چند روز پس از پیروزی جنجالی ماهاتیر محمد و حزبش در انتخابات پارلمانی مالزی، پایگاه عربی 21، در یادداشتی درباره ساختار سیاسی این کشور نوشت؛ مالایو، بزرگ ترین گروه نژادی در مالزی است. مالایوها طبق متن قانون اساسی این کشور، مسلمانانی هستند که اکثر آنان اهل تسنن و پیرو مذهب شافعی هستند. جمعیت آنان در شرق آسیا، حدود 28 میلیون نفر است که در مالزی، اندونزی، تایلند، سنگاپور و برونئی پراکنده هستند و به زبان مالایی سخن می گویند.
مسلمانان در مالزی
در مالزی، یک اقلیت چینی ثروتمند وجود دارد که در دوران استعمار انگلیس، به این کشور مهاجرت کرده اند و قبل از اینکه از این کشور بروند، خواهان حفظ حقوقشان شدند و این مساله، نگرانی های مالایی ها را که حقوق خود را در قانون اساسی کشور حفظ کرده بودند، برانگیخت.
در قانون اساسی مالزی، مالایی به عنوان زبان ملی این کشور انتخاب شد.
قانون اساسی مالزی، دربردارنده بسیاری از بندهایی است که حافظ حقوق مالایی ها است که از نفوذ چینی ها نگران هستند. ماده مهم 153 قانون اساسی مالزی، سهمیه مالایوها در دولت و آموزش و خدمات را تضمین می کند.
به موجب بند دوم ماده 19 قانون اساسی مالزی که به اصلاحات قانونی مربوط می شود، اصلاح احکامی که برخلافت و تکیه بر اریکه قدرت و موقعیت روسای حاکم و شخصیت های برجسته مالاوی تاثیرگذار است، جایز نیست.
درسال 1965، پارلمان مالزی تصمیم گرفت که ایالت سنگاپور را از فدراسیون مالزی اخراج کند. چینی ها 80 درصد از جمعیت آن را تشکیل می دادند، پس از آن به کشوری مستقل با اکثریت چینی تبدیل شد.
پارلمان مالزی
چینی ها در انتخابات سال 1969، رای زیادی در پارلمان به دست آوردند که حزب حاکم را نگران کرد، زیرا نزدیک بود اکثریت دو سومی خود را در مجلس از دست بدهد. این مساله، موجب خشم مالایی ها و درگیری آن ها با چینی ها شد که به خشونت هایی منجر شد که با استعفای دولت به پایان رسید.
درسال 1970، عبدالرزاق حسین نخست وزیر مالزی، طرح اقتصادی بیست ساله را اعلام کرد وائتلاف «جبهه ملی» را تشکیل داد.
درسال 1978، مشکلات اقتصادی در ویتنام، باعث شد که هزاران چینی به مالزی فرار کنند و مالایی ها، این مساله را تهدیدی جدید برای خود دانستند.
مالزی حاضر به پذیرش آنان نشد و در نتیجه، آن ها سال ها در کشورهای دیگر اسکان یافتند.
جنبش سرخ جامگان مالایو در مالزی، درسال 2015، از تظاهرات در خیابان تجاری که محل اقامت نژاد چینی در کوالامپور به شمار می رود، خبر داد.
درنتیجه، سفیر چین به محل تظاهرات رفت و اعلام کرد که کشورش، اجازه برگزاری هیچ گونه تظاهراتی را که به ضرر چینی ها باشد، نخواهد داد. سپس وزارت امور خارجه مالزی، وی را فرا خواند و چین را مجبور کرد که درباره اظهارات سفیرش توضیح دهد.
سخنگوی وزارت امور خارجه چین گفت که سفیر هنگام تعطیلات سنتی چینی ها در روز یکشنبه، به دیدار اقلیت چینی رفته و این کار، یک کار عادی و روتین بوده است.
ائتلاف جبهه ملی که درگذشته درپارلمان مالزی حاکم بوده و توسط حسین عبدالرزاق تشکیل شده، متشکل از 14 حزب سیاسی است که مهم ترین آن ها، «آمنو»، انجمن چینی های مالزی موسوم به «ام سی ای» و کنگره هندی های مالزی با عنوان «ام آی سی» است.
نارضایتی از افزایش هزینه زندگی و گسترش فساد، بسیاری از رای دهندگان مالایی را به خروج از "سازمان ملی مالایی های متحد" واداشت.
درسال 2018 ، ماهاتیر محمد، ائتلاف امید را تشکیل داد که متشکل از چهار حزب «عدالت مردم» به رهبری انور ابراهیم، اقدام دموکراتیک (چینی مخالف)، اعتماد ملی (جدا شده از حزب اسلامی) و حزب بومی تباران متحد مالزی است که ماهاتیر بعد از جدایی از حزب آمنو آنرا تشکیل داد.
140/110
