نسرین صفایی: "ژیلبرکامبال" Gilbert Kambale رهبر جامعه مدنی منطقه بنی در ایالت کیوو شمالی، این درخواست را پس از آن مطرح کرده است که مقام های اوگاندا اتهاماتی مبنی بر حضور عناصر تروریستی در خاک کنگو، به این کشور وارد کردند.
ژیلبرکامبال معتقد است اتهامات دولت اوگاندا، بهانه ای برای تدارک حمله نظامی به کنگو دمکراتیک محسوب می شود.
در کنفرانس بین المللی کشورهای حوزه دریاچه های بزرگ که اواخر ماه سپتامبر برگزار شد، مقام های اوگاندا، دولت کنگو را به اسکان عناصر تروریستی در اردوگاه حوالی منطقه بنی متهم کرده بودند.
اتهام های متقابل مبنی بر حمایت از شورشیان کشور دیگر، از آن دست اتهاماتی است که کشورهای آفریقایی همجوار، مکرر به یکدیگر وارد می کنند.
منطقه شرق کنگو که دارای جنگل های انبوه و معادن سرشار طلا و الماس است، همواره مخفیگاه مناسبی برای گروه های شورشی بوده است که از کشورهای اوگاندا، روآندا و بوروندی گریخته بودند.
رقابت گروه های مسلح شورشی برای مالکیت معادن فلزات با ارزش و منابع موجود در شرق کنگو، زمینه ساز درگیری‌های خونین آنان با یکدیگر و بهانه ای برای یورش به غیر نظامیان می شود.
شورشیان اوگاندایی موسوم به نیروهای متحد دمکراتیک طی دو سال اخیر، حملات زیادی به منطقه شرق کنگو داشته اند.
از اکتبر سال 2014 تاکنون بین 700 تا 1200 نفر از ساکنان منطقه بنی در این حملات جان باختند.
ماه سپتامبر نیز شورشیان اوگاندایی دستکم هفت نفر را در شهر "کاسینگا" Kasinga از پا درآوردند، که موجب اعتراض مردم به صلحبانان بین المللی شد.
هیات نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل متحد که در شرق کنگو مستقر هستند، بزرگترین عملیات پاسداری از صلح در جهان است اما حضورشان برای ساکنان منطقه شرق کنگو، چندان مفید نبوده است.
معترضان همچنین دولت کنگو را به ناتوانی در حفاظت از جان و تامین امنیت مردم منطقه آشوبزده بنی متهم کرده و خواهان کناره گیری ژوزف کابیلا رئیس جمهوری شدند.
طبق گزارش نهاد دیده بان حقوق بشر در مارس امسال برخی از سربازان ارتش کنگو نیز در کشتارها دست داشته اند.
برخی معتقدند، تعویق دستمزد سربازان ارتش و نداشتن انسجام و یکپارچگی بین رده های ارتش، سبب شده است که نظامیان، انگیزه های لازم برای برقراری امنیت در مناطق خطرناک را نداشته باشند.
ضمن آن که ناظران، بعد مسافت بین شرق کنگو با کینشازا پایتخت این کشور پهناوررا از دلایل ناتوانی دولت در کنترل اوضاع مغشوش شرق می دانند.
اکنون، اگر سخنان رهبر جامعه مدنی منطقه بنی در باره تدارک حمله نظامی احتمالی اوگاندا به خاک کنگو، صحت داشته باشد، خطر بزرگی مردم و دولت کنگو را تهدید می کند.
پیشتر دو جنگ داخلی کنگو، در سال های 1996 و 1998 با یورش اوگاندا و روآندا به مرزهای شرق کنگو آغاز شد.
در آن زمان نیز سرکوب شورشیان اوگاندایی و روآندایی، بهانه دولت این کشورها در لشگرکشی به خاک کنگو عنوان شده بود که سرانجام به جنگ تمام عیار بین کشورهای متجاوز با کنگو منجر شد.
همجواری کنگو دمکراتیک با 9 کشور منطقه دریاچه های بزرگ ،موجب شد طی دومین جنگ دستکم هشت کشور درگیر جنگی شوند که " نخستین جنگ جهانی افریقا " لقب گرفت.
اکنون، به باور ناظران اجابت درخواست جامعه مدنی شرق کنگو برای ارتقای امنیت مرزهای این کشور با اوگاندا، اقدام پیشگیرانه محسوب می شود که دولت کنگو برای آمادگی با حمله احتمالی اوگاندا می تواند انجام دهد.
