پوتین و خاجیمبا در باره همکاری های روسیه و آبخازیا از جمله تامین امنیت این منطقه مذاکره کردند. پوتین بر ادامه حمایت قاطع روسیه از تضمین امنیت، حق تعیین سرنوشت و استقلال آبخازیا تاکید کرد. وزارت امور خارجه گرجستان در بیانیه ای ، سفر پوتین را به آبخازیا محکوم و اعلام کرد ، سفر پوتین 9 سال بعد از پایان جنگ « از ادامه سیاست سخت گیرانه مسکو علیه گرجستان » حکایت دارد.
آبخازیا از مناطق گرجستان است که مسکو استقلال آن را اوت 2008 در پایان جنگ کوتاه مدت با گرجستان به رسمیت شناخت.به نظر می رسد سفر پوتین به آبخازیا در راستای چند هدف عمده صورت گرفته است .در وهله نخست سفر پوتین را می توان واکنشی به سفر مقامات ارشد آمریکایی به گرجستان از جمله سفر "مایکل پنس" معاون رییس جمهوری آمریکا به تفلیس دانست.
رسانه های گرجستان نوشتند که پوتین می خواهد نشان دهد که آبخازیا در حیطه نفوذ روسیه قرار دارد و او می خواهد افزایش شمار روس ها در این منطقه را تسریع کند.
در واقع آمریکا تلاش فزاینده ای را برای حضور هر چه بیشتر در این کشور قفقاز شمالی که در حوزه خارج نزدیک روسیه قرار دارد ، صورت می دهد.مساله دیگر، استفاده ابزاری مسکو از مناطق جدایی طلب گرجستان بویژه آبخازیا به مثابه اهرمی برای فشار به دولت تفلیس به منظور جلوگیری از همگرایی آن با غرب است.
دولت گرجستان بارها بر عزم خود برای همگرایی با غرب و بویژه عضویت درناتو تاکید کرده است .در حال حاضر یکی از محورهای اصلی همکاری تفلیس با غرب ، همکاری های نظامی و امنیتی واز جمله برگزاری رزمایش های مشترک با ناتو و آمریکا است که حساسیت شدید مسکو را بر انگیخته است.
روسیه به شدت مخالف عضویت گرجستان در ناتو است و از زمان مطرح شدن اولیه این درخواست در دوره ریاست جمهوری "میخائیل ساکاشویلی" بشدت با این مساله مخالفت ورزیده و عضویت این کشور در ناتو را بمثابه خط قرمزی برای امنیت ملی روسیه اعلام کرده است. جنگ روسیه و گرجستان در سال 2008 هر چند به بهانه حمله نیروهای نظامی گرجستان به اوستیای جنوبی آغاز شد، اما مسکو از آن بمثابه فرصت مناسبی برای زهر چشم گرفتن از دولت تفلیس استفاده کرد.
به گفته حامد کاظم زاده کارشناس مسائل قفقاز،ورود روسیه به جنگ میان گرجستان و اوستیای جنوبی در واقع برنامه روسیه برای تثبیت منافع بلندمدت خود در منطقه بود.
با این حال گرجستان امیدواراست که با ادامه تلاش و نیز نظر مساعد اعضای مهم ناتو مانند آمریکا ، بریتانیا ، فرانسه و آلمان بتواند به خواسته خود دست یابد. برای مقابله با این مساله، روسیه در سال 2008 استقلال اوستیای جنوبی و آبخازیا را به رسمیت شناخت و بعدها در چارچوب توافق های دوجانبه با دولتهای محلی این منطقه ، مبادرت به گسترش روابط سیاسی ، تجاری و اقتصادی با اوستیای جنوبی و آبخازیا و استقرار نیروهای نظامی در این دو منطقه کرد.می توان پیش بینی کرد که مسکو کماکان در راستای اهداف منطقه ای و اروپایی خود ، به گسترش نفوذ و حضور خود در آبخازیا ادامه دهد.118/111
