"سوزان رایس" مشاور امنیت ملی دولت اوباما، در مطلبی در تارنمای روزنامه نیویورک تایمز نوشت؛ سخنرانی های رئیس جمهور آمریکا در سازمان ملل متحد، نشان دهنده قصد وی مبنی بر نادیده گرفتن بزرگترین تهدیدات آمریکا از جمله چین و دلیلی بر آتش افروختن و ایجاد مناقشات تازه است.
"دونالد ترامپ" رئیس جمهور آمریکا، در حالی در نیویورک حاضر شد که در محاصره جریاناتی مانند تحقیقات روسیه، پشت پاخوردن از دولت خود، انتخابات میان دوره ای و مشکلات مرتبط با انتخاب قاضی کاوانا بود.
در اولین نگاه، اینگونه به نظر می رسد، اکنون که دونالد ترامپ برای دومین بار در مجمع عمومی سازمان ملل متحد ظاهر می شود، از حیث خودخواهی وحشیانه، انزواگرایی ناسیونالیستی و کرنش طوطی وار در برابر خودکامگی هایش؛ به سال گذشته بسیار شبیه بوده است.
اما این بار، آمریکایی ها در جریان تماشای خنده جهانیان به رئیس جمهورشان، تحقیر بیشتری را متحمل شدند. کسی که گزافه گویی های دروغینش، دیگر ایجاد شوک نمی کند، اما حاضرین را تحریک می کند تا وی را مسخره کنند.
با توجه به این درام، به راحتی ممکن است ملاقات های ترامپ را با جلسات مستی و پیام های ناخواسته، اشتباه بگیریم. اما ناظران دقیق نباید از دانستن هدف واقعی رئیس جمهور آمریکا از حضور در سازمان ملل متحد منحرف شوند؛ زیرا این امر نتایج بدی را به همراه خواهد داشت.
اقدام رئیس جمهور آمریکا در چهار حوزه سیاست انتقادی، پیش درامدی بود بر قصد وی مبنی بر نادیده گرفتن بزرگترین تهدیدات ایالات متحده و ایجاد اختلافات تازه، در جایی که چنین اقداماتی نه لازم است و نه عاقلانه به نظر می رسد.
فراتر از سخنرانی ایدئولوژیکی افراطی و دیوانه وار وی در در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، اظهارات رسمی روز چهارشنبه ترامپ در شورای امنیت بود. و در نتیجه، اکنون ما دلایل زیادی برای نتیجه گیری داریم که به طور کلی منظور ترامپ همان چیزی است که می گوید و (در نهایت) وی، بسیاری از تهدیداتش را جامه عمل خواهد پوشاند.
دلیل اول این است که " دونالد ترامپ" رئیس جمهور آمریکا، در تصمیم خود مبنی بر تبرئه روسیه و کاهش تهدید جدی که از سوی روسیه متوجه آمریکا و متحدانش است، مصمم تر شده است.
ترامپ در یکی از جلسات شورای امنیت که به منع گسترش سلاح های شیمیایی، بیولوژیکی و هسته ای اختصاص داده شده بود، از محکوم کردن روسیه در خصوص ادعای بریتانیا مبنی بر حمله اخیر روسیه با عامل عصبی مرگبار نوویچوک به چهار نفر در بریتانیا، چشم پوشی کرد.
"سرگئی اسکریپال" به همراه دخترش یولیا،اوایل سال 2018، بر اثر تماس با ماده‌ای سمی در شهر سالزبری بریتانیا مسموم شدند. دولت بریتانیا، مسکو را به مسمومیت اسکریپال‌ها با ماده نوویچوک، ساخت روسیه متهم کرده و به موجب آن ۲۳ نفر از دیپلمات‌های این کشور را اخراج کرد. روسیه نیز که هرگونه دخالت در این حادثه را رد کرده بود، ده‌ها نفر از دیپلمات‌های بریتانیایی را از خاک این کشور اخراج کرد.
سرگئی اسکریپال سال ۲۰۱۰، هنگام تبادل جاسوسان بین واشنگتن و مسکو به بریتانیا پناهنده شد که در آن، روسیه چهار جاسوس خود را با ۱۰ جاسوس آمریکا مبادله کرد.
وی پیش‌تر مأمور اطلاعاتی روسیه بود که به دلیل جاسوسی برای دولت بریتانیا در سال ۲۰۰۶ (۱۳۸۵) به ۱۳ سال حبس در مسکو محکوم شد. او متهم بود که هویت جاسوسان روس را در اروپا به سازمان جاسوسی ام. آی.۶ گزارش داده است.
ماه مه گذشته نیز دو تبعه بریتانیایی در منطقه امزبری در نزدیکی سالزبری بر اثر تماس با ماده‌ای به سرنوشت اسکریپال‌ها دچار شده و بعداً اعلام شد که یکی از این افراد جان‌باخته است. پلیس معتقد است که این افراد بر اثر تماس با نوویچوک مسموم شده‌اند.
از نقطه نظر نویسنده، تا به حال اتفاق نیفتاده است که ترامپ در دیداری که محوریت آن حاکمیت آمریکا باشد، به مداخله بیش از حد و مداوم روسیه در روند دموکراتیک ایالات متحده اشاره کند. به دلایلی که می توان امیدوار بود به زودی شفاف و روشن شود، رئیس جمهور ایالات متحده همچنان مصمم است که با خطرناکترین دشمن آمریکا کنار بیاید، هر چند که از نظر نویسنده، این مساله به قیمت ضرر به امنیت ملی آمریکا باشد.
نکته دوم این است که رئیس جمهور آمریکا همچنان در این تصور غلط به سر می برد که توانسته است تهدید جدی کره شمالی را به طور موثری رفع کند. با توجه به کاهش تنش های بین کره شمالی و کره جنوبی و گفت وگوهای صورت گرفته بین ترامپ و کیم جونگ اون رهبر کره شمالی، اکنون سیاست «آتش و خشم» مورد ترجیح دولت آمریکا است.
در حالی که توقف آزمایش های هسته ای و موشکی کره شمالی اولین قدم ضروری است، در مقایسه با همین زمان در سال گذشته، دولت آمریکا نتوانسته است به صورتی کامل، قابل اثبات و غیرقابل برگشت، برنامه هسته ای کره شمالی را متوقف کند.
در حقیقت در حالی که رئیس جمهور آمریکا، شجاعت کیم جونگ اون را ستایش می کند و برای جدیدترین دوست خود آرزوهایی را اعلام می کند، کره شمالی بین ایالات متحده و متحدان منطقه ای آمریکا خط جدا کننده ای می کشد، بدین صورت که دریک زمان واحد، با دولت آمریکا بازی می کند، از طرفی وقت کشی می کند تا برای خود زمان بخرد و تا جایی که می تواند توهم پیشرفت را حفظ کند.
نکته سوم این است که دونالد ترامپ، تنها توانست بحران بوجود آمده با چین را از حوزه اقتصاد تا حوزه سیاسی و امنیتی تشدید کند. ترامپ بدون ارائه هرگونه شواهدی، در شورای امنیت، چین را متهم به دخالت در انتخابات میان دوره ای 2018 "علیه دولت خود" کرد. وی اظهار داشت: «آنها نمی خواهند من یا حزب من برنده شویم زیرا من اولین رئیس جمهور آمریکا هستم که تا کنون چین را در تجارت به چالش کشیده است.»
این اتهام، اتهامی تکان دهنده است زیرا وی قصد دارد از این طریق، چین را با روسیه مقایسه کند. در حالی که به دخالت روسیه در انتخابات آمریکا، توسط رئیس جمهور این کشور اشاره ای نشده است و این مساله (اتهام به چین)، آتش دشمنی با چین را در بین جمهوری خواهان آمریکا افروخته تر خواهد کرد. در نتیجه، اگر حزب جمهوری خواه نتواند دولت و حتی مجلس سنا را حفظ کند، این مساله بهانه ای برای از دست دادن این دو مسند خواهد بود.
دولت ترامپ به طور چشمگیری چین را کم اهمیت جلوه می دهد و به ظاهر، فرض می کند که چین فحاشی های ترامپ را تحمل خواهد کرد. اما طی هفته جاری، این خطر به طور قابل توجهی افزایش یافت، به طوری که جنگ تجاری با چین، به درگیری گسترده تر اقتصادی و حتی مناقشه های آسیب زننده تری تبدیل خواهد شد.
در نهایت، دولت ترامپ تصمیم خود را مبنی بر فروپاشی اقتصادی ایران و به طور بالقوه از لحاظ نظامی، اعلام کرده است. ماه مه 2018 ترامپ، با بهانه ی ناروای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح های هسته ای، از «توافق هسته ای ایران در سال 2015» عقب نشینی کرد. او این هفته نیز قول داده است که تحریم ها علیه ایران را افزایش خواهد داد و هشدار داده است که «هر شخص یا نهادی که از این تحریم ها پیروی نکند، با عواقب شدیدی روبرو خواهد شد.»
جان بولتون مشاور امنیت ملی آمریکا، نزدیکترین متحدان آمریکا را مستقیما هدف قرار داده و گفته است: «ما قصد نداریم اجازه دهیم تحریم ها توسط اروپا یا هر کس دیگری از بین بروند.»
چنین تشدید تنش ها علیه ایران، چشم انداز جنگ در خلیج فارس را در بر خواهد داشت، که برای آن لازم است ترامپ، مشخص کند نیاز به سرگرمی بیشتری نسبت به توییت روزانه در توییتر دارد!
سفر هفته جاری ترامپ به سازمان ملل متحد، آمریکا را در مسیری خطرناک تر قرارمی دهد که طی آن آمریکا وارد تنش با کشورهای قدرتمندی می شود که به عقیده نویسنده، این کشور اصلا به دنبال آن نیست.
به علاوه ترامپ در حال نادیده گرفتن تهدیدات مداومی از سوی دشمنان قسم خورده، با اراده و دارای توان لازم است که می توانند آسیب جدی به آمریکا وارد کنند. در این دوران ناخوشایند، بالا و پایین، سیاه و سفید، جابجا شده اند و آمریکا در میان ملت های جهان، درانزوا، بی ملاحظه گی و مورد تمسخر واقع شدن، به سر می برد.
مترجم: الهام سلیمانی
بیشتر بخوانید:
رایس: ترامپ، آمریکا را در خدمت ولیعهد سعودی قرار داده‌است
سوزان رایس: خروج آمریکا از «برجام اوج» حماقت است
انتقاد سوزان رایس از مواضع ترامپ در اجلاس ناتو
منبع: https://www.nytimes.com/2018/09/26/opinion/trump-susan-rice-united-nations-reckless-alone-ridiculed.html
