سازمان دیدبان حقوق بشر از اقدام گروه های مسلح لییبایی به ارتکاب اقداماتی چون قتل، بازداشت و شکنجه درخارج از چارچوب قانون در لیبی درسال 2016 پرده برداشت.

به گزارش خبرگزاری مصری " الشرق الاوسط "، سازمان دیدبان حقوق بشر که مقر آن درآمریکا است، روز شنبه درگزارش سالانه خود اعلام کرد ادامه درگیری ها درلیبی به بحران انسانی منجر شده؛ به گونه ای که تعداد آوارگان به حدود 50 هزار نفر رسیده و نظام اقتصادی و قضایی در این کشور فرو پاشیده است.
دراین گزارش همچنین آمده است که صدها هزار مهاجر خارجی متقاضی پناهندگی که با امید رسیدن به اروپا وارد لیبی شده اند، با خطر بازداشت وشکنجه روبرو هستند.
براساس گزارش دیدبان حقوق بشر، عناصر تندرو از جمله آنانی که با گروه داعش بیعت کرده بودند، ضعیف تر شده اند، اما همچنان به سلطه بر مناطقی که درآن جنایت های بسیار مرتکب شده اند، ادامه می دهند.
" اریک گولدستن" معاون مدیر بخش خاورمیانه در دیدبان حقوق بشر گفت: درپنج سال گذشته، هیچ مانعی در راه اقدامات تجاوزکارانه گروه های مسلح در لیبی وجود نداشته؛ این درحالیست که شرایط معیشتی شهروندان عادی وخیم تر شده است و هیچ راه حل سحرآمیزی برای سر و سامان دادن به وضعیت کشور وجود ندارد.
دیدبان حقوق بشر درگزارش خود از کشورهای حامی طرف های درگیری داخلی درلیبی خواسته است که کمک های خود را به عاملان این تجاوزگری ها متوقف و آن ها را مجازات کنند.
دراین گزارش همچنین آمده است که خلأ امنیتی باعث آدم ربایی درمیان سیاستمداران، روزنامه نگاران و مردم عادی با انگیزه های سیاسی و نیز با انگیزه کسب پول شده است.
به موجب این گزارش، تنها در شهر بنغازی، 244 جسد پیدا شده است که بر اثر شکنجه دردو حادثه جداگانه در ماه های ژوئیه و اکتبر جان باخته اند.
درحالیکه گروه های مسلح ناشناس در ماه ژوئن گذشته، 12 زندانی را که به طور موقت آن ها را از زندان البرکه در طرابلس آزاد کرده بودند، به قتل رساندند.
گزارش ها به نقل از خانواده های قربانیان حاکی از آن است که این اجساد، درمناطق مختلف طرابلس کشف شد.
درگیری ها میان شبه نظامیان از گروه های مختلف در بنغازی، طرابلس و سبها وسرت شدید بوده است و صدها شهروند از سال 2014 ، در منطقه " قنفوده" در بنغازی تحت محاصره هستند. 
دراین گزارش تاکید شده است که هزاران نفر از جمله شماری زن و کودک که بیشتر آنان از طرفداران معمر قذافی دیکتاتور معدوم لیبی بودند، به مدت های طولانی بدون محاکمه عادلانه در بازداشت بودند.127/112