ارگ بم در مرکز یک دژ قرار دارد و از آنجا که این ارگ در بالاترین نقطه دژ است به کل این دژ، ارگ بم گفته می‌شود.
این ارگ در محیطی بیابانی ساخته شده است و فضایی حدود 180 هزار متر مربع را اشغال کرده است.
هرچند در رابطه با تاریخ دقیق ساخت این بنا گمانه‌زنی‌هایی شده است، اما ساخت این مجموعه متعلق به دوره امپراتوری هخامنشی بین قرن چهارم تا ششم قبل از میلاد است.
پس از اینکه مردم در دوره‌های مختلف به مدت دو هزار سال در ارگ بم زندگی کرده‌اند، این ارگ در دوره قاجار تخلیه شد.
این منطقه زمانی یکی از مهمترین مناطق تجاری محسوب می‌شده است و شهرت آن به دلیل تولید پارچه‌های ابریشمی و نخی بوده است.
این ارگ در تقاطع جاده ابریشم واقع شده بود و نقطه اتصال شرق به غرب محسوب می‌شده است.
ارگ بم در کنار شهر تاریخی بم در اثر یک زمین لرزه شدید، تقریبا به طور کامل تخریب شد.
تعدادی از کشورها برای بازسازی این ارگ با ایران همکاری کردند. تمام این تلاش‌ها برای زنده نگه داشتن یاد ارگ بم بوده است.
پیش از زمین لرزه، ارگ بم یکی از بزرگترین بناهای گلی دنیا به حساب می‌آمد. تمام خانه‌ها از آجرهای پخته شده گلی ساخته شده بودند.
این مجموعه به دو قسمت تقسیم شده بود. قسمت مربوط به حاکم و قسمت مربوط به ساکنین که اطراف قسمت اول را احاطه می کرد.
قسمت مربوط به حاکم، شامل ساختمان‌هایی از جمله خانه حاکم، سرباز خانه، اصطبل، حمام و برج دیده‌بانی میشد.
ناحیه مربوط به ساکنین نیز شامل انواع ساختمانها با معماریهای مختلف از جمله معبد، کاروانسرا، حمام و بازار میشد.
این دو قسمت اصلی از طریق یک دروازه به یکدیگرمتصل می شد.
ارگ بم با دیوارهای برج‌های بلند محصور شده بود.
به غیر از دیوارهای بلند دژ، برج‌های بادگیر زیادی وجود داشتند. این برج‌ها می‌توانستند باد را حبس کنند و آن را به سمت ساختمان هدایت کنند.
در سال 1383 ارگ بم در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
