در ادامه این تنش ها، روزنامه "ینی مساوات" چاپ باکو درباره احتمال درگیری نظامی میان دو کشور همسایه یعنی جمهوری آذربایجان و گرجستان درمنطقه مرزی، خبر داد.
درمقابل، رسانه‌های گرجی نیز همزمان ازبرگزاری تجمعات مردمی علیه جمهوری آذربایجان برای بازگرداندن معابد تاریخی به گرجستان خبر می دهند و تصاویر این تجمعات را منعکس و توزیع می کنند.
منطقه مورد اختلاف میان جمهوری آذربایجان و گرجستان - که باکو آن را "کِشیکچی داق" و تفلیس آن را "معابد داویدگارِجی" می نامد - درمنطقه مرزی دوکشور واقع و ازحساسیت زیادی برای دولت ها و مردم دوکشور همسایه برخوردار است.
جمهوری آذربایجان تلاش می کند با تهدید تنش های گرجستان با روسیه، به طرف گرجی هشدار دهد تا وارد ماجراجویی جدید با دولت "الهام علی اف" نشود. دولت گرجستان نیز با اصرار برمالکیت این منطقه، تلاش می کند اختلاف ها با طرف آذری را به مجامع منطقه ای و بین المللی بکشاند.
ناگفته پیداست که، اختلاف های جاری و اخیر جمهوری آذربایجان و گرجستان درعمل اختلاف مواضع مقام های دوکشور است، که ازطریق رسانه های باکو و تفلیس منعکس می شود. دلیل اصلی این امر نیز به حساسیت زیاد مناطق قفقازشمالی و جنوبی به دلیل مستعد بودن برای نفوذ جریان های تروریستی نظیر داعش و حساسیت های زیاد در روابط جمهوری آذربایجان و گرجستان است.
در ارتباط با استعداد داشتن برای جذب جریان های تروریستی، "آرتور آتایوف" (Arthur Atyyov) مدیر پژوهش های قفقاز موسسه تحقیقات استراتژیک روسیه با ابراز نگرانی ازافزایش تاثیرات آشکار فرقه ضاله وهابیت و بازوی نظامی این فرقه یعنی داعش درمنطقه قفقاز، هشدار داد و گفت: "عناصر تندرو ازطریق ترکیه به آجارستان درگرجستان منتقل می شوند.
باید توجه داشت که قفقاز شمالی و جنوبی بخشی از هدف های استراتژیک داعش تلقی می شوند". مقام های باکو از زمان استقلال جمهوری آذربایجان به جای تلاش برای ایجاد یک کشور مستقل و غیروابسته، تلاش کردند سیاست خارجی این کشور مسلمان را با منافع اقتصادی و مصالح سیاسی برخی کشورهای غربی به ویژه آمریکا پیوند بزنند.
در واقع ازسال 1994 میلادی که قرارداد موسوم به "قرن" میان مقام های وقت دولت باکو و شرکت دولتی نفت انگلیس - بریتیش پترولیوم- (بی. پی) امضا شد، جمهوری آذربایجان تخت فشارهای بیگانگان، مسیرهای نامناسبی را برای صادرات نفت و گاز طبیعی به بازارهای جهانی برگزیده است.
درحال حاضر، نفت جمهوری آذربایجان ازسه مسیر به بازارهای مصرف صادر می شود که مسیر باکو- تفلیس - جیحان، مسیر اصلی صادرات نفت جمهوری آذربایجان به بازارهای جهانی است و درطول سال، بیش از 90 درصد ازنفت این کشور ازهمین مسیر به بازارهای مصرف صادر می شود.
شاید به همین دلیل است که، مقام های دولت "الهام علی اف" به جای واکنش رسمی به مقام های دولت تفلیس، با کشاندن اختلاف های جمهوری آذربایجان و گرجستان به رسانه ها، مواضع غیررسمی خود را درقبال اختلاف های مرزی به رخ طرف مقابل می کشند.
دراین زمینه، نکته قابل تامل این است که، همه ساله رهبران باکو به تمامی درخواست های دولت تفلیس پاسخ مثبت می دهند.
درحالی که عکس این شرایط و درجهت منافع دولت باکو و مردم مسلمان جمهوری آذربایجان هیچگاه رخ نداده است.
این امر از وابستگی باکو به تفلیس حکایت دارد. بدیهی است، درصورت تشدید اختلاف های دوکشور همسایه، جمهوری آذربایجان طرف مغبون این جریان خواهد بود. 139/118
نویسنده: محمدعلی طالبی
بیشتر بخوانید:
امضای توافقنامه امنیتی میان جمهوری آذربایجان و گرجستان/تحلیل
