از پیوند این دو، رودی جوان به نام تجن تولد می یابد.
شاهد پیوند دو رودخانه حریر رود و کشف رود خود پیوندی است میان ایران و ترکمنستان. این پیوند سنگی است پلی است ایرانی که بر دو سوی حریر رود خیمه زده است و درختان اطراف، بسان دایه ای او را در آغوش گرفته اند.
این پل کهن پل شاهدی است بر پهناور بود ایران در گذشته هایش و تاراج دادن آن به دست شاهانش، پل با وجودی که معماریش ایرانی است و با دستان معماران ایرانی سنگ روی سنگ در جهت ارتباط میان مردمان این سرزمین بنا شده و هم اکنون نیز مرمتش را ایرانیان بر عهده دارند اما پل کاملا در اختیار ایران نیست.
تاریخ نخستین سنگ بنای پل خاتون، به دوران تیموریان باز می گردد و به گفته مردم محلی، بانی پل خاتون، خواهر گوهر شاد بیگم آقا، بانی مسجد گوهر شاد، همسر شاهرخ شاه تیموری است.
از این روست که پل نام بانی اش را برخود دارد و پل خاتون نام گرفته است .
پل خاتون بر روی پایه های سنگی بنا نهاده شده که ملات و ساروج در میان سنگها، راز ماندگاری اش تا به امروز است.
دو طرف پایه های پل خاتون را موج شکن هایی در برگرفته اند. طرفی از موج شکن ها که رو در روی حریر رودند به شیوه سه گوشند و طرف دیگر نیم دایره ایند.
چشمه طاق های پل خانون در اشکال و اندازه های مختلفند که نشان ازمرمت های این پل در دوره های مختلف است.
از بارزترین این مرمت ها در دوره ناصر الدین شاه قاجار بوده. دو چشمه طاق ابتدایی و یک چشمه طاق انتهایی کوچک تراز دیگر دهانه هایند و فرم اجرایشان به شیوه جناغی است. دو چشم طاق میانی که دهانه های بزرگتر دارند به فرم بلوچین بنا شده اند در مجموع پنج چشمه طاق آجری به درون پل رای گشوده اند تا حریر رود را از میان پایه های پل عبور دهند.
از آنجایی که شیب پل خاتون اندک است، چند ناودان سنگی وظیفه هدایت آبهای سطحی روی پل را بر عهده دارند پل خاتون با طول 105 متر طول و پهنای 6 متر، بلندایش از تاج پل تا سطح آب به 12 متر می رسد. حریر رود، روخانه مرزی میان ایران و ترکمنستان است و پلی که بر روی آن خیمه زده است، میان دور کشور مشترک است و سرحد مرز، نقطه وسط آب است.
پل خاتون که روزگاری پل ارتباطی میان مردمان مرو بوده اینک راهی است که به دلیل قرارگرفتنش در نقطه صفر مرزی، تردیدی بر روی آن انجام نمی گیرد و درمیان درختان کرانه رود چهره اش از دیده پنهان گشته است.
پل خاتون در خراسان رضوی 65 کیلومتری جنوب شهرستان سرخس و در روبری روستای صدر آباد، سالهاست که مرز ایران را به پاسداری نشسته است.
