انقلاب مردم بحرین علیه رژیم آل خلیفه موسوم به «انقلاب مروارید» از 14 فوریه 2011 آغاز شد.
این انقلاب 14 فوریه 2019 وارد نهمین سال خود می شود. پس از گذشت 8 سال، سوال های مختلفی در خصوص انقلاب بحرین وجود دارد، اما مهمترین سوال این است که چرا با وجود فشارهای آل خلیفه و در پیش گرفتن سیاست سرکوب و همچنین عدم حمایت جهانی، این انقلاب متوقف نمی شود؟
سرکوب، نتیجه ای معکوس برای آل خلیفه
علل مختلفی را در این خصوص می توان مطرح کرد. یکی از علل این است که در پیش گرفتن سیاست سرکوب توسط رژیم آل خلیفه سبب شد انقلابیون بحرینی برای تعقیب اهداف خود مصمم تر باشند.
در واقع، سرکوب، نتیجه ای معکوس برای آل خلیفه داشته و ضمن اینکه مانع «نوسازی و ترمیم» حکومت آل خلیفه شده، انقلابیون را برای براندازی این حکومت خانوادگی مصمم تر کرده است.
همراهی رهبران مذهبی و سیاسی با مردم
عامل دیگر تداوم انقلاب بحرین، همراهی رهبران مذهبی و سیاسی با مردم این کشور است. با وجود اینکه، آل خلیفه خشونت هدفمندی را علیه رهبران مذهبی و سیاسی بحرین اعمال کرده است، اما این رهبران نه تنها از انقلابیون جدا نشده بلکه حمایت از انقلاب را افزایش داده اند.
شیخ عیسی قاسم، روحانی برجسته بحرینی از جمله رهبرانی است که با وجود اینکه دو سال را در اقامت اجباری در منزل گذرانده، سلب تابعیت شده و همچنین به سوء استفاده از شرع متهم شده است، اما در مقابل اتهام ها و اقدام های رژیم آل خلیفه مقاومت کرده و در نهایت نیز آل خلیفه مجبور شد این روحانی برجسته را به خارج از بحرین تبعید کند.
اقدام های آل خلیفه علیه شیخ عیسی قاسم و دیگر رهبران مذهبی و سیاسی سبب شد مردم بحرین برای استقامت در مقابل رژیم اراده جدی تری داشته باشند.
حسین امیرعبداللهیان عنوان می کند که رهبری شیخ عیسی قاسم و پایداری مردم بحرین از علل اصلی تداوم انقلاب این کشور است.
چرا انقلاب مردم بحرین، به ثمر ننشسته است؟
اما سوال دیگر این است که چرا با گذشت 8 سال از انقلاب مردم بحرین، این انقلاب هنوز به ثمر ننشسته است؟
مهمترین عامل در این خصوص، مداخله خارجی در حمایت از رژیم آل خلیفه و انفعال جامعه جهانی در مقابل جنایت های این رژیم است.
عربستان سعودی که بحرین را حیاط خلوت خود می داند، تنها یک ماه پس از آغاز قیام مردم این کشور علیه آل خلیفه یعنی در 14 مارس 2011 با هدف حمایت از رژیم حاکم، به بحرین لشگرکشی کرد و همچنان نیز حضور پررنگی در تحولات این کشور از جمله در تقویت رویکرد خشن امنیتی علیه انقلابیون دارد.
در همین حال، برخی قدرت های بزرگ به خصوص آمریکا نیز رویکرد حمایتی از آل خلیفه در مقابل انقلابیون بحرینی در پیش گرفته اند.
علاوه بر این، نهادهای بین المللی نیز در مقابل جنایت های آل خلیفه منفعلانه عمل کرده و هیچ اقدامی انجام نداده اند.
این در حالی است که کشتن و زخمی کردن، بازداشت های طولانی مدت بدون تفهیم اتهام، محاکمه در دادگاههای نظامی، صدور احکام ناعادلانه از جمله اعدام و حبس های طولانی مدت، سلب تابعیت از رهبران و فعالان و همچنین محروم کردن دانش آموزان و دانشجویان از حق تحصیل و آموزش از جمله جنایت هایی است که مصداق بارز نقض فاحش حقوق بشر محسوب می شود که آل خلیفه مرتکب این جنایت ها شده است.
در واقع، الگوی رفتاری نهادهای بین المللی و قدرت های جهانی در قبال انقلاب بحرین، مصداق بارز «نگاه گزینشی» به مقوله حقوق بشر است.
با وجود خشونت آل خلیفه، مداخله حمایت گرایانه خارجی از رژیم حاکم و انفعال جامعه جهانی در مقابل انقلاب مروارید مردم بحرین، اما عزم و ارده جدی انقلابیون برای تداوم حرکت انقلابی شان، پایه های قدرت آل خلیفه را لرزان تر از هر زمان دیگری کرده و آل خلیفه مشروعیت خود را نزد جامعه بحرین از دست داده است.
نویسنده: سید رضی عمادی
133/118
بیشتر بخوانید:
گسترش اعتراضات مردمی در بحرین در آستانه سالگرد انقلاب 14 فوریه
جریان عمل اسلامی بحرین: انقلاب بحرینی ها متوقف نخواهد شد
تاکید انقلابیون بحرین بر پایان حکومت فاسد آل خلیفه
