امامان برحق الهی، اساس استواری و پیوستگی جامعه هستند و وجود آنها مانند نور و راهنمایی است که در پرتو آن کاروانیان در شب تاریک به حرکت درمی آیند.
وجود حضرت رضا (ع) خورشیدی است که جهان با تولدش غرق نور شد. ایشان در یازدهم ذیقعده سال 148 هجری قمری در شهر مدینه و درجوار مرقد نورانی جدش حضرت محمد (ص) دیده به جهان گشود.
چراغ وجود حضرت علی بن موسی علیه السلام در خانه ای روشن شد که پدر خانواده، بهترین بنده پرهیزگار خدا، امام کاظم (ع) بود و مادر، بانویی خردمند و پاکدامن به نام نجمه که شریف زاده ای از سرزمین مغرب بود.
در آن روز جهان سراپا غرق در سرور و نشاط و مشتاقانه پذیرای مولودی مبارک بود.
کودکی که پس از تولد، امام موسی کاظم (ع) او را در آغوش گرفته، بوسید و فرمود: "چقدر خوشبو و زیبا هستی؛ بزودی فضل تو بر همه آشکار می گردد."
نام مبارک امام رضا (ع)، علی و کنیه آن حضرت ابوالحسن است. ایشان 35 سال از عمر مبارکش را در راه حفظ پرچم توحید وحق درخدمت پدر بزرگوارش حضرت امام موسی کاظم گذراند و پس از شهادت مظلومانه پدر بزرگوارش برحسب شایستگی، امامت و رهبری مسلمانان را برعهده گرفت.
از این پس امام رضا (ع) مدت 20 سال به هدایت مردم پرداخت. حضرت رضا (ع)، دوران امامت خود را صرف نشر دین اسلام و حفظ ارکان آن نمود و در خصوص گسترش ارزش‌های دینی اهتمام زیاد ورزید.
شیخ صدوق، عالم بزرگ اسلامی از جابر بن ابی الضحاک که درعصر امام رضا (ع) می زیست نقل می کند که گفت: "به خدا سوگند ندیدم مردی را مثل آن حضرت در تقوی و خوف از حق / شبها به عبادت مشغول بود و روزها روزه می گرفت با غلامان و خدمتکاران برسر یک سفره غذا حاضر می شد و در تاریکی شب به خانه فقرا و بینوایان نان و درهم می برد. هیچکس را به تندی صدا نمی کرد و سخن کسی را قطع نمی نمود."
امام رضا از جهت صبر و شکیبایی، جود و بخشش و علم و درایت بی رقیب بود. آن حضرت در شرایط دشوار و نامساعد سیاسی و اجتماعی، با تکیه بر تقوا و دانش وسیع خود، رسالت خویش را انجام می داد.
فضیلت و شایستگی امام رضا(ع) در حدی بود که مامون خلیفه عباسی، علیرغم میل باطنی اش به عظمت امام اعتراف کرد و گفت: "امام رضا، دانشمندترین، پرهیزگارترین و سزاوارترین بندگان خداست."
حضرت علی بن موسی الرضا(ع) بیش از آنکه با زبان و گفتار شیعیان و محبان خود را به مواسات و یاری دیگران دعوت نماید با رفتار و عملکرد خود مهرورزی و نوع‌دوستی را به شاگردان مکتب خود می آموخت.
فردی از اهالی خراسان نقل می کند: "روزی مهمان امام بودم؛ موقع خوردن غذا شد، سفره ای گستردند و غذاهایی را درآن قرار دادند. مشاهده کردم آن حضرت هرکس که در خانه بود، حتی خدمتکاران را بر سر آن سفره فرا خواند.
نکته ای دیگر که توجه مرا به خود جلب کرد این بود که امام رضا (ع) ظرفی بزرگ طلب کرد، آنگاه از بهترین غذاهای سفره، مقداری برداشت و در آن ظرف قرار داد شخصی که کنارم نشسته بود، متوجه حیرت من شد و گفت: دوست عزیز به چه خیره شده ای؟ گفتم: می خواهم بدانم که امام چه می کند؟ او گفت: امام هرگاه به سر سفره می نشیند، ابتدا ظرفی را برای مستمندان پر از غذاهای گوناگون می کند و آنگاه خود مشغول خوردن غذا می شود.
از شیوه امام بسیار لذت بردم و باید بگویم که آنروزمهمانی در خانه امام رضا (ع) برای من درسی بزرگ به همراه داشت."
از امام رضا (ع) درمورد بهترین بندگان خداوند پرسیدند، فرمود: "کسانی هستند که هرگاه نیکی کنند خرسند شوند و هرگاه مرتکب گناه گردند، آمرزش طلبند."
دانش وسیع و عمیق امام رضا (ع)، زبانزد همگان بود. امام رضا با مناظره و رویارویی با مدعیان مکاتب مختلف اعتقادی، امواج انحرافات فکری آنان را از جامعه اسلامی دور کرد و از حقایق ژرف قرآن حراست فرمود.
در جامعه آن روز، تلاش علمی فراوانی به چشم می خورد و دوران ترجمه و تالیف کتب به شمار می رفت. در آن عصر، آراء و مکاتب گوناگون در تقابل و تعامل با یکدیگر بودند و دانشمندان، به ابراز عقیده و نشر آراء خود می پرداختند.
به همین دلیل مناظرات علمی امام رضا(ع) با صاحبان اندیشه ها، به جلساتی پرهیجان و حساس تبدیل می شد. درهرحال در این جلسات، آفتاب دانش امام رضا (ع) بیش از پیش می درخشید و حقایق از پس ابرهای تار جلوه گر می شد.
حرم مطهر حضرت امام رضا (ع) یکی از مهمترین زیارتگاههای جهان اسلام است که در شهر مشهد قرار دارد. چند سالی است که این مکان مقدس که بواقع، تداعی گر قطعه ای از بهشت است، با برنامه ها و مراسم مختلف روز میلاد حضرت رضا (ع ) را گرامی می دارد و معارف و انوار الهی آن حضرت را ترویج می نماید.
حتی در دوران کرونا، جهان نظاره‌گر روحیه اخلاق مدارانه و انسان دوستانه فرهنگ و اندیشه رضوی بوده است. پویش بین المللی «به لطف امام» با محور مواسات و کمک همدلانه به نیازمندان بطور فعال و بویژه در ایام ولادت حضرت برگزار می شود.
برگزاری قرائت زیبای قرآن توسط قاریان بین المللی، سرود و مداحی در این حرم فضا را برای زائران دل انگیزتر می سازد.
بسیاری از افراد با دیدن این حرم امن الهی، جذب این مکان مقدس شده و با این امام رئوف ارتباط می گیرند.
سهیل اسعد (ادگاردو روبین) از اسپانیا می گوید: "وقتی وارد حرم شدم احساس عجیبی یافتم. وجود مقدس او را به خوبی حس می کردم. در این بارگاه لازم نیست که به زبان عربی حرف بزنی تا امام (ع) متوجه کلامت شود. حسن معاشرت با امام‌رضا (ع) هم این است که انسان احساس می‌کند چون ایشان از کشور خود به سرزمین دیگری مهاجرت کرده، پس حس و حال غریبه‌ها را خوب درک می‌کند. من هم وقتی مسلمان شدم نخستین امامی که در غربتم به او توسل جستم و با او درددل کردم امام‌رضا (ع) بود، نخستین حرمی که به زیارتش مشرف شدم حرم امام‌رضا (ع) بود، وقتی به ایران آمدم نخستین جایی که احساس تازه و زیبای مسلمانی را درک کردم حرم امام‌رضا (ع) بود. هرچند نمی‌توانستم با مردم ایران به خوبی فارسی صحبت کنم اما با آن حضرت به خوبی درددل می‌کردم، این حس آشنایی در کشور غریب خیلی به آدم می‌چسبد و باعث نشاط و انسباط خاطر می‌شو د. می‌توانم بگویم امام‌رضا (ع) مهمترین و اثرگذارترین شخصیت در تمام طول زندگی من بوده است."
زینب مقدسی
117
