این انفجار که در منطقه تقسیم (تکسیم) استانبول رخ داده، شش کشته و 42 زخمی بر جای گذاشته است.
در همین ارتباط، رسانه های رسمی ترکیه گزارش داده اند: انفجاری در خیابان استقلال مشرف به میدان تقسیم استانبول رخ داد. بعد از این حادثه، تیم‌های پزشکی زیادی به محل اعزام شدند. نیروهای امنیتی هم منطقه را محصور کرده بودند.
وزیر کشور ترکیه با اعلام خبر بازداشت یک زن به عنوان عامل بمب‌گذاری در استانبول مدعی شد: "حزب کارگران کردستان ترکیه (پ.ک.ک.) مسئول این انفجار است.
«رجب طیب اردوغان» رئیس جمهوری ترکیه نیز در این زمینه گفته است: "انفجار در میدان تقسیم ترکیه تروریستی بود و تاکنون می‌دانیم که یک زن در آن دست داشته است."
موضوع همچنان در دست بررسی است.
«آدم ناملی» کارشناس ترکیه‌ای نیز درباره انفجار تروریستی میدان تقسیم در گفت وگو با خبرگزاری تسنیم اظهار داشت: "این رویداد شبیه اتفاقات دیاربکر و آنکارا در سال 2015 میلادی است که در آستانه انتخابات رخ داد و باعث کشته شدن بیش از 110 نفر شد."
در شرایطی که گمانه زنی ها درباره انفجار استانبول ادامه دارد، یک واقعیت غیرقابل انکار در این جریان مشهود است. این واقعیت نشان می دهد که هر چه ترکیه به انتخابات سال آینده میلادی به منظور انتخاب رئیس جمهوری و نمایندگان پارلمانی نزدیک تر می شود، تحرکات تروریستی در این کشور نیز ابعاد گسترده تری خواهد گرفت.
تجربه دو دهه گذشته این حقیقت را اثبات می کند که در زمان برگزاری انتخابات و یا اتخاذ تصمیم گیری های مهم، ترکیه با بحران های عجیب و غیرقابل مهاری مواجه می شود.
به هر حال، صرفنظر از نوع عملیاتی که در میدان تقسیم رخ داده است و طرح اتهام هایی که از سوی مقام های دولت آنکارا مطرح می شود، باید گفت، در انفجار اخیر استانبول، دست بیگانگان به ویژه دولت های غربی به رهبری آمریکا و انگلیس در کار بوده است.
آمریکا و انگلیس نفوذ زیادی در ترکیه دارند و در طول دهه های گذشته از اقتصاد به عنوان «پاشنه آشیل» و نقطه ضعف دولت های حاکم بر آنکارا بهره برداری می کرده اند.
با وجود این، به نظر می رسد مقام های آنکارا به منظور پایان دادن به فعالیت های حزب کارگران کردستان ترکیه (پ.ک.ک)، تلاش می کنند از طریق این حزب فعال، آمریکا را تحت فشار قرار دهند. با وجود این، بعید به نظر می رسد ترکیه در این زمینه بتواند از دولت های غربی به ویژه آمریکا امتیازی دریافت کند.
«سلیمان سویلو» با انتقاد از دولت آمریکا به دلیل حمایت از عاملان این انفجار و کشتار مردم استانبول گفت: "پیام تسلیت واشنگتن به دولت و ملت ترکیه درباره این انفجار در واقع بازگشت مجرم به صحنه جنایت است."
واقعیت آن است که مقام های آنکارا که در برآوردهای خود پیرامون نابودی حزب کارگران کردستان به نتیجه مورد نظر خود دست نیافته اند، تلاش می کنند با همراهی آمریکا به نتیجه برسند.
مطالعات حاکی از آن است که دولت های حاکم بر ترکیه تاکنون بدون حمایت های کشورهای دیگر به ویژه قدرت های سلطه گر، نتوانسته اند هدفی را درمنطقه و جهان محقق سازند.
در حقیقت باید گفت، مناقع ترکیه زمانی محقق خواهد شد که منافع کشورهای سلطه گری نظیر آمریکا و انگلیس در این منطقه محقق شود. اگر منافع دولت های سلطه گر در منطقه محقق نشود، بعید است که مقام های ترکیه بتوانند یک گام به پیش بردارند. این رویداد به معنای آن است که بخش اعظم توان نظامی و سیاسی ترکیه در اتحاد با کشورهای غربی نهفته شده است و بدون حمایت های آن ها، خواسته های ترکیه به پیش نخواهد رفت.
در یک جمع‌بندی کلی از وقوع انفجار در محله «بی‌اوغلو» استانبول، باید گفت، گمانه زنی ها درباره متهم کردن احزاب مخالف دولت آنکارا و یا دخالت دولت های خارجی در ترکیه عامل این انفجار بوده است، چندان دقیق نیست.
در حقیقت، بسیار زود است که محافل سیاسی وارد این گونه رایزنی ها شوند. ترکیه به دلیل نزدیکی بیش از حد انتظار دولت های غربی به روسیه، بی مهری به معارضان سابق دولت قانونی حاکم بر سوریه که متحدان پیشین دولت آنکارا محسوب می شدند، اخراج پناهجویان افغان و تشدید تنش ها با یونان و اتحادیه اروپا ممکن است از سوی هر یک از این تشکیلات و یا دولت ها در معرض تهدید و آسیب های غیرقابل جبران قرار بگیرد.
به عبارت دیگر، باید منتظر ماند و دید که واقعه تلخ استانبول را کدام یک از تشکل های خارجی و یا حتی تشکل های وابسته به دولت آنکارا رقم زده اند.
نویسنده: محمدعلی طالبی
117
