محمد مهدي غفاري- نمایندگان پارلمان نپال با دریافت دستوری از رئیس جمهوری این کشور در همین روز، "پوشیا کمال داهال پراچندا" را به عنوان بیست و چهارمین نخست وزیر نپال انتخاب کردند.
پراچندا از رهبران شناخته شده حزب مائوئیست است که توانست با کسب 363 رای از مجموع 573 رای به عنوان نخست وزیر انتخاب شود.
امتیازی که پراچندا در به دست آوردن آراء جهت قرار گرفتن در مقام نخست وزیری نپال کسب کرده این است که وی هم زمان موافقت احزاب کنگره و مدهسی ها را نیز کسب کرده است.
در واقع دیوبا رئیس حزب کنگره (هفت حزبی موتلف) از پیش توانست در یک رایزنی مطلوب با رهبران مدهسی، آنها را برای رسیدن به مطالباتشان در دوران زمامداری پراچندا قانع و راضی کند.
مدهسی ها بخش قابل توجهی از نفوس نپال را تشکیل می دهند که عمدتا در مجاورت با مرزهای هند ساکن هستند.
موقعیت جغرافیایی مدهسی ها و برخوردار نبودن آنها از امکانات کشوری و فقر حاکم بر مناطق مدهسی نشین و همچنین تقسیمات کشوری در سال های اخیر، باعث رنجش قوم مدهسی شد.
این در حالی بودکه مدهسی ها در همین سال ها علیه آن چه ستم مضاعف خوانده می شد اعتراض کردند.
اکنون آن طور که رئیس حزب کنگره می گوید ازطریق امضای تفاهم نامه سیاسی و اصلاح قانون اساسی نپال، روند امور به سود مدهسی ها رقم خواهد خورد.
کار شناسان امور بر این باورهستند، با توجه به توافق نامزد پست نخست وزیری نپال با کنگره هفت حزبی و مدهسی ها، احتمال این که ثبات سیاسی در این کشور توسعه نیافته و فقیر عضو سارک بر قرار شود زیاد است.
با وجود این تنها نگرانی جامعه نپال این است که پراچندا بدون رقیب وارد عرصه انتخابات شد و راضی از آن بیرون آمد که این مساله با روح نظام چند حزبی نپال در بیست وشش سال گذشته منافات دارد.
بدان معنا که بازهم یک مائوئیست در پست نخست وزیر قرار گرفته است.
در سال گذشته اولین قانون اساسی نپال با هدف پایان دادن به بی ثباتی ها، ایجاد وفاق ملی و رونق بخشیدن به امور گردشگری و انسجام ساختاری حکومت و ارگانها تصویب شد، با این حال همین قانون از منظر مدهسی ها دارای نواقصی بوده است.
در 2008 نظام چهار صد ساله پادشاهی در نپال ازهم پاشید و جای خود را به نظام جمهوری چند حزبی داد.
واقعیت این است که مائویست ها در فروپاشی نظام سلطنتی سهم زیادی داشتد اما مشکل در همین جا است که مائویست ها به سیاست تمامیت خواهی روی آوردند ودر پی سهم خواهی بیشتر برای اداره کشور هستد و این رویکرد مائوئیستها اساسا با نظام چند حزبی نپال منافات دارد.
شاید بتوان گفت: مشکل مدهسی ها یکی از مشکلات جدی نپال است در حالی که این کشور هنوز با ثبات سیاسی و بر قراری قانون و عدالت اجتماعی و اقتصادی فاصله دارد.
دراین نکته تردیدی نیست که نپال به هر میزان که به سمت ثبات و تحکیم موقعیت سیاسی و اجتماعی پیش برود به همان میزان می تواند ازمواهب و کمک های دو همسایه قدرتمند خود یعنی چین وهند بهره مند باشد والبته گذشت زمان به اثبات این مساله کمک خواهد کرد.
