روزنامه نیویورک تایمز نوشت، مجلس سنای امریکا، روز پنجشنبه به «مایک پومپئو» به عنوان هفتادمین وزیر امور خارجه این کشور به آسانی رای اعتماد داد و با این اقدام، این مدیر سابق سیا که در زمینه سیاست خارجی، جنگ طلب است را به یکی از عالی ترین سمت های کشور ارتقا داد.
پومپئو در نهایت توانست با 57 رای موافق در برابر 42 رای مخالف بدون نگرانی هایی که برای رای اعتماد به نامزدهای ترامپ در سنا وجود دارد، از این مجلس رای اعتماد بگیرد.
چند روز پیش، «رند پال»، سناتور ایالت کنتاکی و اصلی ترین مخالف جمهوری خواه پومپئو از فشار ترامپ برای کاهش مخالفت ها علیه پومپئو خبر داد.
نهایتا هفت عضو هیأت نمایندگی دموکرات ها در مجلس سنا به موافقان جمهوری خواه پومپئو پیوستند و به وی رای اعتماد دادند.
پنج نفراز این هفت نفر در انتخابات میاندوره ای سال جاری میلادی در ایالت هایی که ترامپ در سال 2016 برنده شده، مجددا شرکت می کنند.
رای سناتورها به مایک پمپئو، تایید جنگ طلبی های ترامپ یا تلاش برای حفظ صندلی کنگره؟
مدت کوتاهی پس از رای اعتماد سنا، پومپئو عازم دیوان عالی کشور شد و در حضور قاضی «ساموئل اِی آلیتو جونیور»، سوگند یاد کرد. پومپئو سپس به پایگاه مشترک "اندروز" رفت؛ جایی که یک هواپیما در انتظارش بود تا وی را برای دیدار با متحدان امریکا در ناتو به بروکسل ببرد.
پومپئو همچنین طی سه روز آینده به ریاض، پایتخت عربستان سعودی؛ بیت المقدس در فلسطین اشغالی و امان، پایتخت اردن سفر خواهد کرد.
«کس تیلرسون»، وزیر امور خارجه قبلی امریکا حتی به اصرار «جرد کوشنر»، داماد و مشاور ارشد رئیس جمهوری امریکا، هرگز به بیت المقدس نرفت. کوشنر در تلاش بود زمینه مذاکره برای پیمان صلح میان اسرائیلی ها و فلسطینی ها را فراهم کند.
برنامه کوتاه مدت پومپئو مشخص است.
درهفته های آینده موعد ضرب الاجل هایی که برای روسیه، کره شمالی، سوریه و ونزوئلا تعیین شده، فرا خواهد رسید. او علاوه بر مواجهه با این چالش ها، می بایست اشتباهات وزارت خارجه در دوران تیلرسون را اصلاح کند. پومپئو همچنین باید ائتلاف ها و همپیمانی های مهمی را که طی این دوران از بین رفته را مجددا برقرار کند.
با توجه به کارهای پیشِ رویِ وزارت امور خارجه، لازم بود که سناتورها به پومپئو رای اعتماد دهند.
پس از آنکه «هیدی هیتکمپ»، سناتور دموکرات ایالت داکوتای شمالی اعلام کرد که از پومپئو حمایت می کند، رای آوردن وی در سنا قطعی به نظر می رسید.
خانم هیتکمپ نیز در رقابت های انتخابات میاندوره ای در این ایالت که ترامپ سال 2016 برنده شده، شرکت خواهد کرد.
چهار سناتور دموکرات دیگر که در انتخابات میاندوره ای در ایالت هایی که ترامپ برنده شده، شرکت می کنند هم به پومپئو رای مثبت دادند.
این چهار سناتور عبارتند از: سناتور «جو دانلی» از ایندیانا، «جو مانچین سوم» از ویرجینیای غربی، «کلر مک‌کاسکیل» از میسوری و «بیل نلسون» از فلوریدا.
رای سناتورهای دموکرات در ایالت هایی که ترامپ رای آورده علیه پومپئو می تواند آنها را در معرض حمله های جمهوری خواهان از جمله ترامپ قرار دهد.
جمهوری خواهان این سناتورها را به کارشکنی متهم می کنند.
پومپئو در مسیرش برای پست جدید همچنین توانست از سد کمیته روابط خارجی سنا بگذرد.
پیشتر به نظر می رسید که این کمیته تایید پومپئو را توصیه نمی کند. اما پل، از مخالفان جدی سیاست خارجی مداخله‌گر امریکا که در این کمیته حضور دارد، روز دوشنبه قبل از رای گیری کمیته کوتاه آمد.
پومپئو به عنوان وزیرامور خارجه همچنین باید با رقبایی در داخل دولت ترامپ مواجه شود:
«جان بولتون»، سومین مشاور امنیت ملی دولت امریکا در حال نظارت بر همکاری ها در کاخ سفید است.
پومپئو علاوه بر بولتون، باید با «جان اف کلی»، رئیس دفتر کاخ سفید، «جیمز ماتیس»، وزیر دفاع و کوشنر رابطه کاری برقرار کند.
پومپئو با وجود این نکته که قبلا شغلی نظامی داشته می تواند نظر مثبت دو ژنرال چهار ستاره سابق، یعنی متیس و کلی را جلب کند.
پومپئو قبل از رفتن به دانشکده حقوق هاروارد به «وست پوینت» (دانشکده نظامی امریکا) رفته و به عنوان فرمانده تانک خدمت کرده بود.
اما تعامل با کوشنر مساله حساسی است:
کوشنر پرونده هایی دارد که از آن جمله می توان به تخلفاتش برای بستن پیمان صلح خاورمیانه (میان اسرائیل و فلسطین) و روابط نزدیک با مکزیک اشاره کرد.
روابط کوشنر با مکزیک در حالی است که ترامپ سیاست های مهاجرتی سختگیرانه ای را دنبال می کند و خواستار دیوارکشی در مرزهای جنوبی امریکا با مکزیک بود.
دلالی جرد کوشنر، برای اسرائیلی ها و نفوذ او بر ترامپ می تواند یکی از چالش های پیش روی پمپئو در دوران نمایندگی دیپلماتیک خارجی آمریکا باشد
پومپئو همچنین باید روابط وزارت امور خارجه را با «نیکی هیلی» نماینده امریکا در سازمان ملل متحد بهبود بخشد.
روابط هیلی با تیلرسون به حدی پرتنش بود که وی دستور داد عکس تیلرسون را از دفتر کارش در نیویورک بردارند.
هیلی در ضیافت شامی که وزارت امور خارجه چند روز پیش به افتخار «امانوئل مکرون» رئیس جمهوری فرانسه ترتیب داده بود، شرکت نکرد.
خدمت پومپئو به عنوان مدیر سیا برای وی سکوی پرتاب شد.
او در این دوران، با ترامپ ارتباطی محکم برقرار کرد و هر روز خلاصه ای از مهم ترین مطالب اطلاعاتی را به رئیس جمهوری گزارش می داد.
اعتماد بین آنها به قدری زیاد شد که ترامپ، ماه گذشته میلادی پومپئو را در سفری مخفیانه به پیونگ‌یانگ فرستاد تا مقدمات دیدار رئیس جمهوری امریکا را با «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی فراهم کند. قرار است این دیدار در ماه ژوئن انجام شود.
اما اولین مساله برای پومپئو برخورد با روسیه است.
وی قرار بود چند ساعت پس از فرود هواپیمایش در اروپا (بروکسل)، درجلسه صبحانه کاری در مقر ناتو شرکت کند تا درمورد اقدامات جدید امریکا برای مقابله با «ولادیمیر پوتین»، رئیس جمهوری سلطه‌جوی روسیه به بحث و تبادل نظربپردازد.
به گفته مقامات اطلاعاتی امریکا، پوتین دستور الحاق شبه جزیره کریمه به روسیه، مداخله در اوکراین، هک انتخابات امریکا در سال 2016 و قتل و یا تلاش برای قتل مخالفان بسیاری از جمله یک جاسوس سابق روس (سرگئی اسکریپال) در بریتانیا را صادر کرده است.
با وجود (ادعای) دست داشتن «بشار اسد»، رئیس جمهوری سوریه در کشتار غیرنظامیان و استفاده از سلاح های شیمیایی، پوتین همچنان از وی حمایت نظامی و دیپلماتیک می کند.
ترامپ در عین اینکه دست دوستی به سوی پوتین دراز می کند، فاصله اش را هم با او حفظ کرده است. این یا از سر ناچاری است و یا سیاستو پمپئو باید معنی آن را زودتر درک کند
نشست اروپا در واقع پومپئو را به درون هسته اصلی تناقضی می اندازد که در دوران ریاست جمهوری ترامپ مشهود است.
ترامپ از یک سو افرادی را منصوب کرده که رویکردی ضد روسی دارند و از سویی دیگر با وجود تحقیقات در مورد ارتباطش با مسکو، امیدوار است روابط خود را با روسیه افزایش دهد.
این تحقیقات به رهبری «رابرت مولر»، مشاور ویژه، در مورد ارتباط احتمالی تیم انتخاباتی ترامپ با روسیه در جریان انتخابات سال 2016 در جریان است.
قرار است ترامپ طی دو هفته آتی همچنین اعلام کند که از توافق هسته ای با ایران خارج خواهد شد یا خیر.
این توافق میان ایران ازیک سو و «باراک اوباما»، رئیس جمهوری پیشین امریکا به علاوه رهبران روسیه، بریتانیا، فرانسه، آلمان و چین بسته شد.
خارج شدن امریکا از این توافق، مناسبات با اروپا را تضعیف خواهد کرد و پاره نکردن آن نیز، بر خلاف وعده انتخاباتی ترامپ است.
پومپئو در میان جمهوری خواهان مخالف این توافق، فردی شاخص محسوب می شود. با این حال، وی در جلسه رای اعتمادش وعده داد که تلاش کند این توافق را حفظ کند.
این یکی از وعده هایی است که با اظهارات قبلی پومپئو، زمانی که عضو «تی پارتی» و نماینده کنگره از ایالت کانزاس بوده در تناقض است. چند روز پیش نشانه هایی دیده شد مبنی بر اینکه ترامپ ممکن است در این توافق بماند.
علاوه بر این، پومپئو باید یک استراتژی در قبال سوریه اتخاذ کند. مقامات دولتی امریکا پیشتر به صراحت اذعان کرده بودند در قبال سوریه، استراتژی خاصی ندارند.
پومپئوهمچنین باید درمورد جنگ تجاری با چین و اعمال تحریم های جدید علیه ونزوئلا تصمیم بگیرد.
در ونزوئلا همانطور که انتظار می رفت «نیکولاس مادورو» در انتخاباتِ 20 مه، باردیگر به عنوان رئیس جمهوری انتخاب می شود. به نظر می رسد این انتخابات به شدت غیردموکراتیک برگزار شود.
با وجود اینکه پومپئو از بسیاری کارمندان وزارت امور خارجه امریکا، بسیار جنگ طلب‌تر و محافظه‌کارتر است، انتظار می رود نسبت به تیلرسون، ورودی کم حاشیه‌تر به این وزارتخانه داشته باشد.
تیلرسون به سبک شرکت های تجاری، 12 میلیون دلار هزینه کرد تا وزارت امور خارجه را کوچک سازی کند.
وی بسیاری از دیپلمات های کشور را از این نهاد اخراج کرد و کارمندان فاسد و بی نظم را بر جای گذاشت.
137/116
بیشتر بخوانید:
رایزنی در بروکسل؛ نخستین تجربه دیپلماسی مایک پمپئو+ویدئو
اینفوگرافی: مایک پمپئو با رای سنا وزیر خارجه آمریکا شد
عبور سخت پمپئو از کمیته روابط خارجی سنا
