محورهای سخنرانی ابتدایی رئیس جمهور و سوالات خبرنگاران از قبل قابل پیش بینی بود.
در داخل کشور وضعیت وخیم اقتصادی مردم، نابسامانی قیمتها از ارز تا کالاهای اساسی زیر سایه شوم کرونا، در اوضاع سیاسی داخلی تقابل دولت - مجلس در موضوعات مختلف و نیز بحث انتخابات 1400 ریاست جمهوری، مسایل سیاست خارجی با توجه به تحولات آمریکا و روی کارآمدن «جو بایدن» دموکرات و ... همه و همه شرایط کنونی را طوری ترسیم می کند که کاملا قابل انتظار بود که رئیس جمهور مهم ترین سخنانش را به چه مسائلی اختصاص می دهد.
نشست خبری روز دوشنبه اما با توجه به شرایط شیوه نامه های بهداشتی بسیار محدود و با حضور انگشت شمار برخی رسانه های شناخته شده داخلی و خارجی برگزار شد.
رئیس جمهور در ابتدا یک سخنرانی در محورهای مختلف داشت و بعد اداره محفل را به خبرنگارانی سپرد که در جلسه حضور داشتند تا با طرح سوالات خود دیدگاه رئیس جمهور را درباره مهم ترین موضوعات مورد نظر رسانه متبوع شان جویا شوند و سرتیتر خود را به آن اختصاص دهند.
آنچه بینندگان خبری و عمومی برنامه که بطور زنده از شبکه های مختلف پخش می شد شاهد آن بودند اما همان قصه تکراری نشست های خبری مخصوصا ویژه رئیس جمهور به عنوان عالی ترین مقام اجرایی کشور بود؛ خبرنگارانی که بجای طرح سوال، بیانیه می خوانند.
در هر نشست خبری رئیس جمهور این موضوع به کرات دیده می شود که بیشتر خبرنگارانی که اتفاقا از رسانه های مطرح کشور فرصت سوال پیدا می کنند (تقریبا از همه جناحهای سیاسی) دقایقی به شرح اوضاع و احوال سیاسی و اقتصادی کشور می پردازند و تحلیل های درست و غلط خود را ارائه می کنند طوری که هم طرف سوال و هم مخاطبان نشست باید در میان صحبت های طولانی خبرنگار، ردپایی از پرسش احتمالی پیدا کنند و مجری برنامه که مرتب تذکر می دهد لطفا سوال خود را مطرح کنید!
مخاطب از خود می پرسد آیا هدف خبرنگار رسیدن به یک پاسخ جدید و اقناع کننده از مصاحبه شونده است یا چیزی شبیه قرائت یادداشت صبح سردبیر رسانه متبوعش؟
خبرنگاری که از رسانه های مطرح کشور در نشست حضور دارد باید این را بداند که مقام عالی رتبه کشور، خط و ربط رسانه های مطرح کشور را می شناسد چه روزنامه باشد چه خبرگزاری و چه سایت های خبری.
چیزی که حتی بر عموم مردم کشور که معمولا به طور دقیق اخبار را دنبال می کنند هم پوشیده نیست.
به محض اعلام نام رسانه، هم مصاحبه شونده و هم مخاطب در ذهن خود سابقه ای مشخص از خط فکری و سوگیری سیاسی و جناحی آن رسانه می یابد و دیگر نیازی نیست خبرنگار به شرح اوضاع و تحلیل ماوقع روزگار از دریچه رسانه خود بپردازد تا بلکه سوالی هم در لابلای صحبتش مطرح شود.
میزان کلماتی که فقط یک خبرنگار در نشست خبری که اتفاقا فرصت کوتاهی هم به رسانه ها اختصاص دارد بیان می کند گاهی از کل کلماتی که یک خبرنگار حرفه ای رسانه های مطرح بین المللی در یک گفتگوی اختصاصی رودررو بیان می کند بیشتر است.
برآیند سخن، خبرنگاران رسانه های ما روزی خواهند توانست جامعه خبری کشور را در حرفه ای ترین نمود آن برای مخاطبان داخل و خارج کشور ترسیم کنند که شاخصه های تخصص حساس و حیاتی خود را در وجوه مختلف اخلاقی و علمی و عملی به اعلام مواضع زودگذر و مقطعی و روزمره رسانه های خود ترجیح دهند.
نویسنده: مرضیه زائری
117
بیشتر بخوانید:
روحانی در واکنش به شعرخوانی اردوغان: تمامیت ارضی و حساسیت مردم بسیار مهم است
روحانی: ایران در سال 95 بالاترین رشد اقتصادی را در عرصه جهانی داشت
روحانی: قانون مصوب مجلس را با تفسیر خودمان اجرا می‌کنیم
