مه چشم به راهند و انتظار دارند که شایسته ترین فرزندان پیغمبر قیام کند، آئین توحید و رسم برادری را زنده نموده بشر را از نعمت آسایش بهره مند سازد و تفرقه را از میان بردارد. این وعده الهی است و تخلف پذیر نیست. دنیا به طرف آن عصر درخشان و وعده داده شده در حرکت است، سیر زمان و گردش دوران هر دم بشر را به چنین روزگاری نزدیک تر می سازد.
نهم ربیع الاول هر سال هجری قمری، مصادف با آغاز امامت خورشید درخشانِ جهانِ بشریّت و مرواریدِ فروزانِ اهل بیت عصمت و طهارت (ع)، احیاگر معالمِ دین و نابود کننده ظلم و ستم و برقرار کننده حکومت عدل در سراسر جهان و منادی توحید و عدالت و وارث راستین پیامبر اعظم صل(ص) و ائمه معصومین (ع) حضرت حجت بن الحسن العسکری، مهدی موعود (ع) است.
منتظران واقعی مهدی موعود (عج) در طول تاریخ به دنبال تحقق عدالت راستین هستند که لازمه این چنین عدالتی، امید، مقاومت، نفی باطل و طلب حق، به همراه اعتقاد صحیح توحیدی است.
به همان دلیلی که باید «غدیر خم» را جشن گرفت و اهتمام ورزید و جایگاه امامت و رهبری امام معصوم را ارج نهاد، آغاز امامت هر امام نیز، شایسته تکریم است، ولی نسبت به ائمه دیگر چنین رسمی نبوده و معمولاً روز وفات یا شهادت هر امام، آغازِ امامتِ امام بعدی هم هست و در یک فرصت، هم داغ شهادت امام است، هم شادی برای امامتِ جانشین او؛ لیکن درباره مهدی موعود (عج) این مسئله اهمیت خاصی پیدا می کند، چون آن امام، هم اکنون زنده است و دوران ما، دوران امامت اوست و آن حضرت، «امام عصر (عج)» ما است و برای این که دل ها و ذهن ها توجه بیشتری به آن حضرت پیدا کند و مسئله امامت در عصر غیبت از یادها نرود و شوق انتظار در دل ها برافروخته تر شود، سالروز آغاز امامت آن حجت الهی را یاد می کنیم و جشن می گیریم.
نهم ربیع الاول، نه تنها نخستین روز امامت امام عصر(ع) است، بلکه آغاز دوره ای حیاتی و مهم در تاریخ شیعه نیز به شمار می آید. براساس منابع تاریخ اسلام، روز جمعه، هشتم ربیع الاول سال 260 هـ.ق، امام حسن عسکری (ع) پس از این که نماز صبح را خواندند، بر اثر زهری که مدتی قبل معتمد به ایشان خورانده بود، به شهادت رسید.
برادر امام حسن عسکری (ع) قصد داشت که پشت سر امام نماز بگزارد و با این کار خودش را امام بعدی و جانشین آن حضرت اعلام کند، اما بر اساس گفته شیخ صدوق، فرزند امام حسن عسکری (ع)، حضرت مهدی (عج) بر بدن پدر بزرگوارش نماز خواند و بدین ترتیب، خود را امام بعدی معرفی نمود.
حکومت عباسی از مدت ها پیش امام حسن عسکری (ع) را زیر نظر داشت تا فرزندی از ایشان نماند، ولی امام حسن عسکری با پنهان نگه داشتن خبر ولادت فرزندش این نقشه را باطل کرده بود. پس از شهادت امام حسن عسکری (ع) خبر فرزندی به نام مهدی (ع) پخش شد که در آن زمان پنج سال داشت و تلاش چند باره خلیفه عباسی برای یافتن امام مهدی (عج) به نتیجه نرسید.
امام مهدی پس از اینکه بر پیکر مطهر امام حسن عسکری (ع) نماز خواند و با این کار امامت خود را به شیعیان اعلام نمود، به اراده خدا از نظرها غایب شد. در واقع، آغاز غیبت صغرا مصادف با آغاز امامت حضرت مهدی (ع) بود، و ایشان باید به غیبت می رفت چراکه بسیاری از مأموران حکومتی به دنبال به شهادت رساندن ایشان و قطع زنجیره امامت بودند، از همین رو، خداوند صلاح دانست مانند خورشید که حتی در پشت ابر هم از نورش استفاده می شود، شیعیان نیز از نور هدایت امام در غیبت ایشان استفاده کنند.
در دوران غیبت صغرا (غیبت کوتاهتر) چهار نایب خاص، امر وساطت میان امام (ع) و شیعیان را به عهده داشتند و همه آنها معروف و سرشناس بوده‌اند. آنان احکام دین را از امام عصر (ع) می گرفتند و در اختیار شیعیان می‌گذاشتند. سؤالات [کتبی و شفاهی] ایشان را به حضور امام عصر (ع) برده و سپس پاسخ را به شیعیان می‌رسانیدند.
غیبت صغرای امام عصر (عج) 69 سال طول کشید و در این دوران شیعیان به واسطه نایب های حضرت با ایشان در ارتباط بودند، پس از این 69 سال، غیبت کبری (غیبت طولانی تر) شروع شد و تا کنون نیز ادامه دارد. در این دوران امکان ارتباط با امام عصر(عج) وجود ندارد، هرچند هدایت باطنی امام، شامل حال افرادی که با اعمالشان خود را به ایشان نزدیک می کنند، می شود.
مسأله جانشینی و امامت در اسلام، تنها بر اساس لیاقت و شایستگی افراد بوده و سن و سال هیچ تأثیری نداشته است. پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله در سال سوم بعثت بعد از دعوت خویشان خود به اسلام، علی (ع) را که نوجوانی بیش نبود به جانشینی منصوب کرد و به قوم خود دستور داد که از او اطاعت کنند.
همچنین رسول اکرم (ص) در واقعه مباهله با مسیحیان نجران، امام حسن و امام حسین (ع) را در حالی که کودک بودند به همراه خویش برد. این وقایع و شواهد بسیار دیگر تاریخی، دلایلی است که امامت حضرت مهدی (عج) را در سن کودکی تأیید می کند.
نکته مهم دیگری که مناسب می دانیم برای شما شنوندگان عزیز تبیین نماییم حکمت و چرایی غیبت حضرت مهدی (ع) است. در واقع، شیعیان در زمان غیبت آن امام (ع) در معرض آزمایش الهی قرار می گیرند تا غربال شوند و شیعیان واقعی که مطیع ولایت و رهبری امام هستند، از شیعیانی که فقط ادعای پیروی و اطاعت از امام را دارند، تمیز و تفکیک شوند و شیعیان حقیقی، همچون طلای ناب، باقی بمانند و بدرخشند.
در روایتی از امام صادق (ع) نقل شده که فرمودند: "ناگزیر مردم باید مورد آزمایش و امتحان قرار گیرند و غربال معنوى شوند که در این صورت بیشتر نخاله از غربال خارج مى گردند."
ظهور حضرت مهدی (عج) در آخر الزمان از مسائل و اموری است که مذاهب و فرقه های مختلف دین اسلام بر آن، اجتماع نموده اند. همه انتظار یک قیام روحانی جهانی و ظهور مصلحی را می کشند که عدالت اجتماعی و نظام جهان را بر اساس ایمان به خدا و احکام دین اسلام برقرار سازد و دنیا را از چنگال ستمکاران و جباران نجات بخشد و پرچم اسلام را در تمام نقاط بالا بَرَد. چنانکه از رسول خدا (ص) نقل شده که فرمود: در دولت او (امام عصر (عج)) مردم آنچنان در رفاه و آسایش به سر می‌برند که هرگز نظیر آن دیده نشده است.
آری، همه چشم به راهند و انتظار دارند که شایسته ترین فرزندان پیغمبر قیام کند، آئین توحید و رسم برادری را زنده نموده، بشر را از نعمت آسایش بهره مند سازد و تفرقه را از میان بردارد. این وعده الهی است و تخلف پذیر نیست.
دنیا به طرف آن عصر درخشان و وعده داده شده در حرکت است، سیر زمان و گردش دوران هر دم بشر را به چنین روزگاری نزدیک تر می سازد. ایمان به ظهور حضرت مهدی (عج) و جهانی شدن دین اسلام به آیات متعددی از قرآن مجید و متواترترین روایات استناد دارد که هر مسلمان معتقد به قرآن و رسالت پیغمبر اسلام (ص) باید به این ظهور، ایمان راسخ داشته باشد. به امید ظهور حضرت مهدی (عج) در پایان برای سلامتی و فرج ایشان را زمزمه می کنیم:
اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَهِ بنِ الحَسَن. صَلَواتُکَ علَیهِ و عَلی آبائِهِ فِی هَذِهِ السَّاعَهِ وَ فِی کُلِّ سَاعَهٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناًحَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتعَهُ فِیهَا طَوِیلا
117
