحدان منطقه ای آن، به نظر می رسد راست گرایان در آمریکای لاتین با شکست بزرگی مواجه شده اند.
به رغم وعده‌های راست گرایان که در انتخابات چند سال اخیر توانسته بودند در برخی کشورها مانند شیلی، پرو، آرژانتین، کلمبیا و برزیل به قدرت برسند، ناکامی آنها در عملی کردن وعده هایشان، مردم کشورهای آمریکای لاتین را به این نتیجه رساند که سران و دولت‌های چپ گرا برای آنها بهتر از راست گرایان وابسته به آمریکا هستند؛ ضمن این که سیاست‌های اقتصادی راست گرایان در کشورهایی مانند شیلی موجب بروز اعتراضات بسیار گسترده شده است.
برونو رودریگز وزیر امور خارجه کوبا ضمن اشاره به تظاهرات اخیر علیه نئو‌لیبرالیسم در منطقه گفت: تمامی ناآرامی‌ها در آمریکایی لاتین تقصیر آمریکا است. ما شاهد تظاهرات و اعلام همبستگی در اکوادور و شیلی ضد نئو لیبرالیسم و نبود دموکراسی واقعی در این کشورها هستیم.
آمریکا بر این تصور بود که با پیروزی راست گرایان مانند روی کار آمدن بولسونارو در برزیل، خواهد توانست کشورهای چپ گرای آمریکای لاتین را تحت فشار فزاینده قرار دهد و در نهایت آنها را سرنگون سازد.
ایالات متحده از قرن نوزدهم در چارچوب «دکترین مونرو» Monroe Doctorine همواره آمریکای لاتین را به منزله حیاط خلوت خود تلقی کرده است.
«جان بولتون» مشاور امنیت ملی سابق آمریکا با اشاره به دکترین مونرو به صراحت آمریکای لاتین را حوزه نفوذ خصوصی واشنگتن دانسته و گفته بود: ایالات متحده حق دارد برای دستیابی به اهداف دکترین مونرو، در امور داخلی کشورهای آمریکا لاتین دخالت کند.
در واقع واشنگتن هنوز خود را قیم و صاحب آمریکای لاتین می داند و به همین دلیل همواره رویکرد برخورد خصمانه و تلاش برای براندازی سران و دولت‌های چپ گرا در این منطقه را که بر خلاف خواست و منافع واشنگتن عمل می کنند، سرلوحه سیاست خود قرار داده است.
این رویکرد نشانه خوی استکباری و سلطه گرانه آمریکا محسوب می شود.
با این حال اعمال این رویکرد در قبال ونزوئلا، کوبا، نیکاراگوئه و بولیوی با شکست آشکار مواجه شده و اکنون در آرژانتین نیز رئیس جمهوری که بر خلاف خواسته واشنگتن عمل می کند روی کار آمده است. شیلی نیز دستخوش اعتراضات گسترده علیه سیاست‌های اقتصادی لیبرالیستی است.
نویسنده: سید رضا میرطاهر
141/116
بیشتر بخوانید:
پیروزی چپگرایان در انتخابات ریاست جمهوری آرژانتین/ تحلیل
"اوو مورالس" رسما پیروز انتخابات ریاست جمهوری بولیوی شد
