«ملیحه نوروزبیگی» با عشق و علاقه شغل اجدادی خانواده را پیشه خود ساخته و در این راه تاکنون با آموزش ۳۰۰۰ تا ۴۰۰۰ نفر، زمینه کار آنها را در رشته کشاورزی فراهم ساخته است.
این بانوی فعال ایرانی همه فعالیتش را در گلخانه نگذاشته و سعی کرده است تجربیاتش را در حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی دیگر هم به کار ببندد. معاون اقتصادی اتاق تعاون، عضو کمیسیون اقتصاد و اشتغال پارلمان مشورتی بانوان خراسان رضوی، نایب‌رئیس اتحادیه تولیدکنندگان گل و گیاه و محصولات گلخانه‌ای خراسان و عضو انجمن ملی رَز ایران، از عناوین شغلی اوست.
نوروز بیگی رئیس هیئت مدیره یک شرکت تعاونی تولیدی گل و گیاه نیز است. ۱۷ سال در این حوزه فعالیت کرده است، بانویی که به دهه چهارم زندگی‌اش وارد میشود. اصالتش به شهر محلات، مهد گل و گیاه ایران، برمی‌گردد.
نظرش این است که کارآفرینی یک روحیه است و فکر خاصی می‌خواهد. با شیوع و اوج گیری ویروس کرونا، شغل او در دسته مشاغل بسیار آسیب‌پذیر قرار گرفته و حجم تولیدشان به یک‌دهم ظرفیت تولید رسیده است. اما نوروزبیگی می‌گوید: «نمی‌توان گل را از زندگی مردم حذف کرد. ما حتی با هدیه دادن یک شاخه گل، لذت بردن از زیبایی را با یکدیگر تقسیم می کنیم. از همین رو به دنبال ایجاد خلاقیت و راه برون‌رفت از این شرایط هستیم.» در این زمینه یکی از اقدامات تیم او به تولید گلهای رز جاودان برمی‌گردد، گلی که بین یک تا ۵ سال و بدون آب و خاک زنده می‌ماند.
در زندگی زنان موفق و کارآفرین معمولاً به همسرانی می‌رسیم که هم‌رشته آنها بوده ودر کنار هم و پابه‌پای یکدیگر پیشرفت کرده‌اند. در زندگی خانم نوروزبیگی نیز چنین شرایطی حاکم است. او و همسرش دانش آموخته دانشکده جهاد کشاورزی هستند. آنها در زمان تحصیل در این دانشکده، زمین‌های مرکز تحقیقات دانشگاه جهاد کشاورزی را برای کاشت گل و گیاه اجاره کردند و ۱۰ سال روی این زمین‌ها به تولید محصولات گیاهی پرداختند.
پیش از حضور در دانشگاه، کارشان با تشکیل یک شرکت تعاونی رقم خورد و عده‌ای دانشجوی کشاورزی مستعد کار گروهی دور هم جمع شدند و کار و سرمایه گذاشتند و در همان سال اول، به دلیل فعالیت‌های زیاد و حجم قرارداد‌های بالا تعاونی برتر کشور شناخته شدند.
نوروز بیگی در باره نخستین اقداماتش می گوید: «یک گلخانه زدیم که ۲۰۰۰ متر وسعت داشت و گلهای رز و لیلیوم بخشی از تولیدات ما در زمینه گلهای شاخه‌بریده بود. خوشبختانه کیفیت تولید گل لیلیوم ما به حدی رسید که به صادرات آن به یکی از کشور‌های حوزه خلیج فارس پرداختیم. حتی تصور اینکه شاخه گلی از ایران در دست شهروندی در کشوری دیگر است برایم جالب بود. شهرداری هم برای فضای سبز شهر و در جریان استقبال از بهار، گلهای فصلی‌اش را از ما می‌خرید. ما وقتی در کل سطح شهر، گل‌هایمان را می‌دیدیم که طراوت و نشاط می دهند، لذت می‌بردیم. جالب اینجاست که گل‌هایمان را در بین هزاران گل مشابه تشخیص می‌دادیم. تولیدکننده‌ها از زمانی که بذر گلی را در خاک می‌کارند تا زمانی که به نهال تبدیل میشود با او هستند و می‌شناسندش.»
نوروز بیگی می گوید: «وقتی به فردی گلی را هدیه می دهید، اولین تغییری که در چهره او مشاهده می کنید، لبخند است و احساس آرامش. این احساس در همه افراد به هر سنی که داشته باشند به خوبی نمایان میشود و به هدیه دهنده نیز انتقال می یابد. به نظر من محیط گلخانه تطبیق زیادی با روحیه خانم‌ها دارد. همان حس مادرانه به پرورش فرزند آنجا جریان دارد، شبانه‌روز باید نگران گل و گیاهانت باشی تا شکفتن و رشد آنها را ببینی. اما کار در گلخانه، فوق‌العاده سنگین است و بیشتر می‌توان گفت دورنمای خوبی دارد.»
این کارآفرین برتر با ابتکاری منحصربفرد، عمر گلهای رز را که بیش از سه یا چهار روز نیست به یک تا 5 سال افزایش داده و نامش را "رزهای جاودان" گذاشته است. موفقیت او در این زمینه موجب شد که در طول یک سال سه هزار شاخه رز جاودان تولید و به فروش رسانده است.
در این روزهای پژمردگی بازار گل ، خانم نوروزبیگی به دنبال بازگرداندن طراوت به این بازار سر درگم و کاشتن بذر امید در دلها است. او مطالعه و تحقیق می‌کند؛ که این یک ویژگی مهم آدم‌های موفق است. زنان موفق برای افزایش دانش و آگاهی‌شان وقت می‌گذارند، ایده‌ها و نظرات‌شان را بیان می‌کنند و مشتاق رشد و یادگیری هستند، و این درسی است که نوروزبیگی در ارتباط با گل آموخته است. او می گوید: « من جوانه زدن، رشد کردن و گل دادن را از گلهایم آموختم.»// 114
بیشتر بخوانید:
ایران بانو: فعالیت نخستین زن ایرانی در معدن زغال سنگ
ایران بانو: زینب کرمی بهترین گلر فوتسال در جهان
ایران بانو؛ پروفسور افسانه صفوی
