«امانوئل ماکرون» سال اول دوره دوم ریاست جمهوری خود را با اعتصاب و تظاهرات گسترده شروع کرد.
مجموعه تحولات سیاسی و اقتصادی و گزارش نهادهای بین المللی به خصوص صندوق بین المللی پول نشان می دهد مردم فرانسه مثل دیگر مردم کشورهای اروپایی روزهای سخت و زمستان سردی را پیش روی دارند.
یکی از ویژگی های این اعتراضات و تظاهرات حضور پرشمار پلیس و استفاده از گاز اشک آور برای پراکنده کردن تظاهر کنندگان است.
بیش از دو هزار پلیس ضد شورش با سلاح جنگ شهری در مسیر تظاهرات مردم فرانسه از میدان ملت تا میدان باستی پاریس، به طول 2 کیلومتر، مستقر شده بودند. در تظاهرات یکشنبه بعد از ظهر پاریس حدود 140 هزار فرانسوی شرکت کردند. در این تطاهرات، تعداد زیادی از معترضان در پاریس زخمی و تعدادی بازداشت شدند.
فرانسه هم اکنون در پی اعتراض به سیاست های دولت شاهد اعتصابات کارمندان برخی از راکتورهای هسته ای شرکت «ای.دی.اف» فرانسه و شعبات اتحادیه های مختلف از جمله در بخش راه آهن و بخش خودروسازی است. قرار است روز سه شنبه مردم فرانسه مجددا در اعتراض به گرانی و وضعیت نامناسب اقتصادی تظاهرات کنند.
روزنامه «لوموند» در این زمینه نوشت: "دولت فرانسه امیدواراست که التهابات ناشی از اعتصابات پیش از شعله ور شدن فروکش کند."
اما چشم انداز وضعیت اقتصادی فرانسه بر خلاف این امیدواری ها است. به همین دلیل دولت فرانسه می کوشد از پلیس برای کنترل بیشتر این ناآرامی ها استفاده کند. البته پلیس فرانسه کارنامه سیاهی در برخورد خشونت آمیز با شهروندان این کشور دارد. چندی پیش پلیس فرانسه اعتصاب و اعتراض دانش آموزان یک دبیرستان به اخراج یکی از معلمانشان را به خشونت کشاندند و تعدادی از دانش آموزان را بازداشت کرد.
روزنامه لوپاریزین، در این زمینه نوشت: "پلیس فرانسه در جریان اعمال خشونت علیه دانش‌آموزان معترض، از باتون، گاز اشک آور و سلاح ال‌بی‌دی (LBD) استفاده کرده است؛ سلاح‌هایی که به صورت هدفمند و گسترده در سریال دامنه دار خشونت‌های پلیس فرانسه علیه جلیقه زردها مورد توجه نیروهای پلیس این کشور قرار گرفت و به عنوان یک سلاح نیمه کشنده و میانی بین باتوم و تفنگ شناخته می‌شود."
حال پوشش خبری این رویداد را با رویدادهای اخیر در ایران و اعلام همبستگی نخست وزیر فرانسه با برخورد پلیس با تعدادی از تخریب کنندگان اموال مردم و تاسیسات شهری مقایسه می شود.
دولت فرانسه به عنوان مهد دموکراسی در جهان به خود اجازه می دهد برای برخورد با اعتراض کنندگان به سیاست های دولت پلیس برای پراکنده کردن معترضان، با خشونت رفتار کند، اما اگر پلیس ایران بکوشد با تجهیزات کمتر از پلیس فرانسه سعی در ایجاد آرامش داشته باشد، نگرانی دولتمردان فرانسوی از نقض حقوق بشر و حقوق زنان برانگیخته می شود.
دفاع از حقوق بشر و حقوق زنان تنها ابزاری برای دولتمردان فرانسوی در مواجهه با ایران بهانه ای برای فشار و ایجاد ناارامی در ایران است؛ سیاستی که طی 43 سال گدشته با شکست مواجهه شده است و دو روی و تناقض گویی آنها برای مردم ایران مردمان فرانسه و دیگر کشورهای غربی شناخته شده است.
نویسنده: مرتضی مکی
117
