بر اساس این بیانیه، کمپانی آمریکایی "لاکهید مارتین" تجهیزات نظامی دید در شب، بالگردهای پیشرفته کبری و سیستم‌های هدفگیری بهینه سازی شده را در اختیار پاکستان قرار خواهد داد.
پنتاگون اعلام کرد این کمپانی تا سال 2022 سیستم‌های هدفگیری بهینه سازی شده را طراحی می کند و به نیروی دریایی ارتش آمریکا و پاکستان تحویل می دهد.
پاکستان قصد دارد از این تجهیزات برای مبارزه با تروریست‌ها در شب یا مسیرهای صعب العبور استفاده کند.
تصمیم پنتاگون برای فروش تجهیزات به پاکستان پس از آن اتخاذ شد که مخالفت ژوئن گذشته کنگره آمریکا با واگذاری هشت فروند جنگنده اف 16 به آن کشور در چارچوب کمک های مالی و نظامی کاخ سفید به برنامه ضد تروریسم اسلام آباد موجب اعتراض گسترده مقامات پاکستان شد. مخالفت کنگره آمریکا با فروش جنگنده اف 16 به پاکستان در چارچوب اقدامات تنبیهی واشنگتن علیه این کشور در اعتراض به نوع برخورد اسلام آباد با مسئله افراط گرایی در منطقه ارزیابی شد.
تصمیم آمریکا برای فروش تجهیزات نظامی به پاکستان می تواند نشانه ای از تغییر در رویکرد کاخ سفید در قبال اسلام آباد باشد.
آمریکا می داند که سیاستش در جنوب آسیا به نفع هند، موجب خشم پاکستان شده و محدود شدن کمک های مالی و نظامی به این کشورهم به تشدید این خشم و اعتراض منجر شده است. آمریکا ادامه این شرایط را همسو با منافع کلان خود در منطقه نمی داند، زیرا احتمال دارد تداوم فشار آمریکا بر پاکستان از شیوه های مختلف مانند توقف یا کاهش کمک ها و همچنین عدم فروش تجهیزات نظامی درخواستی این کشور، اسلام آباد را به تدریج به حامی منافع رقبای آمریکا از جمله چین و روسیه تبدیل کند. به خصوص آنکه تجربه سال های گذشته آمریکا در انعقاد توافقنامه همکاری هسته ای با هند، پاکستان را به سمت توسعه روابط هسته ای با چین و روسیه سوق داده است.
بنابراین، تصمیم دولت آمریکا برای فروش بیش از 300 میلیون دلار تجهیزات نظامی به پاکستان، ناشی از نگرانی کاخ سفید از به خطر افتادن منافع خود در منطقه و توسعه مناسبات راهبردی اسلام آباد با پکن و مسکو است.
آمریکا تلاش دارد از طریق ارائه امتیازات محدود به اسلام آباد، ضمن جلب همکاری این کشور با سیاست های منطقه ای کاخ سفید، نوعی خوش بینی به واشنگتن در بین مقامات پاکستان به وجود آورد. البته این دیدگاه وجود دارد که در مقایسه با دستاوردهای سیاست ترجیحی آمریکا برای هند شامل امضای توافقنامه همکاری هسته ای، لغو ممنوعیت تجارت هسته ای، حمایت از عضویت دهلی نو در گروه تامین کنندگان هسته ای، انعقاد قرارداد فروش تجهیزات پیشرفته نظامی و ساخت راکتور هسته ای در هند، امتیازات اندک به پاکستان از جمله فروش تجهیزات به ارزش 300 میلیون دلار، بیشتر سیاستی برای خاموش کردن اعتراض های اسلام آباد است.
