آرامگاه شیخ مشرف الدین بن مصلح الدین سعدی شیرازی در انتهای خیابان بوستان و کنار باغ دلگشا در شمال شرق شیراز قرار دارد.
این مکان در ابتدا خانقاه سعدی بوده که وی اواخر عمرش را در آنجا می‌گذرانده و سپس در همانجا دفن شده‌است.
درخت های سرو منظم و سر به فلک کشیده و حوض ماهی قنات سعدی که سالهای سال این منطقه را سیراب کرده است جلوگاه زیبای این آرامگاه به شمار می رود.
برای اولین بار در قرن هفتم هجری توسط "خواجه شمس الدین محمد صاحب دیوانی" آرامگاهی بر مزار جناب سعدی ساخته شد و در سال 1167 هجری قمری به دستور کریم خان زند عمارتی باشکوه جای بنای قبلی را گرفت تا اینکه در 1329 هجری شمسی به کوشش علی اصغر حکمت بقعه کنونی ساخته شد؛ بنایی به سبک ایران و با هشت ستون از سنگهای قهوه ای دیوارهایی از جنس مرمر و گنبدی لاجرودی.
یکی از زیبایی های منحصر بفرد سعدیه فضای داخل آرامگاه است، با معماری هشت ضلعی و اشعار جناب سعدی که بر روی دیوارها نقش بسته است.
آرامگاه جناب "شوریده شیرازی" از شعرای بزرگی که طبق وصیت خودش در کنار جناب سعدی آرام گرفت هم با رواقی به مقبره متصل است.
116
