هفتاد و نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز 31 اوت تا 10 سپتامبر 2022 برگزار شد.
«محسن تنابنده» و «هومن سیدی» بازیگر و کارگردان خوب کشورمان با فیلم «جنگ جهانی سوم» به ترتیب جایزه بهترین بازیگر مرد و جایزه بهترین فیلم بخش افق‌های جشنواره ونیز کسب کردند.
جایزه جشنواره ونیز به هومن‌سیدی و محسن تنابنده رسید
همچنین جایزه ویژه هیات داوران جشنواره فیلم ونیز به «جعفر پناهی» فیلم ساز و کارگردان کشورمان برای ساخته «خرس نیست» تعلق گرفت.
جشنواره ونیز بهانه شد تا یک‌بار دیگر به‌جایگاه سینمای ایران در جهان نگاهی گذرا انداخته شود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، سینمای ایران پیشرفت‌های خوبی در عرصه جهانی به‌دست آورد.
سینمای ایران علاوه بر ساخت فیلم‌های فاخر و سرشار از معنا و محتوای غنی، بازیگران حرفه‌ای هم در خود دارد و پرورش می‌دهد.
امروز کمتر جشنواره‌ای در سطح جهان برگزار می‌شود که فیلم ایرانی در آن حضور نداشته باشد. فرهنگ، تاریخ و تمدن غنی ایران، جایگاه برخی فیلم‌های ایرانی را در جهان برجسته کرده است.
حضور موفق فیلم «جدایی نادر از سیمین» به کارگردانی اصغر فرهادی در دو جشنواره «گلدن‌گلاب» و «اسكار» نقطه عطف تاثیرگذاری سینمای ایران در جهان بوده است.
رخشان بنی‌اعتماد دیگر کارگردان ایرانی در سال 2013 با فیلم «قصه‌ها» موفق به كسب جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز شد.
این کارگردان زن ایرانی با فیلم «تاکسی» هم جایزه خرس طلایی جشنواره فیلم برلین در سال 2015 کسب کرد.
محتوای فیلم‌های ایرانی با تنوع نشانه‌های موثر برای رساندن پیام اصلی فیلم، جذب مخاطب و سپس تاثیرگذاری و انتقال پیام، نقش مهمی در درخشش آنان در جشنواره‌های مختلف بین‌المللی دارد.
نکته قابل تامل اما در کنار درخشش فیلم‌های ایران در جشنواره‌های بین‌المللی، بعضا نگاه سیاسی به برخی فیلم‌ها و کارگردان‌هاست که به‌نوعی رسالت تخصصی جشنواره‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
صرفا رویکرد سیاسی بدون توجه به اثر ساخته شده، نوعی دوگانگی را نشان می‌دهد که دست‌اندرکاران جشنواره‌ها تلاش دارند پای سیاست را وارد میدان تخصصی سینما و فیلم کنند.
مانی حقیقی، کارگردان ایرانی پیشتر در جشنواره برلین با انتقاد از اینکه در جشنواره‌های خارجی هر بار سوال‌های سیاسی به‌جای سوال‌های هنری پرسیده می‌شود گفت، فیلم ابزاری برای بیان شعار نیست؛ فیلم مجموعه‌ای از ایده و خلاقیت‌هاست که با استفاده از فرم هنری کنار هم می‌نشینند.
همانطور که این فیلم‌ساز ایرانی گفته، هنر قرار است یک زبان جهانی باشد تا به مرزهای جداکننده پایان دهد.
با توجه به این رویکرد، هنر میدانی برای سیاسی‌بازی نیست و وقتی یک اثر هنری خلق می‌شود، چگونگی تولید آن باید محل گفتمان باشد و در گام بعدی به معنای اثر بپردازد و این، کارکرد واقعی جشنواره‌هاست.
فیلمی که معنا داشته باشد، دل و ذهن مخاطب را تسخیر کند و پیامش انتقال یابد، شایسته تقدیر است اما فیلمی که هیچ یک از این نشانه‌ها را ندارد و جایزه می‌گیرد نه فقط رسالت جشنواره‌ها را به چالش می‌کشد، بلکه مخاطب را هم دل‌زده می‌کند.
بیشتر بخوانید:
ایران بر مدار جشنواره فیلم ونیز
شب طلایی ایران در جشنواره فیلم ونیز
جایزه "فانوس جادویی" جشنواره ونیز به فیلم ایرانی رسید
