با وجود اینکه این نشست به سرانجام مشخصی نرسید اما در عین حال فرصتی فراهم شد که کشورها مواضع خود را بیان کنند که تماما بر نقض اصول و قوانین بین‌المللی و قطعنامه‌های این سازمان از سوی رژیم صهیونیستی دلالت دارد.
سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل با اشاره به اینکه براساس گزارش ها، سال ۲۰۲۲ مرگبارترین سال برای فلسطینی‌ها از سال ۲۰۰۶ تاکنون بوده است لزوم حمایت شورای امنیت از مردم فلسطین را مورد تاکید قرار داد و تصریح کرد نقض حقوق بشر، تخریب اموال فسطینیان، و اخراج اجباری آن‌ها از خانه‌های شان از جمله جنایات رژیم صهیونیستی برضد مردم فلسطین است که ۷۴ سال تداوم دارد و این جنایات نقض همه قوانین و هنجار‌های بین المللی است و مردم فلسطین به حمایت شورای امنیت نیاز دارند.
براساس اعلام کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل، از اول سال جاری میلادی تاکنون، رژیم صهیونیستی فقط در کرانه باختری، ۱۱۸ فلسطینی را شامل ۲۶ کودک و ۵ زن به شهادت رسانده است.
ماجد عبدالفتاح عبدالعزیزنماینده اتحادیه عرب نیز گفت: گوش دادن محض به گزارش‌های پیایی سازمان ملل در حالی که تأکید می‌کند اسرائیل به اجرای سیاست شهرک سازی مغایر با قطعنامه ۲۳۳۴ شورای امنیت سال ۲۰۱۶ ادامه می‌دهد و کشتار و سرکوب ملت بی دفاع فلسطین را متوقف نکرده و شورای امنیت هیچ گونه مجازاتی را برای اجبار اسرائیل به احترام گذاشتن به قطعنامه‌های این شورا وضع نکرده است، منطقی نیست و همچنین با قواعد مشروعیت بین المللی همخوانی ندارد.
وی همچنین با اشاره به دو دوزی رژیم صهیونیستی افزود: منطقی نیست که اسرائیل فرصت طلبی کند و اشغالگری روسیه در اوکراین را محکوم کند، در حالی که خودش همه خاک کشور فلسطین را در اقدامی مغایر با قطعنامه ۱۸۱ سال ۱۹۴۷ شورای امنیت که به تشکیل دو کشور تصریح کرده، اشغال کرده است.
اسرائیل نه تنها از حاضر شدن پای میز مذاکرات مستقیم برای تشکیل کشور مستقل فلسطین به پایتختی قدس خودداری می‌کند، بلکه برای تحمیل سیطره خود بر قدس شریف تلاش می‌کند و در این شهر و سایر اراضی خاک فلسطین اشغالی مرتکب کشتار و جنایات می‌شود که نقض آشکار قطعنامه‌های سال‌های متمادی این شورا است و در عین حال، مورد کوچکترین بازخواستی قرارنمی‌گیرد.
فلسطین را باید گورستان دهها قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل و همچنین مجمع عمومی این سازمان دانست که برای صیانت ازحداقل حقوق فلسطینی ها تصویب شده و یا دیگر اصول و قوانین بین المللی که برای مجازات اشغالگران و ایجاد بازدارندگی در برابر آن ها و یا حمایت از حقوق ملل تحت اشغال تهیه و فراهم شده است.
اگر این قطعنامه ها که در آن ها به طور مستقیم وغیرمستقم بر خروج بدون قید و شرط رژیم صهیونیستی از اراضی اشغالی سال 1967 شامل کرانه باختری و نوار غزه در فلسطین و اراضی اشغالی جولان در سوریه و همچنین عدم تغییر بافت جغرافیایی و جمعیتی آن تاکید و تصریح شده است تاکنون اجرا می شدند و یا حق دفاع مشروع که در منشور ملل متحد تصریح شده برای فلسطینی ها به رسمیت شناخته می‌شد و با واژگان دیگری همچون خشونت و تروریسم جایگزین نمی شدند بحران فلسطین تا این اندازه به درازا نمی کشید و صهیونیست ها نیز تا این اندازه امکان سواستفاده از آن را پیدا نمی‌کردند.
در واقع همین برخوردهای تبعیض آمیز است که باعث تطویل بحران فلسطین و استمرار اشغال خزنده صهیونیست ها در پوشش شهرک‌سازی شده است و از این دید بخش عمده مسولیت سرکوب ها اشغالگری ها و جنایات صهیونیست ها در اراضی اشغالی فلسطین متوجه کسانی است که زمینه این تبعیض ها را بوجود آوردند که در راس آن می توان به دولت های غربی و بخصوص آمریکا اشاره کرد.
اما در عین حال نمی توان از بی‌مسئولیتی سازمان ملل نیزغافل شد. در کارنامه سازمان ملل شخصیت های همچون مرحوم کوفی عنان بودند که می‌کوشیدند عملکرد این سازمان را به اهداف و مسئولیت های تعریف شده آن نزدیک کنند اما متاسفانه در دهه‌های اخیر افرادی که مسئولیت هدایت این سازمان را برعهده گرفته اند آن را از اهداف خود دور و به سیاست های قدرت های غربی و در راس آن آمریکا نزدیک کرده‌اند و همین امر زمینه را فرصت طلبی های رژیم صهیونیستی فراهم کرده است.
از این‌رو لازمه عمل به مسولیت ها و اهداف تعریف سازمان ملل ایجاد اصلاحات ساختاری در آن است که متاسفانه تاکنون به نتیجه نرسیده است. اما آنچه که به فلسطین مربوط می شود هر چند تشکیلات خودگردان همچنان به این سازمان و دیگر نهادهای وابسته به آن دلخوش کرده است و هر از گاهی به تحرکاتی دست می‌زند اما مردم فلسطین همچنانکه این روزها در جنین و نابلس دیده می شود و در حال گسترش به سایرمناطق کرانه باختری هم است راه نجات خود و مقابله با خیز رژیم صهیونیستی در اشغال مجدد کرانه باختری را در مقاومت مسلحانه می دانند و در این راستا از گروه های نوین همچون عرین الاسود یا بیشه شیران حمایت می کنند و دیگر به حمایت های خارجی اعم از سازمان ملل و حتی اتحادیه عرب دلخوش نمی کنند.
نویسنده: احمد کاظم زاده
112
