زرد جامگان تا کنون چهار بار اقدام به تظاهرات کردند و در این دور از تظاهرات، قرار است که تیر خلاص را به دولت شلیک کنند.
نقطه قوت زرد جامگان با عنوان "برسیح" در این دور از تظاهرات در این است که آنها توانستند شهروندان مالزیایی را در هر کجای جهان، با دیدگاه سیاسی خود همراه کنند تا بطور یکپارچه در19 نوامبر، تظاهرات ضد دولتی انجام شود.
حال باید دید، صدای اعتراض آنها به گوش دولتمردان کوالالا مپور خواهد رسید؟
یک روز پیش در 12 نوامبر، ماهاتیر محمد، نخست وزیر تکنوکرات سال های نه چندان دور مالزی نیز از احزاب مخالف خواست تا برای برکناری دولت رزاق از قدرت، با هم متحد شوند.
ماهاتیر بر این نکته تصریح کرد که، یک اتحاد تحت عنوان "یک حزب - یک نماد" تنها راه غلبه بر خود کامگی دولت نجیب تون رزاق است.
واقعیت این است که نجیب تون رزاق، نخست وزیر مالزی، هنوز بابت 700 میلیون دلاری را که از سعودیها دریافت کرده به مطبوعات، افکار عمومی و احزاب مخالف پاسخ نداده است.
درحالی که افکار عمومی مالزی می خواهد بداند، پولی که بابت هزینه شدن انتخابات از سوی عربستان داده شده در کجا هزینه شده است.
اعطای پول از سوی کشورهای مسلمان خاورمیانه به مالزی، ظاهراً امری رایج در این کشور فقط برای هزینه کردن انتخابات تلقی می شود و از این رو هیچ فرد یا حزبی نسبت به آن زاویه ندارد.
منتهی طفره رفتن نخست وزیر و تیم همکارش از دادن پاسخ اقناع کننده به جامعه، حس کنجکاوی پرسش گران را تحریک کرده و مطالبات آنها را افزایش داده است.
تنفر مردم مالزی آنجا زیاد شد که دادگستری کوالالامپور نیز در اقدامی این پرونده را مختومه اعلام کرد، بی آنکه مردم اطلاعی از روند قضایی داشته باشند.
ماهاتیر محمد یکبار با تحمیل دیدگاه های خود به دولت بداوی، وی را از گردونه قدرت کنار گذاشت.
ماهاتیر می گوید، عبداله بداوی، عاشق صادقی برای آمنو (حزب حاکم) مالزی نبود چرا که وی منافع حزبی و جناحی را بر منافع ملی ترجیح می داد و در عین حال، پاسخ قانع کننده ای در مورد هزینه کردن پروژه های ملی و زیر بنایی نداده است.
در واقع ادامه روند انتقادها به بداوی، نهایتا به بر کناری وی از قدرت شد.
ماهاتیر می گوید، نخست وزیران بعد از او به جایگاه پنجاه و پنج ساله حزب "باریسان نشنال" آمنو لطمه سیاسی و اقتصادی وارد کردند که تمام این اقدامات، نشات گرفته از مانورهای حزبی برای نیل به دیکتاتوری حزبی بوده است.
ماهاتیر محمد که بیست و دو سال درمقام نخست وزیرمالزی انجام وظیفه کرد، به تعبیر دوست و دشمن، مالزی را به سمت توسعه پایدار، شکوفایی اقتصادی و همکاری با دنیای صنعتی غرب سوق داد.
وی هنوز معتقد است که بداوی و نجیب تون رزاق نخست وزیران بعد از او، دستاوردهایش را به باد دادند.
به نظر می رسد، انبوه انتقاد ها نسبت به عملکرد دولت رزاق برای انجام یک تظاهرات بزرگ در19 نوامبر که می تواند از حمایت ماهاتیر و احزاب مخالف بهره مند باشد، برای برکناری دولت رزاق کافی باشد مگر آنکه تحولاتی بر خلاف این تصور رقم بخورد.
