کانادا از جمله کشورهایی است که با داعیه حقوق بشری همواره در سطح جهانی خود را مجاز می‌داند در کوچک‌ترین مواردی که حتی نقض حقوق بشری آن محل شک و تردید است از سایر کشورهای جهان حساب‌کشی و با ابزارهای سیاسی و دیپلماتیک به آنها فشار وارد کند.
رسوایی حقوق بشری کانادا از آنجا شروع شد که در قرن های نوزدهم و بیستم میلادی حدود 150 هزار کودک از جوامع بومی کانادا به اجبار از خانواده‌هایشان جدا شدند و به دستور دولت این کشور مجبور شدند به‌منظور جذب در «فرهنگ کانادایی» در 139 مدرسه شبانه‌روزی با مدیریت کلیسای کاتولیک ساکن شوند.
در سال 2018 با تلاش «گروه بومی موسکووکوان فرست نیشن» 35 گور جمعی در محل این مدارس پیدا شده بود.
در سال 2012 میلادی هم 2 گور جمعی از کودکان بومی کانادایی پیدا شده بود. از ماه مه سال گذشته نیز بیش از 1300 قبر بی‌نام و نشان در محل این مدارس کانادا پیدا شد و زخم‌های کهنه بومیان این کشور را دوباره تازه کرد.
حالا خاطرات بومیان سالخورده کانادایی در این زمینه، دورویی، سیاسی کاری و استانداردهای دوگانه مقامات کانادایی را عیان‌تر کرده است.
زن سالخورده بومی کانادا در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه گفت: «این اتفاقات تا آخر عمر بخشی از زندگی ما خواهد بود. آن‌قدر ما را کتک می‌زدند تا دچار خونریزی شویم. بدون شک هرگز این دوره را فراموش نمی‌کنیم. این دوره تمام زندگی ما را نابود کرد. این ترس‌ها همیشه با ما می‌مانند».
یکی دیگر از این بازماندگان سالخورده این دوران گفت: «من شماره 39 بودم و هنوز از این عدد تنفر دارم. من نمی‌دانم آنها چطور قرار است جبران خسارت کنند. اگر شخص پاپ می‌خواهد به اینجا بیاید، خب بیاید ولی این کاری چیزی را برای من تغییر نخواهد داد».
جاستین ترودو نخست وزیر کانادا تاکنون به‌جای عذرخواهی، از پاپ فرانسیس رهبر کاتولیک‌های جهان خواست عذرخواهی کند و همه تقصیر را گردن واتیکان انداخت.
مرد میانسالی که دوران کودکی خود را در این مدارس سپری کرده است، گفت: «آنها پوست ما را با فرچه می‌شستند ولی این پوست ما بود که تیره بود و کثیف نبودیم. آنها مواد شیمیایی به ما می‌پاشیدند».
روزنامه واشنگتن پست به نقل از کمیسیون حقیقت و آشتی کانادا گزارش داد، آنچه در مدارس شبانه‌روزی بومی‌های کانادا رخ داده، «نسل‌کشی فرهنگی» بوده است.
تحقیقات و بررسی‌ها نشان می‌دهد دست‌کم 3 هزار و 200 دانش‌آموز بومی در بازه زمانی سال‌های 1883 تا 1996 در مدارس شبانه‌روزی کانادا جان خود را از دست دادند؛ در برخی آمارها نیز عدد بیش از 4 هزار و 100 دانش‌آموز اعلام شده است.
کانادا این روزها سرزمینی است که مردمانش با حفر زمین، بقایای کودکان بی‌گناه بومی را کشف می‌کنند و این دستاوردی است که بزرگتری مدعی حقوق بشر برای مردمانش داشته است. زمان آن فرا رسیده که کانادا ژست طرفداری از حقوق بشر را کنار بگذارد و بجای مقصر جلوه دادن کلیسا، به بررسی دقیق این جنایت هولناک بپردازد و به افکار عمومی جهانیان پاسخگو باشد.
محسن ایراندوست
