جنبش اعتراضی اتحاد و همبستگی زنان با راه‌اندازی همایشی در کابل اعلام کردند: "به رسمیت شناختن طالبان، ضایع کردن حق زنان است."
زنان معترض افغان شعار دادند: "می‌جنگیم، می‌میریم، طالبان را نمی‌پذیریم." این تندترین شعار و موضع گیری زنان افغانستان ضد حاکمیت طالبان در این کشور است.
زنان افغانستان معتقدند، طالبان با محدود کردن حضور اجتماعی و علمی آنها با ممنوع کردن تحصیل دختران و منع کردن اشتغال زنان در بخش های بین المللی و خصوصی و اخیرا تلاش برای ممنوع کردن فعالیت زنان در آرایشگاهها و مراکز آموزش خیاطی عملا حقوق نیمی از جمعیت افغانستان را پایمال می کند و جامعه جهانی حق ندارد چنین رژیمی را به رسمیت بشناسد.
در این میان زنان افغانستان، آمریکا را در اجرای برنامه ها طالبان مقصر می دانند و براین باورند سیاست واقعی آمریکا حمایت از طالبان و تثبیت موقعیت ان در افغانستان است.
«عباس فیاض» کارشناس مسایل افغانستان در این باره می گوید: "طالبان عملا در جهت ناخرسندی و نارضایتی بیش از نیمی از جمعیت افغانستان عمل می کند که با هیچ یک از موازین اسلامی و بین المللی سازگار نیست. علاوه بر این محروم کردن زنان و دختران از فعالیتهای علمی و اجتماعی بخشی مهمی از جامعه افغانستان را با مشکلات روانی مواجه کرده است که می تواند آسیب های جدی به نسل اینده افغانستان وارد کند."
به همین دلیل صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) از محروم شدن 60 درصد دختران در افغانستان از آموزش، انتقاد کرد. بنا به اعلام این نهاد بین المللی از سال گذشته 46 درصد از پسران در افغانستان نیز از آموزش دوره ابتدایی محروم مانده اند که این وضعیت پذیرفتنی نیست.
از این دیدگاه به هر دلیل و بهانه ای که طالبان محدودیت های وسیعی را برای دختران و زنان افغانستان اعمال می کند، توجیه گر عقب ماندگی یک نسل از جمعیت فعال و پویای افغانستان نیست که به هر حال با تحصیل و آموزش می توانند در آینده خدمات زیادی را به جامعه این کشور ارایه دهند.
با توجه به پیشرفت های افغانستان متناسب با تحولات جهانی، طالبان باید به این سطح از درک برسد که جامعه این کشور نمی تواند پذیرای محدودیت هایی برای دختران و زنان باشد که جز حقوق اولیه انسانها حتی از دیدگاه اسلام است و کسی نمی تواند با نگاه قشری گری و فرقه گرایانه و برداشت خود از آموزه های مترقی اسلام قوانینی خلاف موازین بشر وضع و اجرا کند.
«اکرم عارفی» کارشناس مسایل سیاسی در این باره می گوید: "افغانستان در حالی با آموزش دختران و تحصیلات عالیه آنها به همراه اشتغال زنان در چالش جدی است که اسلام نیز آنها را حل کرده است و هیچ منعی برای رشد و شکوفایی دختران و زنان قایل نیست بلکه آنها را تشویق هم می کند."
در هر حال نوع رفتار طالبان با زنان افغانستان که از سوی جامعه جهانی هم به طور جدی پیگیری می شود با درخواست طالبان از جامعه جهانی برای شناسایی حاکمیت خود در تضاد آشکار است.
در حالی که اعتراض های داخلی و بین المللی در مورد نقض حقوق زنان در افغانستان ادامه دارد، «ذبیح الله مجاهد» سخنگوی حکومت طالبان بار دیگر از جامعه جهانی به ویژه آمریکا خواست تحریم‌های وضع شده ضد کابل را لغو کند. ذبیح الله مجاهد لغو تحریم ها را برای تعامل طالبان با جامعه جهانی ضروری دانست.
سیاست های محدود کننده و عدم تعاملی طالبان با کشورهای منطقه موجب تشدید وخامت وضعیت مردم افغانستان شده است، به گونه ای که بنا به اعلام «هسیائو وی‌لی» مدیر برنامه جهانی غذا پس از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان در 15 اوت 2021، حدود 23 میلیون افغان با گرسنگی و همچنین قحطی شدید روبه‌روبر شده‌اند.
به گفته وی، این سازمان برای تامین مالی عملیات کمک غذایی به افراد نیازمند در سال 2023 در افغانستان، به بیش از دو میلیارد بودجه نیاز دارد.
این در حالی است که نهادهای بین المللی از کاهش تمایل مجامع جهانی برای کمک به مردم افغانستان نیز گلایه دارند و به نظر می رسد بخشی از بی میلی به دلیل ناامیدی از ایجاد هر گونه روزنه مثبت در افغانستان بخصوص در رعایت حقوق زنان از سوی طالبان است.
نویسنده: مجید وقاری
117
