جمشید امین زاده- منابع خبری در آستانه اجلاس الجزایر اعلام کردند، عربستان آمادگی خود را برای کاهش تولید نفت اعلام کرده است؛ اما اجرای این تصمیم را منوط به آن کرده که ایران هم با تثبیت تولید خود موافقت کند.
تولید نفت عربستان از ژوئن گذشته به علت افزایش تقاضا در تابستان افزایش یافت و در ژوئیه گذشته به سطح بی سابقه 10 میلیون و 670 هزار بشکه در روز رسید؛ اما پس از آن در ماه اوت ، اندکی کاهش یافت و به سطح 10 میلیون و 630 هزار بشکه در روز رسید.
در دوره ژانویه تا مه گذشته، عربستان سعودی به طور متوسط، روزانه حدود 10 میلیون و 200 هزار بشکه نفت تولید کرد.
این روند سبب کاهش شدید بهای نفت از 115 دلار در ژوئن 2014 به 30 تا 50 دلار در هر بشکه شده است.
اکنون بسیاری از تولید کنندگان نفت عضو اوپک و غیر اوپک با بحران مالی مواجه هستند.
ریاض و همپیمانانش در خلیج فارس نیز مجبور شده اند، هزینه های خود را کاهش دهند.
پیش از این، در ماه آوریل گذشته، تلاش هایی صورت گرفت تا شرایط برای دستیابی به توافقی در زمینه تثبیت تولید فراهم شود، اما با پافشاری ریاض بر ادامه روند تولید بیش از سهمیه های تعیین شده در اوپک، این تلاش ها به شکست انجامید.
اکنون نگاه کارگزاران و سرمایه گذاران نفتی بیش از هر زمان دیگری به نشست الجزایر دوخته شده است؛ باید دید، آیا این بار نشست الجزایر به یک تصمیم قابل اجرا منجر خواهد شد یا آنکه عربستان همچنان سعی خواهد کرد، ایران را مانع رسیدن به یک توافق در زمینه تثبیت تولید نفت نشان دهد و راه خود را ادامه دهد.
ایران تاکید دارد تا زمانی که سهم خود را در بازار نفت که پیش از تحریم ها از آن برخوردار بود، - یعنی حدود چهار میلیون بشکه در روز- به دست نیاورده است، تولید خود را تثبیت نخواهد کرد. تولید نفت ایران در حال حاضر به سه میلیون و 600 هزار بشکه در روز می رسد.
ایران از زمانی که توافق نامه هسته ای(برجام) به اجرا در آمده و تحریم های نفتی لغو شده است؛مطابق سهمیه قانونی اش تولید نفت را به تدریج افزایش داده و دلیلی وجود ندارد که روند جبران کاهش تولید خود را متوقف کند.
ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه خواستار آن شده است که ایران از توقف روند افزایش تولید مستثنی شود تا بتواند سطح تولید خود را به سطح قبل از تحریم های بین المللی برساند.
به باور تحلیل گران، سعودی ها حالا مجبور شده اند، موضع نرم تری در قبال تثبیت تولید نفت با هدف بهبود قیمت ها در بازار اتخاذ کنند؛ اما با وجودی که سیاست های ریاضتی، اقتصاد عربستان را به سوی رکود پیش می برد، سعودی ها همچنان سعی دارند راه گذشته را ادامه دهند.
نشست غیر رسمی الجزایر به نوعی نشستی برای چاره اندیشی برای همه این چالش هاست؛ اما در الجزایر، همه چیز برای اتخاذ یک تصمیم تازه آماده نیست و اوپک همچنان با چند صدایی مواجه است.
هر یک از تولید کنندگان نفت در اوپک با دلایل و انگیزه های خاص خود بدنبال اهداف جداگانه ای هستند.
سوالی که امروز همه می پرسند، این است که چرا اوپک، تولید نفت خود را افزایش داد تا امروز دچار چنین مشکلی شود؛ سوالی که عربستان به جای افسوس خوردن از سیاست های گذشته باید پاسخگوی آن باشد.
انگیزه اصلی عربستان ازافزایش تولید، ضربه زدن به اقتصاد ایران و روسیه و مقابله با تولید کنندگان نفت از لایه های شنی یا همان نفت "شیل" بود.
البته از قدیم گفته اند؛ "جلوی ضرر را از هر جایی که بگیری؛ منفعت است" ؛ اما باید دید که این گفته برای اوپک و دیگر تولید کنند گان نفت هم می تواند مصداق داشته باشد!
