به گزارش ایران پرس به نقل از روزنامه گاردین، کاهش بودجه بخش های بهداشت و رفاه اجتماعی عامل توقف رشد امید به زندگی است و به زودی پیر شدن جمعیت، فشار بر بخش های بهداشتی و مراقبتی این کشور را افزایش خواهد داد.
در سال 1919 در بریتانیا، مردان به طور متوسط 52 سال و 5 ماه و زنان 56 سال و یک ماه عمر می کردند که در سال 1946 این میزان به ترتیب 64 سال و یک ماه و 68 سال و 7 ماه رسید.
در سال 2010 امید به زندگی در بریتانیا به 78 سال و 7 ماه و 82 سال و 6 ماه رسید و از آن زمان تقریبا رشد نداشته است.
امید به زندگی یک شاخص آماری است که نشان می‌دهد متوسط طول عمر در یک جامعه چقدر است و هر چه شاخص‌های بهداشتی و همچنین درمانی بهبود یابد امید به زندگی افزایش خواهد یافت و از این رو این شاخص یکی از شاخص‌های سنجش پیشرفت و عقب ماندگی کشورها است.
بر اساس آمار سازمان ملل متحد ، سوازیلند، موزامبیک، زیمبابوه، سیرالئون و لسوتو در پایین ترین رده امید به زندگی قرار دارند. 113/111
بیشتر بخوانید:
حمایت مجلس انگلیس از تداوم اجرای سیاست ریاضت اقتصادی
