"نیکول پاشینیان " نخست وزیر ارمنستان در پیامی اعلام کرد تجهیز ارتش ارمنستان به این سیستم موشکی از دستاوردهای مهم ایروان در سال جاری بوده است.
چندی پیش نیز داویت تونویان Davit Tonoyan وزیر دفاع ارمنستان از تحویل جنگنده‌های چند منظوره سوخو-30 از سوی روسیه به ارتش ارمنستان در پایان سال جاری و یا آغاز سال آینده (2020) خبر داد.
ارتش ارمنستان متکی به تجهیزات نظامی روسیه است.
جمهوری ارمنستان درحالی سرگرم تقویت قدرت نظامی خود است که مناقشه این کشور با همسایه خود جمهوری آذربایجان همچنان لاینحل مانده و باکو نیز میلیاردها دلار برای خرید تجهیزات نظامی هزینه کرده و دو کشور ناگزیر در رقابت تسلیحاتی هستند.
به نظر می‌رسد که ارمنستان و جمهوری آذربایجان هر دو درگیر در معمای امنیت خود ساخته هستند. معمای امنیتی که نتیجه سالها عدم اعتماد بین دو کشور و تلاش آنها برای مقابله با دیگری است.
تحت این شرایط ارمنستان و جمهوری آذربایجان به دلیل مناقشه ارضی موجود برسر قره باغ توانایی خود را برای ایجاد بازدارندگی در برابر یکدیگر افزایش داده‌اند.
با این وجود باید گفت که این دو کشور به مرحله‌ای رسیده‌اند که بیش از تهدید برای بازدارندگی به دنبال کسب توانایی برای غلبه بر یکدیگر هستند.
امری که ممکن است موجب شود که بازدارندگی میان این دو بازیگر شکست خورده و تبدیل به رویارویی نظامی شود. چرایی چنین خطری در نوع رقابت تسلیحاتی بین این دو بازیگر نهفته است.
ارمنستان و جمهوری آذربایجان بیش از اینکه به دنبال خرید و بهره گیری از تسلیحاتی باشند که به آنها توانایی دفاع در برابر بازیگر مقابل را می‌بخشد اخیرا اقدام به خرید تسلیحاتی کرده‌اند که به آنها توانایی تهاجم و حمله به بازیگر مقابل را می‌بخشد.
در حالی که تجهیزات دفاعی عمدتا توانایی ثبات بخشی به معادلات امنیتی را دارند. تسلیحات نظامی تهاجمی به عاملی برای بی‌ثبات سازی و نگرانی بیشتر طرفین تبدیل می‌شوند.
چرا که با داشتن توانایی دفاعی مناسب طرفین نسبت به پیش دستی دیگری نگران نبوده و اطمینان دارند مواضع خود را در برابر تهاجم احتمالی حفظ خواهند کرد.
در مقابل در صورت افزایش توانایی تهاجمی بازیگران، آنها نسبت به این امر نگران خواهند بود که چه زمانی در برابر حمله پیش دستانه قرار خواهند گرفت. حمله‌ای که توانایی دفاع مناسب در برابر آن را نداشته و به همین جهت وادار به پیش دستی در حمله می‌شوند.
تحت این شرایط ضروری است ارمنستان و جمهوری آذربایجان برای حفظ ثبات و جلوگیری از تنش در منطقه مورد مناقشه، از تقویت توانایی تهاجمی خود به صورت توافق شده و مشترک پرهیز کنند.
همچنین ضروری است تا ساز وکاری ایجاد شود که مردم منطقه بتوانند در خصوص سرنوشت خود تصمیم گیری کنند. چرا که ادامه این شرایط وضعیت مناقشه قره باغ را تبدیل به یک خطر روز افزون برای صلح و امنیت منطقه ای خواهد کرد.
نویسنده: منوچهر شفیعی
141/117
بیشتر بخوانید:
تلاش دولت پاشینیان برای اصلاح قانون اساسی ارمنستان/ تحلیل
اظهارات نخست وزیر ارمنستان درباره جمهوری آذربایجان/ تحلیل
