پیش از این سازمان ملل متحد اعلام کرده بود، تعداد افراد نیازمند به کمکهای بشردوستانه در افغانستان به 28.3 میلیون نفر رسیده است اما اکنون 29 میلیون نفر به این کمک‌ها نیاز دارند. این بدان معنا است طالبان در دو سال گذشته که باردیگر در افغانستان به قدرت بازگشته است نتوانسته در مورد حل مشکلات مردم این کشور بخصوص در مورد مواد غذایی و معیشتی اقدام جدی صورت دهد و همچنان مردم افغانستان نیازمند کمکهای بین المللی هستند. اگرچه اشغالگران امریکایی و متحدان آن در دو دهه گذشته زیرساختهای کشاورزی و اقتصادی افغانستان را به نابودی کشاندند اما در دو سال گذشته طالبان از این فرصت برخوردار بوده است که با توسعه همکاری با کشورهای همسایه و ایجاد بستر مناسب برای تقویت موقعیت بین المللی افغانستان در جهت رفع نیازهای مردم این کشور تلاش کند.
«اسدا... زائری» کارشناس سیاسی در این باره می گوید: "افغانستان از ظرفیت های بسیار بالقوه برای حل مشکلات غذایی مردم این کشور برخوردار است که با برنامه ریزی از جمله کشت جایگزین با خشخاش می توان حداقل زمینه حل مشکلات غذایی مردم افغانستان را فراهم کرد. افغانستان دارای زمین های حاصلخیز زیادی به همراه آب است که بهره مندی از آنها نیازمند اراده لازم است."
مردم افغانستان در حالی با مشکلات روز افزون مواجه هستند که بنا به اعلام سازمان ملل متحد برای کمک به نیازمندان و پیشبرد سایر برنامه‌های بشردوستانه در افغانستان دستکم به 2 میلیارد و 260 میلیون دلار نیاز است. سازمان ملل متحد گفته است از پایان سال 2022 تاکنون با 924 میلیون دلار کمک بین المللی دستکم یک بار به 17.3 میلیون نفر در افغانستان کمک ارایه کرده است. اما به نظر می رسد جامعه بین المللی نیازهای مالی نهادهای بین المللی برای کمک به مردم افغانستان را به طور کامل تامین نمی کند که یکی از دلایل آن ایجاد بی انگیزگی و ناامیدی از تحولات آتی افغانستان است که می تواند خسارات جبران ناپذیری را بر افغانستان وارد کند.
«اسماعیل باقری» کارشناس مسایل سیاسی در این باره می گوید: "افغانستان برای جلب کمکهای بین المللی بیش از هر زمانی نیازمند جلب اعتماد جهانی و منطقه ای است و به نظر می رسد طالبان دراین مسیر موفق عمل نکرده است. این بدان معنا است که طالبان به عنوان حکمران افغانستان با مسئولیت پذیری در برابر سرنوشت مردم این کشور باید با تجدید نظر در برنامه و سیاستهای حاکمیتی خود ضمن جلب اعتماد داخلی در جهت تقویت حسن همجواری نیز تلاش کند."
در هر حال، ادامه مشکلات معیشتی و غذایی مردم افغانستان نه تنها شرایط زیستی آنها را تهدید می کند بلکه موجب افزایش مهاجرت آنان نیز می شود که این وضعیت زیبنده مردم افغانستان نیست که مردمان پرتلاشی هستند و از نعمت زمین و آب برخوردارند. اعلام تداوم و افرایش کمک های بین المللی به افغانستان اگر چه بیانگر ادامه توجه جهانی به وضعیت آنان است اما در کلیت مساله نمی تواند پاسخگوی نیازها و انتظارات مردمی باشد که به راحتی و با پشتکار می توانند نیازهای خود را تامین و در جهت حرکت چرخ اقتصاد تلاش کنند.
نویسنده: مجید وقاری
115
