به گزارش خبرگزاری ایران پرس؛ تاریخ معماری باغ ایرانی به زمان هخامنشیان برمی گردد و این باغ‌ها در خروجی قنات‌ها ساخته می‌شدند که هدف از این کار، آبیاری باغ‌ها و دسترسی آسان به آب بوده است.
باغ ایرانی در بیشتر شهرها و روستاهای ایران هرجا که قنات بود ساخته شده است به ویژه در شهرهای کویری مانند طبس، یزد، گناباد و بیرجند.
طراحی باغ ایرانی بر پایه و اساس و اصول هندسی، وجود آب، درخت و ایجاد کوشک در باغ است.
در ادبیات ایرانی نام‌های دیگری نیز به باغ ایرانی اختصاص داده شده است از جمله پردیس، باغ سرا، فردوس، بوستان و بستان.
وجود مسیر جریان آب ، عمارت ، استخر در محور اصلی، دیوارهای بلند در اطراف باغ برای جفظ حریم آن، رعایت تعادل و تقارن در طراحی باغ، سلسله مراتب و نظم ، استفاده از خطوط صاف در طراحی از ویژگی های خاص باغ ایرانی است.
در طراحی برخی از باغ‌ها در هر چهار طرف آب وجود دارد و به تعبیر دیگری به صورت چهارباغ طراحی شده است که مسیر عبوری آب هر چهار طرف است و محل قرار گرفتن کوشک متفاوت است.
معمولا این باغ ها دو نوع کاربری دارند : باغ آرامگاه مانند پاسارگاد که اصولا بنای مقبره در آن هشت ضلعی می باشد و یا باغ کوشک مانند باغ ایرانی در شیراز که از سوی اشخاص مهم حکومتی برای استفاده شخصی ساخته شده است.
از نمونه باغ های ایرانی معروف می توان به باغ های زیر اشاره کرد:
استان اصفهان: باغ چهل ستون، باغ هشت بهشت، باغ فین کاشان
استان فارس: باغ پاسارگاد، باغ امام، باغ دلگشا، باغ جنت
استان قزوین: باغ فرهنگی قزوین، عمارت باغ سپهدار، مصلای قزوین
استان کرمان: باغ شاهزاده ماهان، باغ فتح آباد، باغ هرندی
استان تهران: باغ سعد آباد، باغ نیاوران، باغ فرمانیه، باغ فردوس
یزد: باغ گلشن، باغ دولت آباد
در ساخت باغ ایرانی اصولا از مصالح بومی همان منطقه از جمله خشت، گل و آجر استفاده می‌کردند. این مصالح بومی تجدیدپذیر و از ظرفیت حرارتی بالایی برخوردار هستند.
412
