به گزارش ایران پرس، این 12 نفر در جریان جنگ بوسنی در سال‌های 1992 تا 1995 کشته و در یک گور جمعی در نزدیکی کوه "ایگمان" در غرب "سارایوو دفن شده بودند.
جنگ در بوسنی در دهه 90 میلادی بیش از 100 هزار کشته برجا گذاشت.
پس از فروپاشی یوگسلاوی، جمهوری بوسنی و هرزگوین، در پی همه‌پرسی استقلال در سال 1992، اعلام موجودیت کرد. این اتفاق، آغازگر جنگ بوسنی بود.
صرب های بوسنی با هدف تشکیل صربستان بزرگ با حمایت مستقیم "اسلوبودان میلوشویچ" Slobodan Milošević و تحت رهبری "رادوان کاراجیچ" Radovan Karadžić و "راتکو ملادیچ" Ratko Mladić جنگ خونین و وحشتاکی را به راه انداختند.
البته جنگ صرب‌ها علیه بوسنی و هرزگوین، فقط یک جنگ ملی و بر سر خاک نبود، بلکه با هدف و تلاش برای از بین بردن مسلمانان و پاکسازی نژادی انجام گرفت.
قتل عام های جمعی، تجاوز گروهی به زنان، پاره کردن شکم زنان باردار و بیرون آوردن جنین تنها گوشه ای از جنایات صربهای بوسنی بود.
اوج این جنایت در ماه های پایانی نسل کشی مسلمانان در 11 ژوئیه سال 1995 در "سربرنیستا" در شهر امن اعلام شده توسط سازمان ملل و مورد حفاظت کلاه آبی های هلندی سازمان ملل اتفاق افتاد.
در یازدهم ژوئن 1995 حدود 10 هزار غیرنظامی مسلمان از هراس ارتش صرب به اردوگاه سازمان ملل متحد در سربرنیتسا پناه بردند. سربازان هلندی که مسئولیت حفاظت از منطقه را بر عهده داشتند، همان روز شهر را تسلیم صرب ها کردند. مردان و جوانانی که توسط نیروهای صرب به اسارت برده شدند و جمعیت آنها حدود 8500 نفر می رسید بر اساس گزارش های سازمان های بین المللی توسط نیروهای نظامی صرب به فرماندهی راتکو ملادیچ تا تاریخ 19ژوئیه بصورت سازمان دهی شده وسیستماتیک در مناطق حومه این شهر قتل عام شدند.
این قتل عام بزرگترین نسل کشی در اروپا بعد از جنگ جهانی دوم محسوب می شود.117
بیشتر بخوانید:
صدور حکم حبس ابد برای"قصاب بوسنی"
