جمعیت این افراد که بین دو هزار تا چهارهزار نفر تخمین زده شده، به مقبره موسولینی در زادگاه او در شهر «پرداپیو» رفتند. بسیاری در میان جمعیت با نشانه‌ها و پرچم‌های فاشیستی دیده شده و سرودهای دوران استعمار ایتالیا را می‌خواندند.
این جمعیت برای گرامیداشت صدمین سالگرد راهپیمایی رُم جمع شده بودند که در آن اعضای حزب فاشیست ملی، پایتخت ایتالیا را تسخیر کردند و پادشاه کشور را مجبور کردند تا قدرت را به طور کامل به موسولینی تفویض نماید.
از موسولینی اغلب به عنوان یکی از بدترین دیکتاتور های قرن بیستم یاد می شود که آشکارا بر استبداد فردی و حذف مخالفانش تاکید می کرد. اکنون راهپیمایی به سوی مقبره او منعکس‌کننده ظهور جنبش‌های راست گرای افراطی و نئوفاشیستی است که در ایتالیا و سراسر اروپا به چشم می خورند.
برگزاری این راهپیمایی به ویژه پس از به قدرت رسیدن ائتلاف احزاب راست گرای میانه و افراطی به رهبری حزب راست افراطی «برادران ایتالیا» و نخست وزیری «جورجیا ملونی» رهبر این حزب اهمیت دو چندان پیدا کرده است.
حزب راست افراطی «برادران ایتالیا» ملونی از احساسات فاشیستی پس از جنگ جهانی دوم سر برآورده است. البته باید گفت که حتی در ایتالیا نیز بسیاری از مردم پذیرای گروه‌های راست افراطی نیستند. هم چنانکه پیش از راهپیمایی به سوی مزار موسولینی، حدود هزار فعال ضد فاشیست، آزادی ایتالیا در سال 1944 از یوغ فاشسیم را با برپایی یک راهپیمایی بزرگ در روز جمعه 28 اکتبر جشن گرفتند.
فعالیت گسترده احزاب راست گرای افراطی در اروپا
به نظر می رسد جنبش ها و احزاب راست گرای افراطی نه فقط در ایتالیا بلکه در اروپا به روی کار آمدن یک نخست وزیر راست گرای افراطی در ایتالیا به منزله نقطه عطفی در مسیر به قدرت رسیدن راست گرایان افراطی در کشورهای اروپایی می نگرند.
هر چند این احزاب و جنبش ها در سال های اخیر قدرت روزافزونی پیدا کرده اند اما در کشوری مانند فرانسه «مارین لوپن» رهبر حزب راست گرای افراطی «تجمع ملی» نتوانسته در دو انتخابات اخیر ریاست جمهوری در برابر رقیبش یعنی «امانوئل مکرون» که یک راست گرای میانه محسوب می شود به پیروزی برسد.
همچنین در آلمان حزب راست گرای افراطی «آلترناتیویی برای آلمان» هر چند در انتخابات پارلمانی اخیر توانست نسبت به انتخابات قبلی آرای قابل ملاحظه ای کسب نماید، اما هیچ یک از احزاب اصلی آلمانی حاضر به مشارکت دادن آن در قدرت و ائتلاف با این حزب نشده اند.
به رغم این واقعیات، اما پیروزی حزب راست گرای افراطی برادران ایتالیا به رهبری جورجیا ملونی و انتصاب او به عنوان نخست وزیر ایتالیا زنگ خطر را برای سایر کشورهای بزرگ اروپا که راست گرایان افراطی در آنها فعالیت دارند به صدا درآورده است، زیرا نقش آنها به طور روز افزونی در عرصه سیاسی کشورهای اروپایی در حال افزایش است. هم چنان که جنبش‌های راست گرای افراطی حتی در کشورهای لیبرال قدیمی مثل سوئد نیز مورد توجه قرار گرفته‌اند.
اساسا به قدرت رسیدن احزاب و سران راست گرای افراطی به مثابه تهدیدی جدی برای هم گرایی اروپایی و اتحادیه اروپا محسوب می شود، به دلیل اینکه این احزاب و سران آنها خواهان تقدم منافع و حاکمیت ملی بر حاکمیت اتحادیه اروپا بوده و در بسیاری موارد مانند مساله مهاجران و پناهجویان و نیز سیاست های اقتصادی و اجتماعی حاضربه تبعیت از تصمیمات بروکسل نیستند.
ضمن اینکه این احزاب نوعا گرایشات ملی گرایانه افراطی داشته و خواهان اخراج مهاجران از کشورهای اروپایی هستند. در عین حال بسیاری از این احزاب و جنبش ها گرایشات اسلام ستیزانه و ضد مسلمانان دارند که عمده جمعیت مهاجرات را در کشورهای اروپایی تشکیل می دهند.
با توجه به اینکه اعمال خشونت علیه اقلیت‌ها و آزار مهاجران در چارچوب ترویج بیگانه هراسی از سوی راست گرایان افراطی اروپایی دنبال می‌شود، به همین دلیل این جریان به یک تهدید امنیتی جدی برای کشورهای اروپایی تبدیل شده است.
«ایلکا سلمی» هماهنگ کننده مبارزه با تروریسم اتحادیه اروپا با برشمردن تهدیدات تروریستی علیه اروپا می گوید: "(تهدید ناشی از) افراط گرایی جناح راست، بویژه افراط گرایی خشن جناح راست سفید در اروپا برجسته تر شده است."
نویسنده: سيدرضا ميرطاهر
117
