چرا مهم است:
نامه ایران به سازمان ملل درباره پرونده دیپلماتهای ربودهشده ایرانی نشاندهنده تلاش تهران برای استفاده از مکانیزمهای بینالمللی برای رسیدگی به این موضوع است.
زمینه خبر:
در ۱۴ تیرماه ۱۳۶۱، چهار دیپلمات ایرانی «سیدمحسن موسوی» کاردار، «احمد متوسلیان» وابسته نظامی سفارت جمهوری اسلامی ایران و «تقی رستگار مقدم» مشاور فنی سفارت ایران در بیروت به همراه «کاظم اخوان» خبرنگار ایرنا، پس از توقف در نقطه ایست و بازرسی «برباره» در شمال لبنان؛ در حالیکه در حمایت پلیس دیپلماتیک قرارداشتند، توسط مزدوران مسلح تحت امر رژیم صهیونیستی ربوده شدند.
او چه می گوید:
«امیرسعید ایروانی» سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد در این نامه های رسمی تصریح کرد:
متعاقب دستور دولت متبوعم، بدینوسیله مکاتبه حاضر را به مناسبت چهلوسومین سالگرد ربوده شدن چهار تبعهی جمهوری اسلامی ایران، «سیدمحسن موسوی» کاردار، «احمد متوسلیان» وابسته نظامی سفارت جمهوری اسلامی ایران و «تقی رستگار مقدم» مشاور فنی سفارت ایران در بیروت به همراه «کاظم اخوان» خبرنگار ایرنا، که در جریان تهاجم رژیم اسرائیل به لبنان و اشغال نظامی شهر بیروت مورخ ۵ ژوئیه ۱۹۸۲ به دست نیروهای وابسته به رژیم صهیونیستی ربوده شدند، ارسال میگردد.
همانگونه که در مکاتبات پیشین جمهوری اسلامی ایران، بهویژه نامههای مورخ ۷ ژوئیه ۲۰۰۸ (A/62/899–S/2008/448) و ۶ ژوئیه ۲۰۲۳ (A/77/951–S/2023/501) تشریح گردیده است، این اقدام عامدانه و غیرقانونی نهتنها نقض آشکار حقوق بینالملل و تخلفی فاحش از کنوانسیون ۱۹۶۱ وین در خصوص روابط دیپلماتیک بهشمار میرود، بلکه بر اساس کنوانسیون بینالمللی ۱۹۷۹ علیه گروگانگیری، مصداق روشن یک اقدام تروریستی محسوب میگردد.
تداوم امتناع رژیم اسرائیل از ارائهی هرگونه اطلاعات دربارهی سرنوشت افراد ربودهشده، نقض عامدانهی تعهدات بینالمللی آن رژیم بوده و مصداق استمرار عمل ناپدیدسازی قهری است که موجب رنج و آلام روانی و عاطفی عمیق و مداوم برای خانوادههای قربانیان گردیده است. رژیم اسرائیل که سابقهای بیرقیب در بیاعتنایی به اصول بنیادین حقوق بینالملل و هنجارهای بشردوستانهی بینالمللی دارد، در نقضی فاحش دیگر، در تاریخ ۱ آوریل ۲۰۲۴، اقدام به حملهی موشکی عامدانه علیه اماکن دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران در دمشق نمود که به شهادت شماری از اعضای کادر دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران انجامید. هدف قرار دادن آشکار مقر دیپلماتیک یک دولت دارای حاکمیت، در پایتخت کشور ثالث که تحت حمایت کامل حقوق بینالملل قرار دارد، بار دیگر نمایانگر چهرهی سبعانه و غیرقابل انکار این رژیم میباشد.
این سلسلهنقضها، حاکی از الگوی مستمر و عامدانهای است از سوی رژیم اسرائیل که با مصونیت کامل از پاسخگویی، در تقابل با حقوق بینالملل، از جمله منشور ملل متحد، کنوانسیونهای وین در خصوص روابط دیپلماتیک و کنسولی، و هنجارهای عرفی بینالمللی ناظر بر مصونیت اماکن و نمایندگان دیپلماتیک، به اقدامات غیرقانونی خود ادامه میدهد. بیاعتنایی مستمر این رژیم به تعهدات الزامآور حقوقی و قواعد آمرهی حقوق بینالملل، تهدیدی مستقیم علیه صلح و امنیت بینالمللی بهشمار میرود.
جمهوری اسلامی ایران، رژیم اسرائیل و حامیان آن را مسئول کامل ربایش و گروگانگیری اتباع خود دانسته و با نهایت جدیت، موضوع را از طریق کلیهی سازوکارهای بینالمللی ذیربط پیگیری مینماید.
جمهوری اسلامی ایران، ضمن قدردانی از تلاشهای دولت لبنان در پیگیری پروندهی چهار دیپلمات ربودهشدهی ایرانی، از جمله مکاتبهی رسمی آن دولت با دبیرکل سازمان ملل متحد در سپتامبر ۲۰۰۸، بار دیگر از مقامات لبنان، دبیرکل سازمان ملل متحد، کمیتهی بینالمللی صلیب سرخ و سایر نهادهای بینالمللی صلاحیتدار میخواهد که به تعهدات حقوقی و بشردوستانهی خود عمل نموده و کلیهی تدابیر لازم را جهت روشن شدن سرنوشت دیپلماتهای ربودهشده اتخاذ نمایند.
با عنایت به تداوم رنج و اندوه خانوادههای قربانیان و استمرار مصونیت رژیم اسرائیل از پاسخگویی، جمهوری اسلامی ایران بار دیگر درخواست خود را که نخستین بار در نامهی مورخ ۱۱ فوریه ۲۰۰۹ (S/2009/91) مطرح گردید، تکرار نموده و خواستار تشکیل کمیسیون ویژهای تحت نظارت جنابعالی، جهت تحقیق در خصوص این ربایش و تعیین سرنوشت دیپلماتهای ایرانی ربودهشده میگردد.موجب امتنان خواهد بود چنانچه مکاتبه حاضر بهعنوان سند شورای امنیت توزیع گردد.
نگاه عمیق تر:
تشکیل کمیته حقیقتیاب میان تهران و بیروت در خصوص پرونده دیپلماتهای ربودهشده ایرانی
14 تیر سالروز ربوده شدن دیپلمات های ایرانی در لبنان؛ نکته ها و پرسش های بی پاسخ
ضرورت تشکیل کمیته حقیقتیاب درخصوص ربایش ۴ دیپلمات ایرانی
بیانیه وزارت خارجه به مناسبت سالگرد ربوده شدن چهار دیپلمات ایرانی در لبنان
saeed osloub