بنا به اعلام موسسه تحقیقات صلح استکهلم، سهم هند ازکل خرید سلاح درجهان از9 ممیز7 درصد درپنج سال گذشته به 13 درصد رسیده است. این در حالی است که نتایج بررسی‌های مرکز تحقیقات کنگرۀ آمریکا پیشتر حاکی از آن بود که هند دومین خریدار تسلیحات در جهان بعد از عربستان است.
سهم هند ازکل خرید سلاح درجهان از9 ممیز7 درصد درپنج سال گذشته به 13 درصد رسیده است
این مرکز تحقیقاتی با انتشار گزارشی تحت عنوان «فروش سلاحهای متعارف به کشورهای در حال توسعه طی سالهای 2008 تا 2015» اعلام کرد هند در این بازۀ زمانی 34 میلیارد دلار تجهیزات نظامی خریداری کرده بود.
بنابراین، گزارش موسسه تحقیقات صلح استکهلم نشان می دهد که هند در خرید تسلیحات نظامی عربستان را پشت سر گذاشته و یا در حال رقابت با آن است.
هر چند هند با روسیه روابط راهبردی دارد و این کشور عمده نیازهای نظامی هند را برآورده می کند اما در سالهای اخیر با به قدرت رسیدن حزب ملی گرای بهاراتیاجاناتا بی جی پی، با افزایش بودجه نظامی خریدهای تسلیحاتی دهلی نو نیز افزایش یافته و در همان حال دولت نارندرامودی نخست وزیر هند اعلام کرده است که با دادن امتیازات ویژه به شرکتهای تسلیحاتی خارجی، درصدد افزایش تولیدات نظامی است.
هند برنامه توسعه سلاحهای متعارف و غیر متعارف را به بهانه تقویت قدرت بازدارندگی این کشور در برابر رقیب سنتی و اتمی خود یعنی پاکستان توجیه می کند و این در حالی است که محافل غربی با لغو تحریم های تنسلیحاتی هند و فروش انواع تجهیزات و سلاحهای نظامی به این کشور، درصددند هند را در برابر چین قرار دهند.
هند در سالهای اخیر با رشد اقتصادی حدود هشت درصد و اختصاص بخشی از درآمدهای خود به خریدهای کلان نظامی، خیز بلندی را برای تبدیل شدن به قدرت منطقه ای و تاثیر گذار بر تحولات بین المللی برداشته است.
این در حالی است که فقر همچنان بر چهره رو به توسعه این کشور سایه افکنده و حدود 30 درصد از جمعیت این کشور را افراد زیر خط فقر تشکیل می دهند.
نبود امکانات بهداشتی و آموزشی در بسیاری از ایالتهای هند موجب تشدید تضاد طبقاتی در هند شده و بسیاری براین اعتقادند که طعم توسعه نسبی در هند را نه تنها اکثریت مردم این کشور نمی چشند بلکه زیر چرخ توسعه نامتوازن هند در حال له شدن هستند.
علاوه بر این خریدهای تسلیحاتی در هند به تشدید رقابتهای تسلیحاتی در جنوب آسیا و همچنین با چین دامن می زند. هند، چین و پاکستان سه قدرت هسته ای نظامی در آسیا هستند.
این در حالی است که فقر و توسعه نیافتگی داخلی ویژگی مشترک هر سه کشور می باشد که تهدید بالقوه امنیتی محسوب میشوند.
زیرا فقر، ریشه افراط گرایی و گرایش افراد به سمت مزدوری و عضویت در گروههای تروریستی است که منطقه با افزایش روز افزون آن روبرو است.
حمله تروریستی سال 2008 بمبئی در هند که حدود 160 کشته برجای گذاشت نشان داد که برای مقابله با تروریسم موشکها و سلاحهای هسته ای نه تنها کاربرد ندارد بلکه بستر ساز ایجاد گروههای تروریستی با تشدید نابرابری و فقر است.
حمله تروریستی سال 2008 بمبئی در هند
به همین دلیل عملکرد دولت ملی گرای نارندرامودی نخست وزیر هند بخصوص در بخش اقتصادی با اعتراضهای داخلی روبرو است. زیرا حزب بی جی پی با تمرکز بر برنامه های نظامی نتوانسته است شعارهای انتخاباتی خود را در سال 2014 مبنی بر ایجاد رفاه،اشتغال و فقر زدایی اجرایی نماید. 113/111
بیشتربخوانید:
هند دومین وارد کننده سلاح در جهان
مشروعیت بخشیدن هند به استفاده از سلاح گرم در کشمیر
