روزنامه ژاپن تایمز در مقاله خود نوشت: در نگاه اول، مدل و الگوی ایده آل برای ورود و نفوذ در کره شمالی مدل ویتنام است.
درهای ویتنام به روی سرمایه گذاری خارجی باز بوده و همچنین این کشور دارای بازار سهام فعالی است که اتفاقا شرکت های داخلی ویتنام در این بازار نقش فعالی دارند.
به هرحال، ویتنام تا حد زیادی به سرمایه گذاری خارجی وابسته است، که بیشتر آن برای تولید محصولاتی است که به بازارهای کشورهای ثروتمند صادر می شوند.
در نتیجه، ویتنام به طور منحصر به فردی دارای اقتصاد باز است که صادرات آن به 100 درصد تولید ناخالص داخلی این کشور می رسد.
حتی اگر برابری توان خرید با تولید ناخالص داخلی 7300 دلار یعنی چهار برابر کره شمالی باشد، بازهم نمی توان از آن به عنوان مدل و الگویی یاد کرد که «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی بتواند از ان تقلید کند.
کره شمالی در واقع فاقد چندین ویژگی است که باعث موفقیت ویتنام شده است.
کره شمالی از نیروی کار در دسترس و تحصیلکرده برخوردار نیست.
این کشور به اندازه زیادی انزواطلب است و تماس بسیار محدود و کمی با دنیای بیرون دارد.
کره شمالی همچنین وابستگی زیادی به چین دارد و 90 درصد صادرات خود را به این کشور می فرستد، در حالی که این میزان تنها 15 درصد تولید ناخالص داخلی آن را تشکیل می دهد.
با توجه به ماهیت و طبیعت نیروی کار در کره شمالی و همچنین عدم تمایل رهبری و مردم این کشور به حضور بین المللی، استراتژی ویتنام هرگز برای اجرا در کره شمالی مناسب نخواهد بود.
اجرای الگوی ویتنام در واقع مستلزم نوعی باز بودن فضا برای حضور خارجی در کشور است که این امر برای کیم خطرناک بوده و حامیان حکومت وی آن را نمی پذیرند.
مسیر جایگزین برای پیونگ یانگ
در این میان اما مسیر جایگزینی وجود دارد.
در حال حاضر، کره شمالی تا حد زیادی به چین وابسته است؛ به طوریکه این کشور 90 درصد از تجارت محدود خارجی کره شمالی را به خود اختصاص داده است.
در این حالت، در حالی که تنها یک خریدار و یک فروشنده وجود دارد، احتمال انجام توافقی عادلانه در این میان بسیار کم است.
از سوی دیگر، روسیه نیز دارای 17 کیلومتر مرز مشترک با کره شمالی است، و در گذشته دو کشور دارای روابط صمیمانه ای با یکدیگر بودند.
اقتصاد روسیه که به اندازه زیادی حول محور صنعت می چرخد می تواند به خوبی از منابع معدنی کره شمالی استفاده کند.
روسیه همچنین دارای بخش خصوصی بسیار گسترده و فعالی است که زمینه خوبی را برای انطباق کره شمالی با دنیای جدید فراهم می کند.
روسیه نشان داده است که تمایل زیادی به سرمایه گذاری در صنعت ماهواره در کشوری در نزدیکی خود دارد که این کشور به دلایل استراتژیک ارتباطات قوی با مسکو داشته باشد.
چنین موقعیتی نیازمند بازبودن زیاد درهای این کشور همسایه به روی تجارت بین المللی و جهان غرب (آنگونه که در خصوص ویتنام دیده می شود) نیست.
با این حال، چنین فعالیتی می تواند به توسعه اقتصادی قابل توجه در کره شمالی و بهبود وضعیت کنونی آن منجر شود.
مثال های چنین کشورهایی که دارای درجات مختلف وابستگی به اقتصاد روسیه هستند عبارتند از قرقیزستان، ازبکستان، تاجیکستان و بلاروس.
همه کشورهای نام برده شده به لحاظ برابری توان خرید با تولید ناخالص داخلی از کره شمالی غنی تر و داراتر هستند.
در میان این کشورها بلاروس دارای صادراتی معادل 55 درصد تولید ناخالص داخلی و تاجیکستان دارای صادراتی معادل 16 درصد تولید ناخالی داخلی است.
همچنین این کشورها از نظر باز بودن آنها برای تجارت بین المللی در وضعیتی بهتر از کره شمالی و بدتر از ویتنام قرار دارند.
از سوی دیگر، کره شمالی به علت دسترسی به دریا و همچنین مسیرهای تجارت بین المللی در وضعیتی بهتر از کشورهای آسیایی نام برده قرار دارد.
کره شمالی همچنین می تواند درهای خود را به روی تجارت با کره جنوبی و حتی کشورهای غربی نیز باز کند.
اعتبار بانک های غربی نیز در این میان می تواند نقش تسهیل کننده ای ایفا کند.
توسعه اقتصادی کره شمالی در گرو امضای دو معاهده
به هرحال، کیم برای کمک به توسعه اقتصادی در کره شمالی نیازمند امضای دو معاهده است.
وی ابتدا باید توافقنامه ای با «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری امریکا به منظور پایان دادن به تحریم های بین المللی و اجازه فعالیت شرکت های خارجی در کره شمالی امضا کند.
نکته مهم و مشکل افرین در این زمینه فعالیت های موشکی و هسته ای کره شمالی است.
رهبر کره شمالی همچنین باید توافقنامه اتحاد و همکاری با روسیه امضا کند که از پشتوانه سیستم بانکی غربی برخوردار باشد.
کیم به همین منظور نیازمند انجام مذاکره بر سر برنامه ها و فعالیت های هسته ای و موشکی کره شمالی است.
از سوی دیگر، محدود شدن فعالیت های موشکی کره شمالی به معنی محدود شدن قدرت نظامی وی و در نتیجه کاهش دوران قدرت او است.
در نهایت اما باید گفت که نشست ترامپ و کیم در صورت وقوع باید در حقیقت نشستی میان ترامپ، کیم و پوتین باشد.
نتیجه این نشست نیز باید توافقی باشد که به نفع همه طرف ها و همچنین مردم کره شمالی است.
مشوق ها در این زمینه وجود دارند، اما سوال این است که آیا مذاکره کنندگان از هوش لازم برای دست یابی به نتیجه قابل قبول برخوردار هستند یا خیر.
مترجم: خزائی
116/111
بیشتر بخوانید:
انتقاد کره شمالی از رئیس جمهور امریکا/درخواست ژاپن بر افزایش فشار جامعه بین‌المللی به کره شمالی
رهبر کره شمالی خواستار بهبود روابط و توافق با کره جنوبی شد
درخواست کره شمالی از سازمان ملل برای بهبود روابط دو کره
